Persmap - Remain In Light

DE FILMFREAK DISTRIBUTIE / REMAIN IN LIGHT PRESENTEERT
L’HOMME QU’ON AIMAIT TROP
een film van André Techiné
met Catherine Deneuve, Guillaume Canet, Adèle Haenel
gebaseerd op de geruchtmakende zaak Le Roux
releasedatum: 8 augustus 2014
premièretheaters: Cinecenter, Het Ketelhuis (Amsterdam), Filmhuis Den Haag, Lantaarn Venster
(Rotterdam), Filmhuis Hilversum, Chassé (Breda), Verkadefabriek (Den Bosch) (OV), Louis
Hartlooper Complex (Utrecht) (OV), Lux (Nijmegen) (OV), Filmschuur (Haarlem) (OV), Cinema
Oostereiland (Hoorn) (OV), Lieve Vrouw (Amersfoort) (OV)
PRAKTISCH
RELEASEDATUM
8 augustus 2014
PERSVOORSTELLINGEN
dinsdag 29 juli, 10.30, Het Ketelhuis (Amsterdam)
DISTRIBUTIE
De Filmfreak Distributie i.s.m.
Remain in Light
Van Hallstraat 54
1051 HH Amsterdam
020 4864940
BOEKINGEN
Joop Verdenius en Katrien Lamers
[email protected] | [email protected]
020 4864940 | 06 41378138
PERS
The Publicity Company
i.s.m. Remain in Light
Natasja Wielandt
[email protected]
020 6127000
www.filmfreaks.nl
www.remaininlight.nl
www.remaininlight.be
2 SYNOPSIS
Nice, 1976. Renée Le Roux staat aan het roer van een van de meest succesvolle casino's aan
de Franse Rivièra, een familiebedrijf waar ook dochter Agnès aandelen in heeft. Agnès, net
terug in Frankrijk na een mislukt huwelijk, zou haar aandelen het liefst verzilveren maar Renée wil
daar niets van weten. In de strijd tegen Fratoni, de malafide eigenaar van een concurrerend
casino, en een aantal kritische aandeelhouders, heeft Renée haar dochter aan haar kant nodig.
Maar dan wordt Agnès verliefd op de gehaaide Maurice Agnelet, Renées voormalige adviseur.
Onder zijn invloed komt Agnès in opstand tegen haar moeder, een beslissing waarvan de
verregaande gevolgen het hele land schokken.
Catherine Deneuve, Guillaume Canet en Adèle Haenel spelen de hoofdrollen in L'homme qu'on
aimait trop, de twintigste speelfilm van André Techiné (Les voleurs, Les témoins). Het scenario
werd gebaseerd op de ware geschiedenis rond de verdwijning van erfgename Agnès Le Roux,
een zaak die Frankrijk tot de dag vandaag bezighoudt. De film ging tijdens het filmfestival van
Cannes in première.
3 SPECIFICATIES
LAND:
Frankrijk
JAAR:
2014
DUUR:
116 minuten
BIOSCOOPFORMAAT:
2.35 : 1
GELUID:
Frans
ONDERTITELING:
Nederlands
4 CAST
CATHERINE DENEUVE
GUILLAUME CANET
ADÈLE HAENEL
JEAN CORSO
JUDITH CHEMLA
MAURO CONTE
Renée Le Roux
Maurice Agnelet
Agnès Le Roux
Fratoni
Françoise
Mario
5 CREW
REGIE André Techiné
SCENARIO André Techiné
Jean-Charles Le Roux
Cédric Anger
gebaseerd op de roman Une femme
face à la mafia van Renée Le Roux en
Jean-Charles Le Roux
PRODUCER Bruno Bernard
Olivier Delbosc
Marc Missonnier
EXECUTIVE PRODUCER Christine de Jekel
FOTOGRAFIE Julien Hirsch – AFC
MONTAGE Hervé de Luze
SCORE Benjamin Biolay
ART DIRECTION Olivier Radot
KLEDING Pascaline Chavanne
CO-PRODUCTIE VIP Cinéma 1
Mars Films
Caneo Films
in samenwerking met La Banque Postale Image 7
Manon 4
Cinémage 8
SofiTVCiné
met dank aan OCS
Centre National du Cinéma
L’Image Animée
6 OVER ANDRÉ TECHINÉ
André Techiné staat te boek als een van Frankrijks meest bekende en geëerde filmmakers, met een omvangrijk en veelgeprezen oeuvre op zijn naam. L’homme qu’on aimait
trop is zijn twintigste speelfilm.
