LXRY10

®
Nr 10
€ 8,95
01/02 2014
Leading in Luxury
st
i
l
y
l xr
d
l
a
r
e
ron
o
b cus
Ga s
t ho
re
of d
da c
teu
i
lyt
dde
a
n
ea
r
r:
ov e r !
r ’ s clle v i e
o
t
ea
le c
Co l a m e l z
z
ver
1/4
lxry.nl
BP
LXRY PEOPLE
“Frank en Ronald lagen als kind altijd bij elkaar in bed. En als ze duimden,
draaiden ze met de andere hand krulletjes in het haar van hun broer”
Cees & Gitta de Boer
Ouders van Ronald
T e k s t B a r t- J a n B r o u w e r
F o t o g r a f i e M i c h i e l L a u r e n s, j a c o b va n r o z e l a a r ( p o r t r e t l e o va n r o z e l a a r )
v i sagi e (de m i de boe r) K i r a k roe gm a n
Strenge winter | Cees: “Gitta en ik zijn allebei geboren en getogen in Grootebroek. We hebben elkaar ontmoet op het ijs, in de strenge
winter van 1963. Zij was zeventien, ik eenentwintig. Ik moest een wedstrijdje rijden in Wervershoof, waar de broer van Gitta ook aan meedeed.
Uiteindelijk kwamen we tegen elkander in de finale – ik won. Een week
later, in het prille stadium, wilde Gitta een vriendin opzoeken in een revalidatiecentrum in Wijk aan Zee. Ik zei: ‘Ik wil wel mee.’ Wij samen met de
trein naar Castricum. En toen is het eigenlijk aan gebleven.”
Gitta: “In het begin bleef het bij een zoentje bij de achterdeur. Tweeënhalf
jaar later zijn we getrouwd. In 1966 kregen we een dochter, Anja. Frank
en Ronald kwamen in 1970. Daartussen hebben we nog een meisje gehad.
Die is na twee dagen overleden. Zij had een hersenbloeding gehad in haar
slaap. We hebben gevochten voor haar leven, maar het mocht niet baten.
Volgens de dokter was het een ongelukkig kind geworden. En dan had ik
misschien ook Frank en Ronald niet gehad.”
Krulletjes | Gitta: “Al tijdens mijn zwangerschap had ik het vermoeden dat het een tweeling was. Ik was behoorlijk zwaar en overal was
beweging. Na acht maanden moest er een foto worden genomen, omdat
de baby – we gingen toen nog uit van één – niet goed lag en ze hem niet
gedraaid kregen. Op het scherm zag ik één baby. Binnen een week belde
de dokter me op: ‘Ik heb een verrassing voor je. Je kunt je andere kindje
terugkrijgen. Je krijgt er nog een: die ligt er in precies dezelfde houding
achter.’ Ik was heel mager, ze vraten me helemaal op. Toen ze geboren waren, wogen ze bij elkaar bijna dertien pond. Het was een echte tweeling.
Ze hebben altijd bij elkaar gelegen, in het ledikantje, in het kinderbedje...
En als ze duimden, draaiden ze met de andere hand krulletjes in het haar
van hun broer. Uiteindelijk kocht ik voor beiden een eenpersoonsbedje,
maar nog kropen ze bij elkaar onder de dekens.”
Tourcaravan | Gitta: “In de vakanties gingen we altijd naar
camping Het Speulderbos in Garderen, op de Veluwe. Daar konden ze
voetballen, tennissen… Dat vonden ze geweldig. We zijn begonnen met
een zespersoons tent, na drie jaar kochten we een tourcaravan, weer later
kochten we een stacaravan en nu hebben we een chalet. Die kregen we
van Frank en Ronald toen we veertig jaar getrouwd waren. Hij staat naast
de chalet van Frank. Die heeft zijn vrouw Helen ontmoet op de camping
– haar ouders staan er ook. We komen er al bijna veertig jaar. Als we eens
een andere camping wilden uitproberen, riepen de jongens: ‘Nee, wij
willen naar Speulderbos!’ En omdat de dijk van Enkhuizen naar Lelystad
38
kwam, werd het een uur korter rijden. Ronald heeft nog een half jaar met
Sharon in onze tourcaravan gewoond, toen hij bij FC Twente voetbalde.”
Cees: “Er was een keer een tennistoernooi op de camping. Ronald en Frank
deden mee, hoewel ze nog nooit hadden getennist. Okay, ze gingen wel
eens mee met Anja, die op tennis zat, en dan hadden ze wel eens een racket in handen. Maar liever speelden ze op het handbalveldje ernaast: daar
stonden doeltjes. Op dat campingtoernooi kwam Ronald uiteindelijk in
de finale. Zijn tegenstander was veel technischer en vaardiger. Maar door
zijn loopvermogen en inzicht won Ronald. En door zijn karakter.”
