N ° 1 - DWV Klein Verzet

De beginjaren van KV
» Dit jaar viert D.W.V. Klein Verzet haar
vijfenveertigste verjaardag. In de aanloop naar
ons lustrumfeest zal er in de komende edities van
het verzetje een verslag uit het verleden komen.
In dit verzetje een interview met Koos Bosmann uit
de jubileumeditie van het Verzetje. Interview door
Marc Janssen.
Cas Albers, Maarten van der Waal en Koos
Bosmann staan in de boeken als oprichters
van D.W.V. Klein Verzet. Veertig jaar geleden
richtten zij de eerste studentenwielervereniging
van Nederland op. Een interview met Koos
Bosmann, bestuurslid van het eerste uur en erelid
van D.W.V. Klein Verzet.‘Alle eerlijkheid gebiedt
te zeggen dat het idee voor de oprichting van
D.W.V. Klein Verzet kwam van Cas en Maarten’,
zo begint Bosmann het gesprek direct. ‘Cas en
Maarten hadden elkaar tijdens tochten op de
fiets ontmoet. Ze waren beide van de lichting
1968 en zochten nog een aantal eerstejaars uit de
lichting 1969 om een studentenwielervereniging
op te richten. Ik was één van hen. Met z’n
drieën waren wij wel het meeste betrokken bij
de officiële oprichting. Het klikte prima tussen
ons en we waren een hecht driemanschap.’
Drienerlose Wielervereniging Klein Verzet
Bij een nieuwe vereniging hoort natuurlijk ook een
naam. ‘De naam Klein Verzet werd met veel bier
verzonnen in de Bastille. Na een lange brainstorm
kwam Johan Pegge met ‘Klein Verzet’ op de
proppen. Pegge was ook lid van de Oldenzaalse
Wielerclub (OWC) en Klein Verzet was de naam
van het clubblad van die vereniging. Dat vertelde
hij er echter niet bij en wij dachten dat hij die
naam zelf verzonnen had. Pas later kwamen we
er achter dat hij er via OWC aangekomen was.’
De eerste jaren
‘We begonnen in het eerste jaar met zeven
leden, vijf jaar later was dit aantal al gegroeit
naar ongeveer 25 leden. In de eerste jaren was
er één georganiseerde training in de week.
De trainer was de heer van de Aa, die in dienst
was van de toenmalige Technische Hogeschool
Twente (TH) en eigenlijk schaatstrainer was.
We hadden als vereniging een oefenparcours
om het WB-gebouw, dat een keer in de week
afgezet mocht worden. Leden moesten om de
beurt de twee toegangspoorten bewaken. Om
de drie weken werd er een langere tocht door
Twente gereden.’D.W.V. Klein Verzet was vanaf
het begin ook aangesloten bij de Koninklijke
Nederlandse Wieler Unie (KNWU). ‘In 1975 kwam
de KNWU echter met een nieuwe regel en
moesten er minstens vijf licentiehouders zijn per
vereniging. Hier kwam Klein Verzet niet aan en
aan het lidmaatschap van de KWNU kwam een
einde. Gelukkig konden onze wedstrijdrijders
door een samenwerking ondergebracht worden
bij de Tubanters uit Hengelo.’ Bosmann heeft
zelf ook zes jaar een wedstrijdlicentie gehad.
Samen met Johan Pegge en Maarten van de
Waal verdedigde hij Klein Verzet in de eerste
jaren van onze vereniging in het peloton. ‘Ik
was geen ster en was blij als ik in het peloton
kon finishen. Toch heb ik er altijd veel plezier in
gehad. Met een oude kever met imperial reden
we naar onze wedstrijden toe. Een mooie tijd!’
Materiaal
Onder de trappen van het Sportcentrum kreeg
Klein Verzet een eigen ‘sleutelhok’. ‘Een van onze
leden, Paul Casteleyn, deed het beheer hiervan.
We hebben zelf de gereedschapskast gemaakt
en van antennemasten hebben we een aantal
fietsenrekken gelast. In een van de eerste jaren
hebben we met geld van de TH tien racefietsen
aangeschaft. Het waren witte Peugeots en
bestemd voor onze leden die niet van plan waren
een eigen fiets aan te schaffen. We deden veel
zaken met Jurrie Dokter, hij ‘deed in wielrennen’
voor Twente. Het was zeker geen profesionele
fietsenwinkel, maar hij had er wel veel verstand
van.’
Clubsponsoring
Schoonmaakbedrijf Essink uit Hengelo is de eerste
sponsor geweest van onze vereniging. ‘Essink
was de schoonmaker van de TH en werd onder
druk van de Hogeschool sponsor van een aantal
sportvereniging. Essink kwam met een logo op
onze kleding te staan. Het eerste kledingpakket
bestond uit een trainingsjack met broek en een
wollen shirt. Het was een groen shirt, met een
rood-witte band.
