DISTANT PROXIMITY - Centrale For Contemporary Art

13-03 > 08-06 2014
din - zon
10:30>18:00
ACM /
Peter BUGGENHOUT /
Jeroen HOLLANDER /
Michel MAZZONI /
Lauren MOFFATT /
Nicolas MOULIN /
Françoise SCHEIN /
Valérie SONNIER /
WILMES & MASCAUX /
Dossier
de presse
DISTANT PROXIMITY
Courtesy Lauren Moffatt ©Le Fresnoy
persdossier
PERSCONTACTEN
BE CULTURE (SPCC)
T. +32 (0)2 644 61 91
E. [email protected] - Web www.beculture.be
GENERAL MANAGER
Séverine PROVOST
LOGIN PRESSE
proximity
PROJECT COORDINATORS
Pauline BERTHOLET – [email protected] +32 (0)473 40 05 41
Sanne DE TROYER – [email protected] +32 (0)493 16 01 86
Inhoud
Introductie van de Schepen van Cultuur van de Stad Brussel 4
Van de ene tentoonstelling naar de andere
5
Distant Proximity 7
Het parcours van de tentoonstelling8
Persmededeling14
De kunstenaars15
Lijst van de werken16
@ C-Box18
>> Markus KLEINFELD- A rose is not a rose18
>> Willem BOEL - De nieuwe molens19
What's next20
CENTRALE for contemporary art24
Uw bezoek aan de CENTRALE for contemporary art25
Praktische info26
Notas27
2
DISTANT PROXIMITY
Een initiatief van het Schepenambt van Cultuur van de Stad Brussel
Our heritage is priceless.
Preserving it is an art.
3
Als ruimte van ontdekking, openheid, nabijheid en uitwisseling, ondersteunt de CENTRALE for
contemporary art de eigentijdse veelvormige en gedurfde creativiteit. Het is haar ambitie de
ontmoeting te bewerkstelligen, de dialoog tussen kunstenaars, hun wereld en het publiek
aan te moedigen.
Met DISTANT PROXIMITY brengt de CENTRALE het werk van Belgische en Franse kunstenaars
van verschillende generaties bijeen die ons elk op hun manier een kritische, geëngageerde,
diagonale maar vooral poëtische blik op de wereld brengen. Hun werken, op een bijzondere
manier samengebracht en tentoongesteld, worden aangeboden aan de nieuwsgierige,
geïntrigeerde en bewonderende blik van de bezoekers. De nadruk ligt op de toenadering
van de toeschouwer tot het werk, deze blik vormt dan ook precies de leidraad van deze
thematische tentoonstelling. Door een in scène gebrachte, zowel visuele als zintuiglijke
ervaring, leidt en betrekt DISTANT PROXIMITY de bezoeker bij het thema en nodigt hem of haar
uit tot een vraagstelling, met een open kijk! Dit in perspectief brengen, tussen afstand en
nabijheid, deze tijd van bezinning, is de kern van de aanpak van deze kunstenaars.
Ik ben erg blij dat DISTANT PROXIMITY het onderwerp is van het eerste cahier van de CENTRALE
en een blijvend spoor nalaat van dit tijdelijke ambitieuze project.
De Schepen van Cultuur van de Stad Brussel
4
Van de ene tentoonstelling
naar de andere
Een tentoonstelling is de vrucht van ontmoetingen, ontdekkingen en onderzoek die elkaar,
als bij toverslag, intuïtief aanvullen. Meestal wordt de zin en betekenis ervan me pas na
de creatie duidelijk. Intuïtie verandert dan in concept en krijgt een meer theoretische
betekenis. Projecten vloeien voort uit een idee, een moment van creativiteit, en volgen
elkaar na verloop van tijd voortdurend op. Ze geven zin aan mijn onderzoek naar het
creatieproces, de perceptievorming en de impact van het werk op de auteur én de
toeschouwer (waaronder ikzelf). Elke tentoonstelling is een nieuw voorstel dat aan mijn
verkenningen wordt toegevoegd en een nieuwe fase vormt van mijn prospectie, zowel op
het gebied van de ‘officiële’ hedendaagse kunst als in de kantlijnen ervan, op zoek naar de
zogenaamde ‘outsiders’. Die fascinatie voor werken met een hoge expressiviteit (een term
die vaak wordt misbruikt) en voor de soms eigenaardige auteurs ervan, beantwoordt aan
het verlangen in- en outsidercircuits open te breken en een reflectie rond de grenzen van de
cultuurdomeinen door te voeren. Maar ze beantwoordt vooral aan de nieuwsgierigheid van
creatieve individuen, gemotiveerd door een diep humanisme en nieuwsgierigheid naar het
menselijke, in alle nederigheid en met respect voor de ander, wie hij/zij ook is.
Het curatorschap hoort thuis in de invloedssfeer van de kunst. Ze biedt de gelegenheid
om na te denken over en kritiek te leveren op de maatschappij: van het individuele tot het
collectieve, van het artistieke tot het culturele. Het is een proces in constante mutatie,
waarbij de curator zichzelf onophoudelijk dient in vraag te stellen. Dat moet hem/haar de
mogelijkheid geven om een stelling in te nemen ten opzichte van bepaalde reminiscente
barrières van de kunstscène, hoofdzakelijk met betrekking tot mode.
Zoals ik ook in mijn intentieverklaring (mei 2012) heb geschreven: “Ik zie mijn rol als artistiek
directrice van de CENTRALE als een logische stap na mijn vorige functies en als reflectie
op de taak van een centrum voor hedendaagse kunst dat door het stadsbestuur wordt
gefinancierd en beheerd. Ik ben me ervan bewust dat de uitdaging die een dergelijke rol
inhoudt, niet zozeer te maken heeft met geloofwaardigheid en legitimering, maar veeleer
met een zoektocht naar evenwicht tussen kwaliteit, artistieke vereisten en nauw contact
met het publiek. Wars van elk populisme, maar om sociale en culturele getto’s te slopen,
zowel dankzij de programmering als door het sensibiliseren van het grote publiek, op een
locatie met een sterke identiteit en complementair met andere Brusselse cultuurhuizen. Ik
blijf er ten stelligste van overtuigd dat kunst de samenleving kan veranderen, een nieuwe
kijk kan bieden op mensen en dingen, en sociale, etnische en culturele tegenstellingen kan
overbruggen. Een centrum voor hedendaagse kunst moet een uitwisselingsplatform zijn
tussen kunst en maatschappij.”
5
De tentoonstelling legt een indeling van de werken op die beurtelings het creatieproces, de
grenzen van het werk (tussen het bewuste en onbewuste, intentionaliteit en spontaneïteit)
en de stellingname van de kunstenaar (maatschappijkritiek, zich op de achtergrond
houdend) onthult. Maar elke tentoonstelling heeft ook haar grenzen. De beslissingnemers
(onder wie ikzelf) richten en beïnvloeden immers onze perceptie van de werken. Als
curator stel ik eerder alles in vraag dan een verklaring af te leveren. Al mijn DISTANT
PROXIMITY projecten zijn voorstellen die door de motieven van de auteurs geïnspireerd
zijn en een ‘intensiteit’ of spanning tussen de innerlijke wereld en de visuele
weergave ervan uitbeelden.