Techiné brengt zijn jeugd door op het Franse platteland. Al vroeg wordt hij door de cinema gegrepen en op zijn negentiende trekt hij naar Parijs in de hoop ook zelf films te
kunnen maken. Daar lukt het hem echter niet om toegelaten te worden tot de filmacademie en in plaats daarvan vindt hij werk bij het invloedrijke filmtijdschrift Cahiers du
cinéma, waarvoor hij van 1964 tot 1967 recensies schrijft.
Na regie-assistent geweest te zijn voor o.a. Marc’O en Jacques Rivette, waagt Techiné
zich in 1969 aan zijn regiedebuut, Pauline s’en va, en de film wordt geselecteerd voor
het filmfestival van Venetië. Na een omweg via televisie en theater, levert Techiné in
1974 zijn tweede film af, Souvenirs d’en France met Jeanne Moreau. In 1976 wint hij
voor zijn Barocco maar liefst drie prijzen tijdens de uitreiking van de Césars: beste fotografie, beste muziek en beste actrice in een bijrol.
In 1981 werkt hij voor Hôtel des Amériques voor het eerst samen met Catherine
Deneuve. Met de actrice levert hij in de daaropvolgende decennia films af als Le lieu du
crime (1986), Ma saison préféré (1993) en Les voleurs (1996).
Prijzen zijn er ook voor Techinés films. Met Rendez-Vous (1985) wint de filmmaker de
prijs voor beste regie tijdens het festival van Cannes. En na enkele jaren bescheiden
winst tijdens de Césars, wordt Techinés Les roseaux sauvages in 1994 voor maar liefst
acht Césars genomineerd. Hij mag er uiteindelijk vier mee naar huis nemen: die voor
beste film, beste regie, beste scenario en meest veelbelovende actrice (Élodie Bouchez).
7 In de afgelopen jaren valt Techiné op met de uitstekend ontvangen films Les temps qui
changent (2004), Les témoins (2007) en La fille du RER (2009).
Zijn nieuwste film L’homme qu’on aimait trop wordt in 2014 geselecteerd voor
het programma van Cannes (buiten de competitie).
FILMOGRAFIE ANDRÉ TECHINÉ
2014
2011
2009
2007
2004
2003
2001
1998
1996
1994
1993
1991
1987
1986
1985
1981
1979
1976
1974
1969
L’HOMME QU’ON AIMAIT TROP
IMPARDONNABLES
LA FILLE DU RER
LES TÉMOINS
LES TEMPS QUI CHANGENT
LES ÉGARÉS
LOIN
ALICE ET MARTIN
LES VOLEURS
LES ROSEAUX SAUVAGES
MA SAISON PRÉFÉRÉE
J’EMBRASSE PAS
LES INNOCENTS
LE LIEU DU CRIME
RENDEZ-VOUS
HÔTEL DES AMÉRIQUES
LES SOEURS BRONTË
BAROCCO
SOUVENIRS D’EN FRANCE
PAULINA S’EN VA
8 OVER DE CAST
CATHERINE DENEUVE – Renée Le Roux
Catherine Deneuve is pas dertien jaar oud wanneer ze bij toeval het acteursvak in rolt. Ze raakt
met het vak bekend door haar jongere zusje Sylvie, die haar zinnen op een carrière als actrice
heeft gezet. Maar het is Catherine die opvalt bij regisseur Jacques Demy, waarna hij haar in de
hoofdrol van zijn musical Les parapluies de Cherbourg cast, een film die inmiddels als
onvervalste klassieker te boek staat. De film maakt van Catherine van de ene op de andere dag
een ster.
In korte tijd speelt Deneuve vervolgens in een aantal gedenkwaardige films. Zo is ze in
1965 in de hoofdrol van Roman Polanski’s Repulsion te zien en speelt ze twee jaar later
misschien wel de meest gedenkwaardige rol uit haar carrière in Belle du jour van Luis Buñuel. In
1970 werkt ze opnieuw met Buñuel als ze de hoofdrol speelt in Tristana.
In de jaren die volgen, werkt Deneuve met de beste regisseurs en leading men. In 1972 staat
Deneuve eerst tegenover Alain Delon in Un flic van Jean-Pierre Melville en daarna tegenover
Marcello Mastroianni in Ca n’arribe qu’aux autres. In 1975 speelt ze met Yves Montand in Le
sauvage en vervolgens met Burt Reynolds in Hustle, een van haar zeldzame optredens in een
Hollywood-film.