Doodschop | Cees: “Ik was linksbuiten bij Alkmaar 54, het huidige AZ. Ik heb nog gespeeld tegen Tonny van Leeuwen, Tinus Bosselaar en
Helmut Rahn, die het winnende doelpunt scoorde voor West-Duitsland
in de finale van het WK 1954. In die tijd kreeg ik 25 gulden voor een week
trainen, 100 gulden voor een gewonnen wedstrijd, 75 gulden voor een
gelijkspel en niks als we verloren. Daarnaast werkte ik in Alkmaar bij een
technische groothandel. Op mijn eenentwintigste kreeg ik tegen Vitesse
een doodschop en toen was het gebeurd met voetbal op hoog niveau. Tot
mijn vierendertigste heb ik in het eerste van De Zouaven gespeeld, waar
ik nog altijd vijf dagen per week als vrijwilliger werk. Ronald en Frank
gingen altijd met me mee als ik moest spelen. Dan hoorde ik na afloop wel
eens: ‘Nou De Boer, dat was niet zo best. We hebben meer genoten van
je zoons.’ Die waren altijd aan het pingelen met elkaar. Als we terug naar
huis gingen, moesten ze zich vaak eerst uitkleden voordat ze instapten –
zo smerig waren ze. Dan zaten ze in hun onderbroek op de achterbank.”
Afstandsbediening | Gitta: “Ondanks de successen zijn wij
altijd heel gewoon gebleven, net als de jongens. Maar we gingen wel naar
Spanje, Qatar, Turkije, Schotland... Geweldig! Het eerste wat we van onze
zoons kregen – ze waren toen zestien – was een televisie van Bang & Olufsen. Wij hadden nog zo’n ouwe beeldbuis zonder afstandsbediening.”
Cees: “Wij wisten er niks van. Een firma uit Hoorn kwam langs om een
televisie af te leveren. Ik zei: ‘Die hebben we helemaal niet besteld.’ Maar ze
moesten toch bij ons zijn. En Ronald belde ons een keer toen hij in Italië aan
het skiën was: ‘Pap, mam, hebben jullie zin om een paar daagjes te komen
skiën. Toen heeft hij een vlucht naar Innsbruck geregeld, de chauffeur stond
er klaar. We hoefden niets mee te nemen, alles werd geregeld.”
Gitta: “De grootste luxe voor mij zijn mijn kinderen en kleinkinderen. Ik
zit nu aan de chemo – de gezondheid gaat even iets minder – maar ik wil
er nog bij blijven. Daar vecht ik voor.” w
l x r y fa s h i o n
Colbert: Oger
Overhemd: Raaf h
Rokkostuum: Oger
Blouse: Ermenegildo Zegna
Ketting: Janboelo
41
sport
42
LXRY s p o r t
Van Gaal: “Bij
voetbal liet
Ronald nog
wel eens iets
liggen, in
de taken en
functies die bij
een positie
horen: hij ging
niet altijd
achter zijn
man aan.
Maar bij
golf laat hij
niets liggen,
haha”
43
011
Met een Land Rover door de
woestijn
In de woestijn van Qatar met een Land Rover
de duinen op en af scheuren. En aan het einde
van de dag, wanneer de zon ondergaat, barbecuen aan de lagune die Qatar van Saoedi-Arabië
scheidt. De rust, de ruimte... Zo mooi!
Dsaqatar.org/DSA/Woestijn.html
© J o h n va n H e l v e r t
travel & experiences
l x ry l i st
44
travel & experiences
45
LXRY r e p o r t a g e
Ronald de Boer wilde op reportage naar voetbalstad Istanboel, dus gingen
we naar Istanboel. Shota Arveladze wachtte hem op, Dirk Kuijt zwaaide hem
uit en in de tussentijd genoten we van de derby Fenerbahçe - Galatasaray.
“Ho ho, ik heet Ronald en niet Roland.”
T e k st M a r k va n de n H eu v e l | Fotogr a f i e Joh n va n H e lv ert
Voetbal
Istan
46
l x ry r e p ortage
stad
boel
47
LXRY I N TERVIEWSERIE
48
~
LXRY I N TERVIEWSERIE
van Ronald wanneer ik in een ander land speelde. Zo zijn we he-le-maal niet. Wel bellen we
elkaar om de dag, even vragen hoe het is. ‘Wat
heb je gedaan? Hoe ging het trainen? Goed? Jij
nog wat? Nee? Okay, doei.’ Heel kort. Dan zegt
mijn vrouw vaak: ‘Nou, jullie zijn ook gezellig
en spraakzaam.’ Maar dat is voor ons al genoeg.