De tentoonstellingen MINDSCAPES: HET ONZICHTBARE ZICHTBAAR MAKEN (2012), DE OORZAAK
DER DINGEN (2013)1 en JOHAN MUYLE: INDIAN STUDIO (2013) vormden de eerste fasen van dit
beleid. Met DISTANT PROXIMITY zijn we toe aan een nieuw hoofdstuk.
Carine FOL, Curator
Artistiek directeur van de CENTRALE for contemporary art
6
DISTANT PROXIMITY
Dit project neemt een duik in de tijd – of eerder in de tijden – van het werk en van de blik – of
eerder van de blikken. Het bundelt evocaties van de realiteit, stedelijkheid, herinneringen uit
het verleden en de toekomst van de ons omringende wereld... als zo vele manieren om “op de
wereld te zijn”. Als openbaringen ook van de affectieve lading van het reële. De voorgestelde
kunstenaars, verschillend van afkomst en generatie, stellen op eigen wijze de nabijheid tot en
afstand van de buitenwereld in vraag door middel van werken met een sterke innerlijkheid.
De paradoxale titel (nabije afstand) engageert zowel de auteur ten overstaan van zijn
werk als de toeschouwer die het werk ontdekt. Het parafraseert de voorschriften van ‘het
fenomenologische van de perceptie’ van Maurice MERLEAU-PONTY en van het aura van Walter
BENJAMIN. MERLEAU-PONTY is het eens met de Gestalttheorie (de psychologie van de vorm) in
die zin dat hij het perceptieve fenomeen als ‘een figuur op een achtergrond’ definieert
en benadrukt dat de perceptie in subjectiviteit verankerd is. Geen enkel gevoelig gegeven
staat dus geïsoleerd: het bevindt zich altijd in een veld (‘de zuivere indruk’ bestaat niet). Hij
verwerpt het ‘vooroordeel van de objectieve wereld’: de ‘objectieve realiteit’ bestaat niet.
Met andere woorden, niet het zichtbare is beslissend in een beeld, maar eerder de vorm van de
toenadering vanwege de toeschouwer. Deze toenadering beschouwt elke perceptie als een
communicatie of gemeenschap, als het hervatten of beëindigen, door de toeschouwer, van
een vreemde intentie, of als een verbinding van ons lichaam met de dingen. Het is deze
ervaring van ‘het zien alsof we voelden’ die aan de bezoeker van DISTANT PROXIMITY wordt
voorgesteld.
Maar naast het intersubjectieve verband tussen de toeschouwer en het werk, staat dit
project ook stil bij de macht van het beeld op de kijker zelf. In zijn werk met de veelzeggende
titel ‘Ce que nous voyons, ce qui nous regarde’ (Hetgeen we zien, hetgeen ons bekijkt) levert
de filosoof Georges DIDI-HUBERMAN een samenvatting van het alternatief tussen een blik
die alleen kijkt in functie van een innerlijkheid (iconisch werk) en een ‘tautologische blik’
(minimalistisch werk) die alleen ziet wat zich aan het oog voorstelt. Met deze dialectische
beschouwing over de ervaring van het kijken, volgt hij in feite wat Walter BENJAMIN het ‘aura’
noemde: een specifiek stuk in de ruimte en de tijd’, ‘als een tussenruimte bewerkstelligd en
afkomstig van diegene die bekijkt en datgene wat bekeken wordt, van diegene die bekijkt
door wat bekeken wordt, een macht van afstand, unieke verschijning van de verte hoe
dichtbij die ook moge zijn. Dichtbij en tegelijk veraf, maar veraf in zijn nabijheid zelf’. Of zoals
DIDI-HUBERMAN benadrukt: een visueel paradigma die ook de macht van het kijken betekent
geleend aan de bekekene zelf door diegene die bekijkt: ‘cela me regarde’. [NvdV: woordspeling
in het Frans; vrij vertaald: ‘het gaat mij aan’ versus ‘het kijkt naar mij’].
Het is deze paradox, of eerder, dit mysterie van ‘vormen met aanwezigheid’ dat aanleiding
geeft tot de intersubjectieve dialectiek van DISTANT PROXIMITY.
7
Het parcours van de tentoonstelling
Net als MINDSCAPES ontplooit DISTANT PROXIMITY zich als een scenario. De werken
zijn onderling verbonden in een structuur die de toeschouwer doorheen een visueel,
zintuiglijk, cerebraal en lichamelijk proces leidt. Hoewel de eigenheid en impact van de
benaderingswijze van elke aanwezige kunstenaars gerespecteerd worden, kunnen de
werken gezien worden als delen van een puzzel die samengebracht de eenheid van het
project vormen.
De toeschouwer wandelt noodzakelijkerwijs doorheen de projectie van een
stereo-scopische zwart-witvideo van
Lauren MOFFATT (AU). Met een 3D-bril
kijkt hij door de ogen van de gemaskerde
vrouw die zo tegen elke visuele agressie
van buitenaf (bewakings-camera’s, enz.)
wordt beschermd. Het masker zelf is
uitgerust met een camera die niet alleen
Mask camera, 2013
het 3D-beeld, maar ook het commentaar
Courtesy Lauren MOFFATT ©Le Fresnoy
van de hoofdrolspeelster op het scherm
projecteert. Het ‘cameramasker’ is in een alkoof geplaatst binnenin de installatieruimte. Het
volgt en filmt de scène van wie zich aan de ontdekking van deze paranoia van de inquisitie
overlevert. Lauren MOFFATT liet zich voor dit project inspireren door de metro van Rijsel:
‘Aangezien er geen chauffeur is, kunnen de passagiers zelf plaatsnemen achter het ‘stuur’
van de trein. De passagier is machteloos, want hij heeft geen controle over het toestel, maar
tegelijk zit hij in een bevoorrechte positie. In de weerkaatsing van het glas kan hij immers
zien wat er met de andere passagiers gebeurt’.
Ze creëert het portret van een personage wiens
integriteit wordt aangevallen en versplinterd door
de blikken. Een personage wiens innerlijke wereld
op zo’n samengesteld beeld lijkt. De installatie heeft
een hevige impact, want ze nodigt de bezoeker uit
om door de ogen van een ander te kijken, waardoor
zijn positie in vraag wordt gesteld. Dichtbij, maar
tegelijk veraf.
De assemblages van ACM (FR), een samentrekking
van de voornamen Alfred en Corinne MARIE, bieden
de toeschouwer een nieuwe visuele ervaring.