De César voor beste actrice wint ze in 1980 voor haar rol in Le dernier métro van
François Truffaut. Een jaar later werkt te voor het eerst met André Techiné voor diens Hotel des
Ameriques, een rol waarvoor ze opnieuw voor een César wordt genomineerd. In Tony Scotts
cultfilm The Hunger speelt Deneuve een iconische rol als biseksuele vampier, in 1983. En in
1986 werkt ze opnieuw met Techiné. Hun Le lieu du crime wordt geselecteerd voor de
competitie van Cannes.
In de jaren 90 speelt Deneuve onder andere in Indochine (1992), waarvoor ze genomineerd
wordt voor de Oscar voor beste actrice en haar tweede César mee naar huis mag nemen. Ook
speelt ze in nog twee van André Techinés films: Ma saison préférée (1993) en Les voleurs
(1996). In 1997 is ze te zien in Généalogies d’un crime van Raúl Ruiz en een jaar later speelt ze
9 een indrukwekkende rol in Place Vendôme, waarvoor ze op het filmfestival van Venetië de
felbegeerde Volpi Cup uitgereikt krijgt. In 1999 is ze te zien in Pola X van Leos Carax.
Opvallend is Deneuve’s rol in muscial Dancer in the Dark van Lars von Trier, waarin ze
samen met zangeres Björk te zien is. De film wordt geselecteerd voor de competitie van
Cannes. Twee jaar later speelt ze opnieuw in een postmoderne musical, 8 Femmes van
François Ozon. Er volgen twee films van regisseur Arnaud Desplechin: Rois et reine (2004) en
Un conte de noël (2008), alsook een rol in Techinés La fille du RER (2009). In 2010 staat ze
tegenover Gérard Depardieu in Ozons Potiche en in 2011 tegenover haar eigen dochter, Chiara
Mastroianni, in Les bien-aimés van Christophe Honoré. Recent is ze te zien in roadmovie Elle
s’en va en in 2014 speelt ze een van de hoofdrollen in L’homme qu’on aimait trop, wederom
van André Techiné.
FILMOGRAFIE CATHERINE DENEUVE
2014 L’HOMME QU’ON AIMAIT TROP van André Téchiné
TROIS COEURS van Benoît Jacquot
DANS LA COUR van Pierre Salvadori
2013 ELLE S’EN VA van Emmanuelle Bercot
2012 ASTÉRIX ET OBÉLIX : AU SERVICE van SA MAJESTÉ van Laurent Tirard
LES LIGNES van WELLINGTON van Valeria Sarmiento
2011 LES BIEN-AIMÉS van Christophe Honoré
2010 L’AMOUR FOU van Pierre Thoretton
LES YEUX van SA MÈRE van Thierry Klifa
L’HOMME QUI VOULAIT VIVRE SA VIE van Eric Lartigau
POTICHE van François Ozon
2009 BANCS PUBLICS (VERSAILLES RIVE DROITE) van Bruno Podalydès
2008 LA FILLE DU RER van André Téchiné
2007 UN CONTE van NOËL van Arnaud Desplechin
2006 APRÈS LUI van Gaël Morel
LE HÉROS van LA FAMILLE van Thierry Klifa
2005 PALAIS ROYAL ! van Valérie Lemercier
2004 LES TEMPS QUI CHANGENT van André Téchiné
ROIS ET REINES van Arnaud Desplechin
2001 AU PLUS PRÈS DU PARADIS van Tonie Marshall
HUIT FEMMES van François Ozon
1999 DANCER IN THE DARK van Lars Von Trier
EST-OUEST van Régis Wargnier
BELLE-MAMAN van Gabriel Aghion
LE VENT van LA NUIT van Philippe Garrel
1998 POLA X van Léos Carax
PLACE VENDÔME van Nicole Garcia
1996 GÉNÉALOGIES D’UN CRIME van Raul Ruiz
1995 LES VOLEURS van André Téchiné
1994 LE COUVENT van Manoel van Oliveira
1992 MA SAISON PRÉFÉRÉE van André Téchiné
1991 INDOCHINE van Régis Wargnier
1988 DRÔLE D’ENDROIT POUR UNE RENCONTRE van François Dupeyron
1987 AGENT TROUBLE van Jean-Pierre Mocky
1986 LE LIEU DU CRIME van André Téchiné
1984 PAROLES ET MUSIQUES van Elie Chouraqui
1983 FORT SAGANNE van Alain Corneau
LE BON PLAISIR van Francis Girod
1982 LES PRÉDATEURS van Tony Scott
L’AFRICAIN van Philippe van Broca
1981 LE CHOC van Robin Davis