Ik hoor direct aan zijn stem of er iets is. Dat is
iets wat tweelingen misschien hebben.”
Babyvet “Hoewel de competitie niet
hoogstaand is en de mentaliteit totaal anders,
heb ik in Qatar nog heel serieus gespeeld. Ik
was hartstikke fit. In die jaren ben ik veel meer
op mijn voeding en fysiek gaan letten. Niet
omdat ik ouder werd, maar omdat ik bewuster werd. Wanneer je in de spelerstunnel van
Ajax mijn portret tussen dat van de anderen
ziet, dan denk je: jezus, wat een plofkop. Ik heb
nu een dunner hoofd. En het was geen babyvet: ik was toen twintig. Niet dat ik veel patat
at, maar ik dronk wel veel frisdrank. Appelsap.
Dan dacht je: zal wel gezond zijn, met appels.
Ik ben nu veel bewuster met voeding bezig dan
in mijn profjaren. In Qatar was het leven het
meest luxe. Hoewel ik nog een relatief normaal
huisje had: vier slaapkamers, een normale keuken, een zwembad op de compound. We sliepen daar veel in hotels. Het was eigenlijk een
betaalde vakantie. Net als bij de amateurs van
De Zouaven hoefden we pas anderhalf uur
voor de wedstrijd te verzamelen. Geen analyses, gewoon een potje spelen. Ronald had een
schitterende villa met eigen zwembad, naast de
golfbaan. Ik koos ervoor om dicht bij de school
van mijn kinderen te wonen, op driehonderd
meter afstand. Ronald stond elke ochtend in de
file wanneer hij zijn dochters wegbracht.”
Dubbelkingen “De zomervakanties
breng ik graag op Ibiza door. Voor mij is het de
ultieme verwennerij om daar een huis te huren
en mijn familie en vrienden in de watten leggen, met lekker eten, wijntje erbij – blijer kan
je me niet maken. Om een uurtje of drie naar
het strand, en daar alle tijd nemen voor een late
lunch. Dan om een uur of negen weer thuiskomen. Lekker douchen en nog wat kleine hapjes klaarmaken. En dan de rest van de avond
doorbrengen met spelletjes doen en kaarten:
klaverjassen, hartenjagen, dubbelkingen. Mijn
favoriete adresjes op Ibiza zijn El Chiringuito
op het strand van Es Cavallet, met geweldig
eten en een relaxte deejay; Es Torrent, waar je
bij uitstek goed vis kan eten; Macao in Santa
Gertrudis, een lekker Italiaans restaurantje; en
ook Atzaró is top.”
Krokodillen “Afgelopen zomer zei
ik tegen mijn vrouw: ‘Ik heb echt zin om een
boek te lezen.’ Toen heb ik Inferno van Dan
Brown en een boek van Saskia Noort uitgelezen en ben ik begonnen aan de Millenniumtrilogie. En ik heb net Snel geld en Bloedlink van
de Stockholm-trilogie uit. Films kijken vind ik
ook harstikke leuk, alleen maak ik daar geen
tijd voor. Ik heb wel een abonnement op Filmnet. Soms stap ik in een film en kijk hem dan
af. Vooral natuurfilms vind ik geweldig. De
natuur is zo mooi! Het is niet zo dat ik buiten
ga staan om ernaar te kijken, maar mooie films
over bijvoorbeeld krokodillen, tijgers of haaien
vind ik schitterend. Kunst? Er hangt een schilderij van de Belgische schilderes Chris Distel in
onze slaapkamer. Toen ik met Barcelona tegen
Club Brugge speelde, zaten we in een hotel in
Knokke. Daar was een expositie van haar: sensuele, seksachtige schilderijen. Ik vond ze heel
mooi en heb er een gekocht, voor vijfduizend
gulden. Mijn vrouw vindt hem alleen niet zo
mooi. Zij is hem liever kwijt dan rijk.”
Wereldbeker “We hebben thuis een
kamertje dat oorspronkelijk de kinderkamer
zou worden. Maar dat werd het toch niet en
toen heb ik er een walk-in closet van gemaakt
met een hele rij kasten. Daar bovenop staan al
mijn souvenirs, waaronder een mooie replica
van de wereldbeker, medailles en persoonlijke
prijzen. Er hangen drie shirtjes – de rest ligt op
zolder: een van Ajax en twee van het Nederlands Elftal, volgens mij van mijn honderste en
mijn laatste, 112e, interland. De mooiste trofeeën zijn mijn bondsridderspeldje en de gouden
schaal die ik kreeg bij mijn honderdste interland, met alle honderd wedstrijden daarin gegraveerd. Knipselboeken hield ik in het begin
bij, maar daar ben ik op mijn tweeëntwintigste mee gestopt. Toen hadden we al drie dikke
mappen, het was gewoon niet bij te houden. En
op een gegeven moment denk je ook: daar heb
je die kop weer.” w
Ik heb
me nooit
onthecht
gevoeld
van
Ronald
wanneer
ik in een
ander
land
speelde.