Door de metamorfose van kleine metalen, elektronische en plastic onderdelen van
schrijfmachines, transi-storradio’s, wekkers, horloges en voorwerpen met een poëtische
waarde (zoals boten en spook-kathedralen) nodigt ACM
de bezoeker uit op een zwerftocht, waar het oneindig kleine plots monumentale afmetingen aanneemt en de toeschouwer tot een constante heen-en-weerbeweging
tussen de details en het geheel dwingt. Het idee van deze werken vindt zijn oorsprong
La grande table, 2000-2009
ACM / Collection Antoine de GALBERT, Paris
8
in de jaren 70 toen ACM een vervallen huis - een oude weverij - herstelde, de erfenis van
zijn vader. Na de heropbouw van het huis hernam hij zijn artistiek werk, maar in een heel
andere richting dan de schilderkunst waarmee hij zich voorheen uitdrukte. Zijn creaties zijn
voor hem altijd weer een zoektocht naar zijn identiteit, een voortzetting van zijn huis, van
zijn tuin. Het creatieproces beantwoordt aan een heel precies ritueel. Eerst zoekt en kiest
hij onderdelen. Dan maakt hij ze schoon, schuurt en schildert ze, om ze dan een verouderd
uitzicht te geven met zuur en roest. Vervolgens voorziet hij ze van een coating. Tot slot
bevestigt hij de kleine omgevormde voorwerpen aan skeletachtige bouwsels, die hij op die
manier in poëtische objecten verandert. Zijn vrouw Corinne noemt ACM “een manipulator van
effecten die verwering en desintegratie schept om er op een poëtische manier het verleden,
de geschiedenis en de roots mee uit te beelden”.
Zijn denkbeeldige architectuur en constructies
van geschiedenis(sen) krijgen hier het
gezelschap van de kaarttekeningen van Jeroen
HOLLANDER (BE). Op basis van een wirwar
van gekleurde lijnen tussen het reële en het
denkbeeldige ontwerpt de kunstenaar vervoernetwerken van grote steden. Deze netwerken
dienen in eerste instantie om mensen te
verbinden. Hoewel het hier om fictieve plannen
gaat, lijken ze heel geloofwaardig en coherent.
Imaginair openbaar vervoer network , 2013
©Jeroen HOLLANDER
In zijn wereld is een stad geen geheel van
straten en huizenblokken, maar eerder een complexe organieke structuur van tientallen,
soms honderden tram-, bus-, trein- en metronetten. Zijn werken zweven tussen realiteit en
verbeelding. Ze stellen een soort mise en abyme voor, die de toeschouwer tot een continue
vraagstelling dwingt. Als een soort mysterie dat hij moet ontwarren.
Belgium Memories, 1986
Courtesy of the artist
De architecte en plastisch kunstenares Françoise
SCHEIN (BE) stopt haar visie van de wereld ‘in een
doos’ door alle netwerken in lagen over elkaar
heen te leggen. Het werk Belgium Memories
(1988) bestaat uit kaarttekeningen en diverse
verkeerswegen (Belgische autowegen) als een
vlechtwerk van ontelbare lichtpunten. Bij het
zien ervan lijkt onze eigen persoonlijke ervaring
van tijd en ruimte, van het geheugen en het
dagelijkse, concrete vorm te nemen. Voor de
kunstenares lijkt het concept van een netwerk
op dat van een rizoom of een labyrint. Belgium
Memories reproduceert stedelijke netwerken
en autowegen, een bevoor-recht grondgebied
9
Grussaus 001, 2013
Nicolas MOULIN / Courtesy of the artist
and courtesy Galerie chez Valentin, Paris
met talrijke symbolische diagrammen, maar
ook het mentale netwerk dat de kennis en de
elementen van het reële in een nieuwe syntaxis
verbindt. Haar objectieve en tegelijk poëtische
interpretatie van structurele organisaties,
zichtbare of onzichtbare, is een uitnodiging om
onze notie van cultuur te herzien. Elektrisch
licht, sterrenbeelden, waterlopen, metronetten,
topologieën en ideologieën zijn evenveel
monaden die zich naar een eigen einde begeven
binnenin een continuüm. De waarneming van
unieke of juist talrijk aanwezige elementen
weerspiegelt wat nabij en veraf ligt, maar ook
van het individuele en het universele.
Nicolas MOULIN (FR) onderzoekt de stedelijke en technologische mythen die onze
samenleving sinds de tijd van de industriële revolutie be-palen. Het productieproces van zijn
fotowerk komt voort uit de combinatie van een actieve praktijk en een kritische observatie
van het stedelijke landschap en zijn symptomen. Vanuit zijn pelgrimstochten in en rond
de stad maakt hij als het ware een visuele mix van historische referenten met elementen
die we doorgaans in de sfeer van de sciencefiction situeren. Flirtend met realiteit en fictie
fotografeert hij terreinen die zich goed lenen tot de creatie van fascinerende anachronismen
en bevreem-dende historische spiralen. Dat is dan ook waarover het in deze verontrustende,
alom tegenwoordige gebouwen van Nicolas MOULIN gaat. Wij wonen niet in een architectuur,
maar de architectuur woont in ons.In zijn werken valt geen enkele menselijke ziel te
bespeuren. Ze roepen iets heel mysterieus op: tussen het reële en het denkbeeldige, tussen
werkelijk-heid en illusie.
Diezelfde gedachte van ‘het huis dat in de mens
woont’ vinden we terug in de tekeningen en films
van Valérie SONNIER (FR). Haar ouderlijke huis met
de wilde tuin is ‘volgens de bouw-promotoren enkel
nog het slopen waard, maar omsluit halsstarrig en
hermetisch de geheimen van haar karakter en haar
herinneringen’. Zo worden de virtuoze tekeningen
van Valérie SONNIER de visuele weergaven van
het verstrijken van de tijd, van haar leven, dat
Sans titre
doordrongen is van niet-uitgesproken woorden,
Collection de l’artiste et Galerie Nadja VILENNE, Liège
/ ©Valérie SONNIER
de grondslagen van alle levens, maar dus ook
van de dood. Het is de ononderbroken koers van
belevenissen die de onderlaag van een nieuw leven gaat vormen. Een vergaan leven dat ze op
video probeert vast te leggen als een geest die in dit verlaten huis ronddwaalt. De herinneringen
lijken door al haar werk te spoken. Dit dringt zich bij de toeschouwer op met een ‘verontrustende
vreemdheid’ (het Unheimliche van Sigmund FREUD). Het incarneert een aurale vorm ‘die zich
tussen een vóór en een na situeert’. De toeschouwer bevindt zich in een ongemakkelijke, maar
intense positie ‘die onze hele ervaring bepaalt, wanneer het beeld voor onze ogen zich voor ons
openstelt’.
10
In het midden van de tentoonstellingsruimte wordt de toeschouwer geconfronteerd met de indrukwekkende
installatie van Peter BUGGENHOUT (BE).