LE CHOIX DES ARMES van Alain Corneau
HÔTEL DES AMÉRIQUES van André Téchiné
10 1980 JE VOUS AIME van Claude Berri
LE DERNIER MÉTRO van François Truffaut
1979 COURAGE FUYONS van Yves Robert
1977 L’ARGENT DES AUTRES van Christian van Challonge
1976 SI C’ÉTAIT À REFAIRE van Claude Lelouch
ÂMES PERDUES van Dino Risi
1975 LE SAUVAGE van Jean-Paul Rappeneau
1972 UN FLIC van Jean-Pierre Melville
1971 LIZA van Marco Ferreri
ÇA N’ARRIVE QU’AUX AUTRES van Nadine Trintignant
1970 PEAU D’ÂNE van Jacques Demy
1969 TRISTANA van Luis Buñuel
LA SIRÈNE DU MISSISSIPI van François Truffaut
1968 LA CHAMADE van Alain Cavalier
1967 BENJAMIN van Michel Deville
BELLE DE JOUR van Luis Buñuel
1966 LES DEMOISELLES van ROCHEFORT van Jacques Demy
1965 LA VIE van CHÂTEAU van Jean-Paul Rappeneau
RÉPULSION van Roman Polanski
1963 LES PARAPLUIES van CHERBOURG van Jacques Demy
GUILLAUME CANET – Maurice Agnelet
Guillaume Canet is niet alleen een van Frankrijks meest gewaardeerde acteurs, hij boekt
inmiddels ook succes als regisseur. Recent maakte hij met misdaaddrama Blood Ties zelfs de
overstap naar Hollywood. Zijn relatie met actrice Marion Cotillard bezorgde hem bovendien de
sterrenstatus in zowel binnen- als buitenland.
Na in zijn vroege jeugd dressuurrijder geweest te zijn, mikt Guillaume Canet na een val van zijn
paard op een carrière als acteur. Hij studeert drama en wordt weldra gecast in het theater, op tv
en in commercials. In 1997 is hij voor het eerst op het witte doek te zien, in Barracuda. Een jaar
later wordt hij genomineerd voor de César voor beste acteur voor zijn rol in En plein coeur, van
regisseur Pierre Jolivet. Canet, wiens carrière een vlucht neemt, krijgt zijn eerste rol in een
internationale productie te pakken: in The Beach (2000) van Danny Boyle staat hij naast
Leonardo DiCaprio.
Er volgen vele interessante rollen, zoals in La fidélité van Andrzej Zulawski, The Day the
Ponies Came Back van Jerry Schatzberg, historische actiefilm Vidocq en romantisch drama
Jeux d’enfants (2003) van Yann Samuell, waarin hij tegenover toekomstig geliefde Marion
Cotillard staat. Na enkele korte films gemaakt te hebben, levert Canet in 2002 bovendien zijn
eerste speelfilm af, Mon idole, waarvoor hij tevens als scenarist en producer optreedt. Hij
ontvangt een nominatie voor de César voor beste debuut.
In 2005 is Canet vervolgens te zien in oorlogsdrama Joyeux Noël en L’enfer van Danis Tanovic.
In 2006 speelt hij samen met Marie-Josée Croze, Marina Hands en Kristin Scott Thomas de
hoofdrollen in Ne le dis à personne, een film die hij zelf regisseert. De film wint de prijs voor
beste regie bij de uitreiking van de Césars en wordt daarnaast genomineerd voor de prijzen
voor beste film en beste script (adaptatie). De film wordt een hit, zowel bij de filmcritici als het
publiek en ook buiten Frankrijk.
De daaropvolgende jaren is Canet te zien in films als Ensemble, c’est tout (2007) van
Claude Berri, L’affaire Farewell (2009), waarin tegenover Emir Kusturica en Willem Dafoe staat,
Le dernier vol (2010), wederom met Cotillard, en Une vie meilleure (2011) van Cédric Kahn. Ook
regisseert hij in 2010 Les petits mouchoirs, een ensemblefilm met o.a. Cotillard, François Cluzet
en Jean Dujardin. In 2013 volgt hij de film op met Blood Ties, zijn Hollywooddebuut. In de
sterrencast zien we onder meer Clive Owen, Billy Cudrup en Mila Kunis. In 2014 is hij te zien in
L’homme qu’on aimait trop van André Techiné.