We bellen
elkaar om
de dag,
even
vragen
hoe het is.
‘Wat heb
je gedaan?
Hoe ging
het
trainen?
Goed? Jij
nog wat?
Nee? Okay,
doei’”
49
LXRY r e p o r t a g e
viking achter het vuur
Geen gevouwen servetten
of gepoetst tafelzilver. Niet
eens een menukaart. In het
hoog in Zweden gelegen
Fäviken Magasinet waan je
je in de tijd van de Vikings.
Met varkensbloed, ranzige
boter en koeienharten op
tafel. Niets voor de alom
verfijnde Ivo Weyel.
T e k st I vo W ey e l
Magnus Nilsson heeft een kookboek geschreven. Daarmee kun je de gerechten van deze
wereldberoemde kok thuis bereiden. Dat gaat
ongeveer zo: ‘Men neme een koe en zage deze
in tweeën.’ Of: ‘Bak 100 gram mieren in ranzige boter.’ Ook leuk: ‘Gaar een stuk berkenboomschors en leg deze op een bedje van in
rabarberwijn geflambeerde modder. Smoor dit
een half uur in smeulend hooi, voeg een mespuntje schaafsel van een gefermenteerde zeug
op basis van varkensbloed en roggemeel toe
alsmede een rauw koeienhart en serveer dit
lauw met een eendenlikeur.’
Afgesneden varkenskoppen
Magnus Nilsson is een grote, stoere Viking met
lang haar, baard en bontjas tot de grond. Zo iemand die de nek van een eland met zijn blote
handen kan omdraaien (wat hij waarschijnlijk
ook doet). Zijn restaurant ligt hoog en ver in
Zweden (vliegtuig, overstappen, nog een vliegtuig, dan een trein en ten slotte nog drie uur
met de auto) en is zo geïsoleerd dat onze taxichauffeur bij aankomst zei dat wij in de auto
moesten wachten, zodat hij eerst poolshoogte
kon nemen of het allemaal wel pluis was in de
afgelegen schuur waar we nu voor stonden geparkeerd. Het was acht uur ’s avonds, pikdonker, gierende ijswind, een zware sneeuwbui
daalde neer. “Rare tent”, zei de taxichauffeur
en manoeuvreerde de auto naar de achterkant
van de houten hut, waar fakkels stonden te
branden en een meneer ons tegemoet rende
om de koffers aan te pakken (we kwamen regelrecht van het vliegveld) en ons naar binnen
begeleidde. Daar was het warm en behaaglijk.
Haardvuren knapperden; hertenkoppen, ge50
rookte vissen, hammen en afgesneden varkenskoppen hingen enorm dood aan muur en plafondbalken; bontvellen lagen gespreid over
vloer, banken en stoelen; Amishachtig personeel (onopgemaakt, haar in een vlecht, ongebleekt linnen hansop met schort, tuiglederen
sandalen) liep zwijgend druk doende heen en
weer. Er speelde volksdansmuziek (dat later
werd afgewisseld met de panfluit en een soort
onderwaterdolfijngeluiden). We namen plaats
aan knoestig houten meubilair, van het ruige
soort waarvan je bang bent een splinter op te
lopen.
Of we een glaasje champagne lusten?
Heu?
Natuurlijk lusten we een glaasje champagne (is
er water in de zee?, heeft Lee Towers een bril?),
maar we hebben toch niet negen uur uitputtend gereisd naar deze godforsaken uithoek voor
een bourgeois glaasje bubbels! We komen hier
immers voor de beroemde, innovatieve en ruige Scandinavische keuken van de heer Nilsson,
die even gelauwerd is (hij staat op plek 34 van
de San Pellegrinolijst van 50 beste restaurants
ter wereld) als gevreesd, als een eng rariteitenkabinet waar je van griezelt maar toch niet de
blik van kunt afwenden.
Knisperige vlokjes mos
Gelukkig werden we toch op onze wenken bediend: de champagnesnacks waren bizar. Verse
kaas (heel erg vers, als in: praktisch direct uit de
koe) drijvend in een IJslandse alcoholische melkli-
r e p ortage
Het is rauw en ruig, allesbehalve
vegetarisch, zeer plaatselijk wat
ingrediënten betreft en met een sterke
hang naar een ver middeleeuws
verleden
51
cartier.com
Amsterdam - P.C. Hooftstraat 132-134 - 020 719 24 55
New Collection

Download Report