Het werk maakt deel uit van de reeks
The Blind Leading the Blind. Met
alledaagse materialen en huishoudelijke
afval dat hij onder het stof bedelft,
schept de kunstenaar een kwetsbaar en
tegelijk machtig, aantrekkelijk en tegelijk
afstotend werk dat met zijn zonderlinge
vormen een grote indruk nalaat. Het stof
The Blind Leading the Blind (DISTANT PROXIMITY piece), 2013-14
wordt in stofzuigerzakken verzameld en
Courtesy of the artist, Konrad FISCHER Galerie, Düsseldorf-Berlin
and Galerie Laurent GODIN, Paris
over de structuur gespoten. Het wordt
materie die symbool staat voor de tijd
en de herinnering (o.a. van de vernietiging van de Twin Towers door de aanslag van 11/09
in 2001). Net zoals de voorwerpen ooit een rol speelden in het leven van de eigenaars
ervan, belichaamt het stof de tijd. Als bij ACM waar minuscule elementen in zuur worden
ondergedompeld, verandert Peter BUGGENHOUT niet alleen de textuur van de voorwerpen,
maar geeft hij ze ook een herinnering mee en creëert hij ‘geheugenmaterie’ (Henri BERGSON).
De filosoof beschrijft er de perceptie ‘die zich nooit beperkt tot een louter contact tussen
de geest en het aanwezige voorwerp, maar bovendien doordrongen is van beelden uit het
geheugen, door de interpretatie ervan’. Zoals Jean DUBUFFET het definieerde toen hij het
over zijn materieschilderijen had, is de materie bedoeld om de immateriële wereld die de
geest van de mens bewoont, te herstellen: een tumultueuze wanorde van beelden, de
verdwijning van overlappende en gemengde beelden, het puin van de herinneringen van
onze taferelen, gemengd met zuiver cerebrale, interne en zelfs viscerale feiten’. Zowel bij
de schilderijen van Jean DUBUFFET als bij de installaties van Peter BUGGENHOUT onstaat
er een vorm van dislocatie van het zichtbare. In beide gevallen onthult het enigma van de
materie iets schitterends en bruisends, waartegen de taal machteloos lijkt. Dit enigma van
de materie als surplus van de vormen impliceert hun intensiteit en realiteitsvermogen. Max
LOREAU definieert de materie bij DUBUFFET als vormelijke kracht. ‘Deze materie moet frontaal
worden bekeken, alsof ze een idee was. Aangezien ze dat niet echt is, maken we van de
materie ‘een idee in wording’: het is nog geen vorm, maar het is op weg om er een te worden.
Het wordt een verlangen naar vorm. Of anders gezegd: de vorm is soeverein en de materie
is eraan onderworpen. Uiteindelijk bevindt dit idee van materie zich in de categorie van de
vormen: vormelijke kracht.’ Het werk van BUGGENHOUT is eerder materiële kracht (stof, bloed,
ingewanden ...) die de vorm onthult. Voor de kunstenaar past deze onthulling in een flux: de
vernietiging en het afval dat eruit voortkomt, leiden tot een heropbouw. Het betreft hier een
continu proces, een haast organische dynamiek en een constante spanning tussen materie
en vorm, zowel voor de kunstenaar als voor de kijker.
11
De fotografie van Michel MAZZONI (FR), sluit zich aan bij
het voornemen van DISTANT PROXIMITY door de paradox
‘onttrokken aan de blik, maar onderworpen aan de
intensiteit van het zichtbare’ (Michel POIVERT). ‘Alles is
onderhevig aan het optische onderbewustzijn dat we
zien in de rand van ons intentionele gezichtsveld en
nog meer indruk maakt dan het geviseerde voorwerp’.
De fotograaf verplicht ons om het beeld – van buiten
naar binnen – te lezen. Hij lijkt de verzoening tussen de
‘images choses’ (Jean-Paul SARTRE) en het beeld als feit
Indices I, 2013
Collection de l’artiste et collection privée /
van ons bewustzijn te visualiseren. Zijn foto’s zijn precies
Courtesy Michel Mazzoni
het resultaat van een fusie van de twee realiteitsniveaus
van het beeld d.m.v. een ‘zichtbare materie’.Vanuit een
eerder cinematografisch dan fotografisch ‘gezichtspunt’
vat MAZZONI de realiteit in een subtiel licht
en stelt hij een initiatiereis voor, als een
vlucht in ons geheugen. Het spoor van
de mens door het afval, achtergelaten
architectuur of andere aanwijzingen
van zijn doortocht hechten zich als een
versteende tijd aan de lens vast. MAZZONI
immobiliseert – net als Peter BUGGENHOUT
met stof – de dichtheid van de dingen en
creëert iets tijdelijks. De eenzame verlaten
plaatsen die hij fotografeert, werden ooit
door de mens bewoond of gebruikt. Het is
juist die afwezigheid van mensen die de
herinnering levendig houdt.
Fuego, 2012
WILMES & MASCAUX (BE) gaan op zoek naar
© WILMES&MASCAUX
woestijnachtige plekken die voor hen de
kwestie van overleving belichamen. Hun video’s, foto’s, geluidsopnamen en teksten zijn een
zoektocht naar de plaats en de toekomst van de mens. Beide kunstenaars woonden in de
jaren 80 in Mexico DF en hebben elkaar daar ontmoet. Halfweg de jaren 90 keerden ze terug
naar Brussel, waar ze meteen aan de slag gingen om de herinneringen aan de chaotische
landschappen in Mexico, Europa, Quebec, de Verenigde Staten en Australië te scannen.
De geografische afstand heeft deze ‘reizigers met een missie’ een kritische blik gegeven
op de ons omringende wereld. Hun onderzoek brengt hen naar plaatsen die één voor één
in de marge van de wereld liggen. Ze vormen op zichzelf gekeerde, verlaten, vergeten en
verloren entiteiten. Ver van alles en ver van het nu. Het leven is er bewegingloos, de tijd is
er blijven stilstaan of tijdelijk op pauze gezet. Hun werk houdt een lectuur van de verkende
gebieden in, zowel in tijd als in ruimte, en beperkt zich niet tot de loutere vaststelling van
de symptomen van een samenleving boordevol littekens van de overconsumptie. Hun werk
is niet deprimerend, maar onderstreept de macht van de mens, zowel om de elementen en
12
de wereld te vernielen als om ze weer op te bouwen. Die onderliggende boodschap geeft
een universele dimensie aan hun werk. Het heeft ‘de vreemde capaciteit dat het erin slaagt
bepaalde onwaarschijnlijke paradoxen in beeld te brengen, zoals de stilte oorverdovend en
het lawaai onhoorbaar maken, of de woestijn, de meest verlaten plek die een mens zich kan
voorstellen, vol middelen te tonen’.
Na afloop van deze wandeling van een claustrofobische visie (MOFFATT) tot overleving
(WILMES & MASCAUX), van zwart-witfoto’s tot kleurenopnamen, zal de bezoeker verschillende
zienswijzen ontdekt hebben die schommelen tussen het reële en het denkbeeldige, het
heden en verleden, het nabije en het verre… als talrijke dwalingen van de geest in DISTANT
PROXIMITY.