11 FILMOGRAFIE GUILLAUME CANET (acteur)
2014 L’HOMME QU’ON AIMAIT TROP van André Téchiné
LA PROCHAINE FOIS JE VISERAI LE COEUR van Cédric Anger
2013 EN SOLITAIRE van Christophe Offenstein
2012 JAPPELOUP van Christian Duguay
2011 UNE VIE MEILLEURE van Cédric Kahn
LES INFIDÈLES van Alexandre Courtès
LA NOUVELLE GUERRE DES BOUTONS van Christophe Barratier
2009 LE DERNIER VOL van Karim Dridi
2008 LAST NIGHT de Massy Tadjedin
L’AFFAIRE FAREWELL van Christian Carion
2007 ESPION(S) de Nicolas Saada
LES LIENS DU SANG van Jacques Maillot
2006 LA CLEF de Guillaume Nicloux
DARLING de Christine Carrière
ENSEMBLE C’EST TOUT van Claude Berri
NE LE DIS À PERSONNE van Guillaume Canet
2005 UN TICKET POUR L’ESPACE van Eric Lartigau
2004 NARCO van Tristan Aurouet & Gilles Lellouche
L’ENFER van Danis Tanovic
JOYEUX NOËL van Christian Carion
2003 JEUX D’ENFANTS van Yann Samuell
2002 MON IDOLE van Guillaume Canet
2001 LE FRÈRE DU GUERRIER van Pierre Jolivet
VIDOCQ van Pitof
MILLE MILLIÈME, FANTAISIE IMMOBILIÈRE van Rémi Waterhouse
2000 THE DAY THE PONIES COME BACK van Jerry Schatzberg
LES MORSURES DE L’AUBE van Antoine de Caunes
LA FIDÉLITÉ van Andrzej Zulawski
1999 LA PLAGE van Danny Boyle
JE RÈGLE MON PAS SUR LE PAS DE MON PÈRE van Rémi Waterhouse
1998 EN PLEIN COEUR van Pierre Jolivet
CEUX QUI M’AIMENT PRENDRONT LE TRAIN van Patrice Chéreau
1997 BARRACUDA van Philippe Haïm
1996 MADAME VERDOUX van Jean-Luc Raynaud
1994 FILS UNIQUE van Philippe Landouls
FILMOGRAFIE GUILLAUME CANET (regisseur)
2013
2009
2005
2002
2000
1999
1998
1995
BLOOD TIES
LES PETITS MOUCHOIRS
NE LE DIS À PERSONNE
MON IDOLE
AVALANCHE (korte film)
J’PEUX PAS DORMIR (korte film)
JE T’AIM (korte film)
SANS REGRET (korte film)
ADÈLE HAENEL – Agnès Le Roux
Op haar vijfentwintigste is Adèle Haenel al een van de meest veelbelovende actrices van
Frankrijk. In 2002 heeft ze met de hoofdrol in drama Les diables haar eerste filmrol te pakken,
maar het duurt vervolgens toch nog vijf jaar voordat ze weer op het witte doek te zien is. In
12 2007 speelt ze een van de hoofdrollen in Naissance des pieuvres, het debuut van de jonge
filmmaker Céline Sciamma. Haenel wordt voor haar rol genomineerd voor de César voor meest
veelbelovende actrice.
Kleine rollen volgen, ook in verschillende korte films. In 2010 speelt Haenel samen met
een indrukwekkende cast van jonge Franse actrices (waaronder Hafsia Herzi en Jasmine Trinca)
in L’Appolonide: Souvenirs de la maison close, een kostuumdrama over een luxe bordeel in
Parijs. De film van Bertrand Bonello wordt geselecteerd voor de competitie van Cannes. Haenel
wint de Prix Lumières voor meest veelbelovende actrice en wordt daarnaast wederom
genomineerd voor een César.
In 2012 is Haenel te zien in een kleinere rol in Alyah en in datzelfde jaar speelt ze in Trois
mondes van Catherine Corsini. In 2013 speelt ze de rol van Maria in Suzanne, een film van
Katell Quillévéré, waarin Sara Forestier de hoofdrol heeft. Bij de Césars gaat Haenel ditmaal niet
met lege handen naar huis: ze wint de prijs voor beste bijrol.
In 2014 speelt Haenel de hoofdrol in Les combattants, die geselecteerd wordt voor het
Quinzaine des Réalisateurs-programma van Cannes, waar de film verschillende prijzen wint.