Carine FOL,
Curator /Artistieke directeur van de CENTRALE for contemporary art
13
PERSBERICHT
DISTANT PROXIMITY
TENTOONSTELLING
13-03 > 08-06 2014
PERSBEZOEK
12-03 2014 // 11:30
VERNISSAGE
12-03 2014 // 18:00
CURATOR
Carine FOL,
Artistiek directeur
CENTRALE for contemporary art
ACM / Peter BUGGENHOUT / Jeroen HOLLANDER / Michel MAZZONI / Lauren MOFFATT /
Nicolas MOULIN / Françoise SCHEIN / Valérie SONNIER / WILMES & MASCAUX
Bepaalde mysterielievende geesten geloven graag dat voorwerpen iets behouden van de ogen
waardoor ze worden bekeken (…) dat monumenten en schilderijen slechts voor ons verschijnen
onder het gevoelige doek dat de liefde en de aanschouwing van ontelbare aanbidders door de
eeuwen heen voor hen hebben geweven.
Marcel Proust
Dit project met de paradoxale titel (verre nabijheid) biedt ons een duik in de tijd, of eerder in “de
tijden” van het werk en van de blik, of “de blikken”. De tentoonstelling verzamelt evocaties van
de werkelijkheid, van verstedelijking, van herinneringen aan vroeger, van de wording van de
ons omringende wereld, … als evenveel manieren van “Dasein” (Martin HEIDEGGER), als evenveel
blijken van “affectieve geladenheid van de werkelijkheid” (Gaston BACHELARD). De voorgestelde
kunstenaars, van verschillende afkomst en verschillende generaties, stellen vooral vragen
bij de nabijheid van en afstand tot de buitenwereld aan de hand van werken met een sterke
innerlijkheid.
DISTANT PROXIMITY is opgebouwd als een scenario: de werken zijn met elkaar vervlochten binnen
een structuur die de kijker meeneemt in een visueel en zintuiglijk, geestelijk en lichamelijk
proces. Terwijl de specificiteit en impact van elke kunstenaar en diens manier van werken worden
gerespecteerd, vormen de werken stukjes van een puzzel die eenheid geeft aan dit project.
Aan het einde van het parcours, dat evolueert van een claustrofobische visie naar een overleving
van beelden in zwart en wit of in kleur, heeft de kijker “blikken” ontmoet gaande van reëel tot
denkbeeldig, heden en verleden, dichtbij en veraf, … als evenzoveel omzwervingen van de geest
in de DISTANT PROXIMITY.
PERSCONTACTEN
BE CULTURE (SPCC)
Een initiatief van de Schepen van Cultuur van de Stad Brussel
GENERAL MANAGER
Séverine PROVOST
PROJECT COORDINATORS
Pauline BERTHOLET - [email protected] +32 (0)473 40 05 41
Sanne DE TROYER - [email protected] +32 (0)493 16 01 86
T. +32 (0)2 644 61 91 - E. [email protected]
Web www.beculture.be
CENTRALE for contemporary art
Sint-Katelijneplein 44 - 1000 Brussel
INFO T. +32 2 279 64 44/52 - [email protected]
www.centrale-art.be
OPEN din > zon
10:30 > 18:00
Gesloten op feestdagen
14
De kunstenaars
ACM (Alfred & Corinne Marie)
Alfred Marie: 1951° - Hargicourt, FR
ACM wonen en werken in Hargicourt, FR
www.abcd-artbrut.net
Peter BUGGENHOUT
1963° - Dendermonde, BE
Woont en werkt in Gent, BE
www.bamart.be
Jeroen HOLLANDER
1976° - Antwerpen, BE
Woont en werkt in Brussel, BE
www.jeroenhollander.eu
Michel MAZZONI
1966° - Villerupt, FR
Woont en werkt in Brussel, BE
www.michelmazzoni.com
Lauren MOFFATT
1982° - Armidale, AU
Woont en werkt tussen Berlijn (GER) en Parijs (FR)
www.deptique.net
Nicolas MOULIN
1970° - Parijs, FR
Woont en werkt in Berlijn, GER.
www.galeriechezvalentin.com
Françoise SCHEIN
1953° - Brussel, BE
Woont en werkt in Parijs, FR
www.francoiseschein.com
Valérie SONNIER
1967° - Parijs, FR
Woont en werkt in Parijs, FR
www.valeriesonnier.com
WILMES & MASCAUX
Christine WILMES 1952 – Neufchateau, BE
Patrick MASCAUX 1958 – Charleroi, BE
Wonen en werken in Brussel, BE
www.wilmesmascaux.com
15
Lijst van de werken
In volgorde van verschijning in de tentoonstelling:
Lauren MOFFATT
Not Eye, 2013
HDV / Mixed Media Installation
9'47'' (loop)
Mask Camera, 2013
Aangepast lassermasker met camera
Imaginair openbaar vervoer network, 2013
Stift op papier, 30x40cm
Courtesy of the artist
Françoise SCHEIN
Courtesy of the artist ©Le Fresnoy
Belgium Memories, 1986
beeldhouwwerk, metaal, hout, glas (voorruit),
elektriciteitskabels 63x82x25cm
ACM
Privé verzameling / Courtesy of the artist
La grande table, 2000-2009
Mixed Media, 142x161x126cm
Courtesy of the artist / Collection Antoine de
Galbert, La maison rouge, Paris
Nicolas MOULIN
Grussaus 001, 2013
Lambda print gemaroufleerd op aluminium,
190x120x2,5cm
Grussaus 004, 2013
Lambda print gemaroufleerd op aluminium,
190x120x2,5cm
Grussaus 005, 2013
Lambda print gemaroufleerd op aluminium,
190x120x2,5cm
Courtesy of the artist and Galerie chez Valentin,
Paris
Jeroen HOLLANDER
Valérie SONNIER
24 juin - 22h20 -, 2012
Tekening, grafiet en boenwas op papier, 123x210cm
17 septembre - 21h10 -, 2014
Tekening, grafiet en boenwas op papier, 122x208cm
Sans titre (F2), 2007
Tekening, grafiet en boenwas op papier, 27x20cm
Sans titre (F6), 2010
Tekening, grafiet en boenwas op papier, 27x20cm
Sans titre (F7), 2010
Tekening, grafiet en boenwas op papier, 26,5x20cm
Sans titre (F9), 2006
Tekening, grafiet en boenwas op papier, 26x27cm
Sans titre (F10), 2006
Tekening, grafiet en boenwas op papier, 26x27cm
Imaginair openbaar vervoer network, 2013
Stift op papier, 30x40cm
Sans titre (F26), 2006
Tekening, grafiet en boenwas op papier, 27x20cm
Imaginair openbaar vervoer network, 2013
Stift op papier, 30x40cm
Sans titre (F35), 2010
Tekening, grafiet en boenwas op papier, 27x20cm
Imaginair openbaar vervoer network, 2013
Stift op papier, 30x40cm
Courtesy of the artist and Galerie Nadja Vilenne,
Liège
Imaginair openbaar vervoer network, 2013
Stift op papier, 30x40cm
16
Peter BUGGENHOUT
The Blind Leading the Blind (DISTANT PROXIMITY
piece), 2013-14
verschillende brokstukken bedekt met huishoudstof 4x11x8m
Courtesy of the artist and Konrad Fischer Galerie,
Düsseldorf - Berlin and Galerie Laurent Godin,
Paris
Michel MAZZONI
Gravity I, 2012
Fotografie, 13x17cm
Gravity III, 2012
Fotografie, 13x17cm
Gravity V, 2012
Fotografie, 13x17cm
Gravity VI, 2012
Fotografie, 13x17cm
Gravity VII, 2012
Fotografie, 13x17cm
Gravity VIII, 2012
Fotografie, 13x17cm
Gravity IX, 2012
Fotografie, 13x17cm
Frwy_405, 2011
Video, projection
Eclipse (E12), 2012
Fotografie, 20x25cm
Radar Station - Series: The Sun Will Return, 2011-12
Fotografie, 28x36cm
Courtesy of the artist en privé verzameling
WILMES & MASCAUX
Fuego, 2012
Inkjetprint op aluminium, 125x150cm
BOAB Tree, 2012
Inkjetprint op aluminium, 125x180cm
Survival 01, 2014
Video op DVD
Survival 02, 2014
Video op DVD
Survival 03, 2014
Video op DVD
Survival 04, 2014
Video op DVD
Gravity X, 2012
Fotografie, 13x17cm
Survival 05, 2014
Video op DVD
GLE-Salt Lake City, 2012-13,
Fotografie, print op Dibond, 19x31cm
Survival 06, 2014
Video op DVD
Indices III,VIII, XIV, XXVIII, 2013
Fotografie, behang, 20x25 à 30x40cm
Survival 07, 2014
Video op DVD
Indices IX, 2013
Fotografie, 130x170cm
Indices I, 2013
Fotografie, behang, 300x380cm
Survival son, 2014
Geluidsband op CD
Courtesy of the artists
17
box
@
Parallel met de tentoonstellingen in de CENTRALE, toont C-Box 6 keer per jaar het werk van
jonge kunstenaars. De programmatie van deze ruimte, die vrij toegankelijk is, treedt in dialoog
met die van de CENTRALE. Het gaat om een laboratoriumruimte gericht op experimenten die
het publiek een nieuwe kijk bezorgt op de jonge hedendaagse kunstscène.
Markus Kleinfeld
A rose is not a rose
© Markus KLEINFELD
13-03 >
12-04 2014
In het kader van de samenwerking Brussels Cologne Contemporaries
Marcus KLEINFELDs nieuwe videowerk ‘A rose is not a rose’, waaraan deze tentoonstelling
haar naam ontleent, wordt voorgesteld als een mysterieuze reeks stilstaande beelden
begeleid door geluidseffecten, tekst en zowel menselijke als door een computer
gegenereerde spraak. De kunstenaar – die vorig jaar de BCC Award in ontvangst mocht
nemen – deconstrueert in dit werk iets wat lijkt op een psychologische reis die vertrekt
vanuit gevonden foto’s uit de laatste decennia van de 20e eeuw. De daaruit resulterende
dissonanties en spanningen verlenen een gevoel van vervreemding aan de haast educatief
lijkende beelden van lege gebouwen en laboratoria, of menselijke wezens die – als onder
een microscoop – alledaagse activiteiten uitvoeren. Ook te zien op de tentoonstelling is het
werk ‘Audit’. Ook dit videowerk gaat over ideeën van vervreemding en scheiding. Het bestaat
enkel uit tekst die over een zwarte achtergrond rolt en een begeleidende voice-over van
een raadselachtige groepstherapiesessie. Drie wandinstallaties, een schilderij-collage
waarop een grote roos is te zien, en twee reeksen van ingelijste afdrukken vervolledigen de
tentoonstelling. Ook zij behandelen gelijkaardige aspecten van menselijke relaties en de
maatschappij, en geven een beeld van het unieke werk van deze kunstenaar, die zich sinds
lang bezighoudt met de psychologische en fysieke effecten van politieke, economische en
maatschappelijke systemen op individuen en groepen.
Marcus KLEINFELD (1979, Berlijn) studeerde aan het Chelsea College of Art in Londen, Villa
Arson in Nice en Goldsmith College in Londen. In 2014 staan nog tentoonstellingen met zijn
werk op het programma bij Kunstverein Maschinenhaus Essen (samen met Eli CORTINAS) en
Kunstverein Cuxhaven. De kunstenaar woont en werkt in Berlijn.
18
Willem boel
De nieuwe molens
© Willem BOEL
23-04 >
08-06 2014
‘De nieuwe molens / les nouveaux moulins’. Video-installatie Imagine it’s a garden shed en
de installatie De nieuwe Molens #09
Het is niet moeilijk, ronddraaiende dingen zijn fascinerend om naar te kijken. Dingen die
enkel de verwachting in zich dragen rond te kunnen draaien zijn dat zelfs. We draaien
allemaal rond zonder dat we het voelen, maar de aantrekkingskracht naar dingen die
draaien voelen we wel. Zo simpel, en zo oncontroleerbaar. Een cirkel is krachtig en
begrensd, en raapt zichzelf telkens weer op. Ik doe maar wat, de start is het moeilijkste. Na
de start volgt alles gewoon op elkaar. Ik ga er van uit dat ik mag doen waar ik zin in heb, dus
maak ik beelden die mij interessant lijken. Of dat voor de kijker ook zo is, dat valt te hopen,
maar niet te voorspellen. Door een start te nemen, dus door effectief te bepalen dat je met
iets start, wordt er een pad gevormd. En op dat pad zoek ik de meest bevredigende route.
Er is een plan, maar niet doordacht, en ooit was de samenhang ver te zoeken, maar dingen
komen samen, omdat ikzelf de rode draad ben doorheen mijn werk. De ideeën in mijn hoofd
zijn ook maar beperkt, hoe uiteenlopend ze ook lijken, dus komt alles altijd samen. Zoals
een cirkel die zichzelf uiteindelijk opraapt. De reeks ‘de nieuwe molens’ is een reeks van
werken die allemaal rond draaien, en allemaal beschilderd/beklad/geschilderd worden.
Zonder eindpunt. De lagen verf /materie die zo ontstaan bedekken steeds de vorige laag,
en maken een werk weer splinternieuw. De laag make-up die als het ware de toekomstige
huid, en dan onderhuid, en dan onder-onderhuid wordt. Het startpunt van deze reeks
werken was het boek van Honoré de Balzac, ‘le chef d’oeuvre inconnu’, dat gaat over
een schilder die in zijn zoektocht naar het perfecte schilderij jaren aan een stuk blijft
verderwerken op één schilderij. Hij verbetert, retoucheert en voegt verf toe tot er op het
voorlopige einde een klomp materie te zien is, die in zijn ogen richting de perfectie gaat.
Twee oude vrienden die zijn atelier bezoeken begrijpen er niks van en beweren zelfs niks
te zien. Een soort vormeloze mist. De kracht van dit verhaal ligt er in dat de waarheden
van de schilder, en die van de oude vrienden tegenover elkaar zijn verschoven. De schilder
‘leefde’ zijn onderzoek, terwijl de vrienden bleven stilstaan. Dit gegeven deed mij beseffen
dat het onderzoek geweldig is, maar dat het niet moet gevoerd worden om de ‘vrienden’ te
plezieren. Als het onderzoeksresultaat goed en doorgedreven is begrijpen ze het later wel.