Ook speelt ze een van de hoofdrollen in L’homme qu’on aimait trop van André Techiné, die
tevens tijdens Cannes in première gaat.
FILMOGRAFIE ADÈLE HAENEL
2014 L’HOMME QU’ON AIMAIT TROP van André Téchiné
2013 SUZANNE van Katell Quillévéré
2011 TROIS MONDES van Catherine Corsini
ALYAH van Elie Wajeman
APRÈS LE SUD van Jean-Jacques Jauffret
2010 L’APOLLONIDE – SOUVENIRS DE LA MAISON CLOSE van Bertrand Bonello
EN VILLE van Valérie Mréjen en Bertrand Schefer
2007 NAISSANCE DES PIEUVRES van Céline Sciamma
2002 LES DIABLES van Christophe Ruggia
13 DE AFFAIRE LE ROUX
Artikel The Telegraph, 7 april 2014
French lawyer accused by son of 1977 casino heiress m urder
The son of Maurice Agnelet, a French lawyer accused of killing Agnès Le Roux,
heiress to a gam bling fortune, in 1977, tells a stunned court his father had confessed to m urdering his ex-lover
The son of a French lawyer accused of murdering a young, glamorous heiress to a Riviera casino empire accused his father on Monday of committing the crime and dumping her body.
In a shock twist in one of the Cote d'Azur's most notorious sagas, Guillaume Agnelet, the son
of former playboy lawyer Jean-Maurice Agnelet, told a stunned court in Nice that his father had
admitted to killing Agnès Le Roux in 1977. Her body has never been found.
This is the third week of the third trial of Mr Agnelet, 76, who has previously been acquitted,
sentenced to 20 years in prison and then last year saw the European Court of Human Rights
rule there had been a violation of the "principle of a fair trial".
In his retrial on Monday, his second son, who had supported his father in the first two trials, told
the court in Rennes, Brittany: "My conscience is weighing on me. I am convinced my father is
the killer."
Guillaume Agnelet said that when he was 14, his father had told him: "At any rate, I have nothing to worry about unless they find the body, and I know where the body is."
Related Articles
Later, he said, his mother, long-separated from Mr Agnelet, had told him: "I'm going to tell you
who your father is."
"He killed Agnès Le Roux. They went off camping in Italy near Monte Cassino. He shot her in
14 the head. After he got out (of the car) and shouted 'help' to see if anyone had heard.
"He threw the naked body into a river, left the car (a Range Rover) with the keys in the ignition
and returned home to Nice by train."
Guillaume Agnelet said he had previously kept the information secret to protect his family.
His father told the court he was "totally stunned" by the allegations. "In my view, he's delirious. I
knew Guillaume was going through depression. He doesn't realise what he's saying," he said.
Mr Agnelet's youngest son, Thomas, who insists his father is innocent, had been ordered to
leave the court during Guillaume's testimony.
Afterwards, he told the judge: "I don't know what is going through my brother's mind."
The murder case – a tale of passion, money and betrayal – has gripped the Riviera with its surprise twists and turns since Miss Le Roux, then 29, first went missing 36 years ago.
Shortly before her disappearance, Miss Le Roux had fallen out with her mother, who had refused to hand over any inheritance to her unruly daughter.
Maurice Agnelet
Agnès le Roux
Renée Le Roux was then running the Palais de la Méditerraneé, a family-owned casino and
France's second biggest on Nice's "promenade des Anglais", but had stubbornly refused to sell
the business to Dominique Fratoni, the owner of rival casino, Le Ruhl.
Mr Fratoni, a shadowy figure in Nice's so-called "green baize" casino wars, soon found a willing
accomplice in his takeover plan – Agnès Le Roux.
15 She had recently fallen in love with Mr Agnelet, her mother's former lawyer in his late thirties, a
serial womaniser with a taste for the high-life.
It was he who convinced Agnès in June 1977 to betray her mother and vote against her at a
board meeting, thus allowing the rival casino owner to buy out the Le Roux.
In return, Mr Fratoni paid Agnès three million francs (then worth around £2 million) into a Swiss
bank account, later transferred to a joint account and then to Mr Agnelet's private account.
Shortly afterwards, Mr Agnelet broke off with Agnès and she apparently twice tried to commit
suicide before going missing in October that year.
Mr Agnelet was cleared in a first trial, but found guilty in a second in 2007 after an ex-girlfriend
admitted to having lied about being with him the weekend Agnès disappeared.
His retrial continues.
16

Download Report