Willem Boel
19
WHAT'S NEXT ?
Brussels
unlimited
26-06 >
28-09 2014
Sébastien REUZÉ, extrait de la série CONSTELLATIONS,
2000-2002. Résidence d’artiste - Contretype, Brussel
De collectie uit kunstenaarsresidenties van de fototentoonstellingsruimte Contretype
CURATOR Danielle LEENAERT
Alain PAIEMENT (Canada, 1997) / Bernard PLOSSU (Frankrijk, 1998) / Barbara et Michael LEISGEN
(Duitsland, 1999) / Angel MARCOS (Spanje, 1999) / Isabelle ARTHUIS (Frankrijk, 2000) / André
CEPEDA (Portugal, 2000) / Elina BROTHERUS (Finland, 2001) / Istvan HALAS (Hongarije, 2001) /
Sébastien REUZÉ (Frankrijk, woont in Brussel, 2002) / JH ENGSTRÖM (Zweden, 2003) / Hicham
BENOHOUD (Marocco, 2003) / Philippe HERBET (België, 2003) / Sébastien CAMBOULIVE (Frankrijk,
2005) / François GOFFIN (België, 2005) / Andreas WEINAND (Duitsland, 2007) / Isabelle HAYEUR
(Québec, 2008) / Chantal MAES (België, 2008) / Daniel DESMEDT, (België, 2009) / Satoru TOMA
(Japan, 2009) / Sári EMBER (Hongarije, 2011) / Marie-Noëlle BOUTIN (Frankrijk, 2011-2012) /
Erika VANCOUVER (België, 2012) / Vicente de MELLO (Brazilië, 2012)
Al meer dan 35 jaar steunt het Brusselse fototentoonstellingsruimte Contretype de creatieve
fotografie. Naast tentoonstellingen, conferenties en uitgeversprojecten organiseert
Contretype sinds 1997 ook kunstenaarsresidenties. De collectie is opgebouwd uit werken die
de kunstenaars tijdens hun verblijf in Brussel maakten en wordt voor het eerst integraal aan
het grote publiek voorgesteld. De meer dan 150 werken zijn het resultaat van 23 residenties van
internationale kunstenaars die tussen 1997 en 2012 tijdelijk in de hoofdstad hebben verbleven.
De beelden liggen op de grens tussen een eigen artistieke zoektocht en een kennismaking met
een stad en haar inwoners. De contrasten en dialogen tussen de werken kaarten verschillende
thema’s aan: ruimte en landschap, verval en de tand des tijds, geslenter door de stad, ontmoetingen, een blik binnenin en autobiografie. Deze tentoonstelling wordt gelijktijdig met
de tentoonstelling in de fototentoonstellings-ruimte Contretype voorgesteld. Het werk van
vrouwelijke fotografes in residentie wordt er in de kijker geplaatst. Als een mooie aanvulling
op de werken van de CENTRALE. Of net in schril contrast met de rest.
20
WHAT'S NEXT ?
@
Mehdi Georges
Lahlou
© Mehdi-Georges LAHLOU
box
26-06 >
03-08 2014
Aan de hand van een heruitgevonden surrealisme gunt Mehdi-Georges LAHLOU ons (precies
door een sleutelgat) een blik op iets wat we niet willen zien, weten of begrijpen. Met een
dubbele identiteit die hem overal achtervolgt – die van zijn dubbele voornaam – sleurt MehdiGeorges ons mee in zijn kleine wereldje dat doorspekt is met de humor van een opgewonden
knaap. Hij hemelt het burleske op tot grote kunst en speelt met symbolen uit de moslimwereld
die hij ongegeneerd en opvallend tegenover zijn rode naaldhakken plaatst. Meer nog dan een
fetisj krijgt het schoeisel in de ogen van de kunstenaar de status van ‘totemdier’: zuiverend en
drager van betekenissen.
Mehdi-Georges stelt het onverzoenbare in vraag en stelt zijn eigen lichaam centraal in
zijn bevraging over het ‘seksuele lichaam’ en de religieuze identiteit. Hij vormt traditionele
symbolen uit de moslimwereld om en creëert zo een nieuwe ‘moslimesthetiek’.
Ria Pacquée
& Emiline
de Mooij
© Ria PACQUEE & Emiline DE MOOIJ
13-08 >
28-09 2014
Voor deze duotentoonstelling werpen twee kunstenaars van verschillende generaties een blik
op de vrouwelijkheid in de wereld om tot een iconisch beeld te komen. Aan de hand van dit
gemakkelijk te omlijnen onderwerp tonen ze een complex wezen in een subtiele en veelzijdige
omgeving. Ze stellen op een subtiele manier het festivalthema in vraag: de genderrelaties.
“Door maskers op te zetten, probeer ik me te ontdoen van mijn eigen ego en me in te leven in
het collectieve onderbewustzijn. Het is een reactie op de stedelijke westerse maatschappij,
genesteld in een natuurlijke nostalgie, vastberaden om toegang te krijgen tot een pure en
natuurlijke staat.” EdM
21
WHAT'S NEXT ?
ART'
Contest
10e verjaardag
Artcontest
09-10 >
09-11 2014
Deze wedstrijd voor jonge kunstenaars tot 35 jaar werd tien jaar geleden in het leven geroepen
door Valérie BOUCHER en groeide uit tot een belangrijk gegeven in de Brusselse kunstwereld.
Deze verjaardagseditie gaat gepaard met een tentoonstelling in de Markten en misschien nog
op andere locaties.
Emilio Lopez-Menchero /
Esther Ferrer
04-12 2014 >
29-03 2015
© Emilio LOPEZ-MENCHERO
© Esther FERRER
Het is de eerste tentoonstelling gewijd aan een Brusselse
kunstenaar. Een van de pijlers waar ik aan wil werken. Dankzij
de samenwerking met een plaats in het buitenland kunnen we
de tentoonstelling decentraliseren en aan een internationale
reputatie van de CENTRALE bouwen.
Emilio LOPEZ-MENCHERO is een veelzijdig kunstenaar:
architectuur, fotografie, schilderkunst en performances. Hij
staat symbool voor het dynamisme van de heden-daagse
Brusselse kunst, onder meer omwille van zijn performances
(Checkpoint Charlie aan het kanaal) en omdat hij ook de stad
bij zijn werk betrekt (vlakbij het Zuidstation). Hij geniet al vele
jaren internationale erkenning. Om een internationaal kantje
aan zijn werken toe te voegen, mocht Emilio LOPEZ-MENCHERO
een internationale artiest(e) uitnodigen. Zijn keuze viel op
Esther FERRER, die het voortouw neemt in de performancekunst
en sinds 13/02/2014 in het Parijse MAC/VAL een grote
monografische tentoonstelling houdt.
De tentoonstelling wordt afgesloten met het Performatic Festival
(Kaaitheater), met performances van Emilio LOPEZ-MENCHERO en
Esther FERRER, naast een colloquium over de performance (nog
te bevestigen).
22
WHAT'S NEXT ?
@
box
Faber
Lorne
©Faber LORNE
data te
bevestigen
Laureaat van de Médiatine prijs van de Stad Brussel
"Als kunstenaar experimenteer ik met het verlangen, aan de hand van een beeldend en
ruimtelijk proces. Vanuit mijn psychoanalytische achtergrond vormt de artistieke creatie voor
mij een gunstig ruimte-tijdcomplex waar onderhandelingen tussen de realiteit en de perceptie
mogelijk worden. Ik vind personages uit die ongehinderd en in één beweging kunstwerken,
voorwerpen en nutteloze zaken kunnen maken. Deze personages schenken mij de vrijheid om
mijn eigen wens ‘kunstenaar zijn’ te bevragen, net als het productieproces dat verband houdt
met mijn sociale situatie en de nieuwe consumptiemethodes van culturele producten."
Faber LORNE
23
CENTRALE for contemporary art
Het centrum voor hedendaagse kunst van de Stad Brussel (oorspronkelijk De
Elektriciteitscentrale - een verwijzing naar de vroegere functie van het half-industriële
gebouw waarin het centrum is ondergebracht) wil de link tussen kunst en samenleving
in de kijker plaatsen. Het centrum wil enerzijds een heel andere kijk bieden op moderne
kunst, maar anderzijds ook een aanvulling vormen op de bestaande Brusselse locaties
waar kunst te zien is. In de eerste plaats wil het centrum de creatie van hedendaagse
kunst op het Brusselse grondgebied mee helpen ontwikkelen, in vraag stellen en
ondersteunen vanuit een internationaal perspectief. De CENTRALE bepaalt dus als het
ware de rol van een centrum voor hedendaagse kunst in een multiculturele stad.
Op het programma staan vooral visuele kunsten, waarmee de CENTRALE cultuur
toegankelijk wil maken voor het grote publiek en het elitaire imago van hedendaagse
kunst wil doorbreken. Door ook artiesten van buiten het officiële kunstcircuit in huis te
halen, de deuren te openen voor culturele minderheden en werken tentoon te stellen
die de grenzen van de kunst aftasten in plaats van een enkele visie op de creatie op te
dringen, slaagt het centrum erin zijn doelstellingen te realiseren.
De CENTRALE geniet van een unieke ligging in het hart van de stad, in een kosmopolitische
buurt die de nieuwe trends en diversiteit van culturen weerspiegelt: een centrale plaats
dus waar de culturele en economische polen van Brussel elkaar ontmoeten.
Een levendige plaats die openstaat voor de buurt, de stad, Europa en de wereld, en die zo
een antwoord biedt op de typisch Brusselse demografische verscheidenheid en culturele
rijkdom.
Een plaats op mensenmaat, die uitnodigt tot samenwerking en dialoog en die verankerd
is in de Brusselse culturele dynamiek. In 2006, toen de CENTRALE voor het eerst de
deuren opende, werd resoluut gekozen voor een nauwe samenwerking met instellingen,
galerieën en andere multidisciplinaire
plekken die hedendaagse kunst voor
het voetlicht brengen en met grote
evenementen die leven brengen in de
hoofdstad, zoals Europalia,
Kunstenfestivaldesarts, Summer of
Photography, Art Brussels of Nuit
Blanche.
Met het brede aanbod aan
mogelijkheden spreekt de CENTRALE
een breed publiek persoonlijk aan,
ongeacht hun interesse of persoonlijke
doelstellingen. Ook kinderen komen er
aan hun trekken dankzij de ruimte
CENTRALE/KIDS.
© Stad Brussel
24
Uw bezoek aan de
CENTRALE for contemporary art
Een gratis activiteitenboekje voor de kinderen.
Rondleidingen, interactieve bezoeken en workshops op maat voor groepen, scholen en kwetsbaar
publiek.
EVENEMENTEN
1ste zondag van de maand
06-04, 04-05 & 01-06 2014 - 11:30
Een gratis rondleiding met Carine FOL, curator van de tentoonstelling, inbegrepen in het ticket
voor de tentoonstelling. Een workshop-bezoek voor kinderen van 5 tot 12 jaar (5€)
Concert29-04 2014 - 19:00
Ter gelegenheid van de vernissage van de expo Willem BOEL in de C-Box
Ontmoetingsavond14-05 2014- 19:00
Tussen Eric Clemens (filosoof en schrijver) en de kunstenaars.
Finissage 08-06 2014
11:00 & 15:00 Atelierbezoek met het gezin of met vrienden
11:30 Rondleiding met Carine FOL, curator van de tentoonstelling.
INFO & RESERVATIE www.centrale-art.be - +32 (0)2 279 64 44 - [email protected]
© Stad Brussel
25
13-03 > 08-06 2014
din - zon
10:30>18:00
DISTANT PROXIMITY
TENTOONSTELLING
13-03 > 08-06 2014
PERSBEZOEK
12-03 2014 // 11:30
VERNISSAGE
12-03 2014 //18:00
Een productie van het Schepenambt van Cultuur van de Stad Brussel, de CENTRALE for contemporary art en
vzw Brussel-Musea-Tentoonstellingen.
CURATOR VAN DE TENTOONSTELLING
Carine FOL
ORGANISATIE & COORDINATIE
Dienst Cultuur van de Stad Brussel – CENTRALE for contemporary art / vzw Brussel-Musea-Tentoonstellingen
Pascale SALESSE, Directrice
Carine FOL, Artistiek directeur
Joan VANDENBERGHE, Adjunct van de Artistiek directeur
Claire LABYE, Publieksverantwoordelijke
INGANG CENTRALE for contemporary art
5,00 € // 4,00 € > 60+; Groep (min. 10 pers.); Studentenkaart volwassenen // 2,50 € > Studentenkaart (1826 jaar); Werkzoekende (attest); Lerarenkaart // 1,25€ > Carte jeune; Art. 27 //
Gratuit > -18 jaar ; Groepsbegeleider; ICOM; AICA
Sodexo Cheques aanvaard
CAHIER VAN DE CENTRALE #1 5,00 €
TOEGANG
METRO Sint-Katelijne / Beurs / De Brouckère
TREIN Centraal Station
INFORMATIE
DIENST CULTUUR VAN DE STAD BRUSSEL
T. + 32 (0)2 279 64 35/52 - [email protected] - www.centrale-art.be
PERSCONTACTEN // BE CULTURE (SPCC)
LOGIN PRESSE
proximity
GENERAL MANAGER
PROJECT COORDINATORS
Séverine Provost
Pauline Bertholet – [email protected] +32 (0)473 40 05 41
Sanne De Troyer – [email protected] +32 (0)493 16 01 86
T. +32 (0)2 644 61 91 - E. [email protected] - Web www.beculture.be
26
NOTAS
27