Europees Studenten Kampioenschap
Klein Verzet werd een erg actieve vereniging
en organiseerde regelmatig wedstrijden. In 1973
organiseerde Klein Verzet zelfs het Europees
Kampioenschap voor Studenten. ‘Maarten
van de Waal kwam met de meest belachelijke
ideeën. Hij was er achter gekomen dat in Rusland
het ESK was gehouden en was direct enthousiast
om dit evenement naar Nederland te halen. En
dat lukte.’ Van de Waal en Bosmann werden
de trekkers van dit evenement. ‘Het heeft me
zeker een half jaar studievertraging gekost. Het
was enorm veel werk; het parcours, huisvesting,
sponsoring en contacten met de bonden van veel
landen, het moest allemaal geregeld worden.’
Ronde van Drienerlo
Ter ere van het eerste lustrum organiseerde Klein
Verzet de ‘Nationale Wielerronde van Drienerlo’,
een wedstrijd voor Junioren, Nieuwelingen en
Amateurs. De wedstrijd werd een succes met
diverse toppers aan de start.
Di:
Conditietraining
N°1
Klein Verzet
2014
Van de Voorzitter
Er is weer een nieuw jaar begonnen en dus
tijd voor goede voornemens. Op de radio
werd gezegd dat dit typisch een vrouwending
is, en toch wil ik het er in mijn eerste “van de
voorzitter” over hebben. Laten we in 2014 onze
(wieler)aspiraties, groot of klein, uitspreken en
deze met enthousiasme navolgen. Zo kunnen
we onze dromen omzetten in realiteit en elkaar
toejuichen. Afgelopen bardag heb ik de term
“mongolenwaaier” voor het eerst gehoord.
Blijkbaar betekent dit: gelost en in de laatste
groep zitten tijdens een koers. Ook al zit je
in de mongolenwaaier, wat maakt het uit?
Meedoen is belangrijker dan winnen. Waag
de gok, duik in het diepe en ga er voor! Om
de wielerambities waar te maken, heeft Klein
Verzet ook in 2014 trainingen en activiteiten in
petto. Om de conditie op peil te krijgen/houden
of om te knallen op het baanweekend, kun je
wekelijks meedoen met de spinningtraining
en de conditietraining. Naast al dat sporten is
ontspanning ook belangrijk. De Nieuwjaarsborrel
is inmiddels geweest, maar iedere 2e woensdag
van de maand ben je van harte welkom voor
de borrel in Café de Pijp.
Een sportief 2014 gewenst!
Lisa
Sportzaal 4 SC
18:00 - 19:00
Kunstgrasveld voor SC
19:30 - 21:00
Contact Redactie: [email protected]
Verenigingsorgaan D.W.V. Klein Verzet
Drienerlose Wielervereniging
Trainingen
Ma: Spinningtraining
Het Verzetje
Contact Bestuur: [email protected]
Postadres: D.W.V. Klein Verzet, Postbus 217, 7500 AE Enschede
Even voorstellen
Voorzitter
Eind november 2013 heb ik het voorzitterschap
van Alex overgenomen. Met enthousiasme zal
ik het komende jaar plaatsnemen in het Klein
Verzet bestuur. Samen met Arjan en Mark wil ik
er een mooi (fiets)jaar van maken met gezellige
activiteiten. Ik zal mezelf voorstellen voor diegene
die mij nog niet kennen.
Mijn naam is Lisa van Dijk en ik ben 19 jaar oud.
Ik ben opgegroeid in Eefde, een dorp in de
buurt van Zutphen. Hier is naast de plaatselijke
supermarkt niet veel te beleven. Twee jaar
geleden werd het hoog tijd om dit duffe dorp
achter mij te laten. Ik ben naar Enschede verhuisd
om daar te beginnen met de bachelor European
Studies, waarvan ik inmiddels in het 2e jaar zit.
Mijn wielercarrière is nog pril, erg pril. Tot ongeveer
mijn 9e jaar was ik wekelijks te vinden in het
zwembad. Na het behalen van mijn A, B en C
diploma was ik de zwemsport nog niet zat, vandaar
dat ik door ben gegaan met reddingszwemmen
en snorkelen. Toen hier niet meer genoeg animo
voor was, werd het tijd om een nieuwe sport te
zoeken. Het moest een teamsport worden en
het liefst buiten. Mijn vaders passie voor hockey
heeft een sterke invloed gehad. Ik heb meer dan
10 jaar met veel plezier deze sport beoefend, als
speelster en als scheidsrechter. Eerst in Lochem,
later in Zutphen, was ik een aantal keer per week
op het veld te vinden. Als ik nu langs de lijn sta bij
mijn broertje of het Nederlands elftal zie spelen,
komen het fanatisme en de kriebels in mijn buik
zo weer terug.
Nu over mijn wielercarrière. Tijdens de Kick-in heb
ik een aantal sporten overwogen, zoals hockey,
roeien, tennis en wielrennen. Nadat hockey en
roeien waren afgevallen, ben ik lid geworden
van zowel Ludica als Klein Verzet. Ik was een
nieuweling op de racefiets en de eerste keer
was toch wel spannend, maar ‘de wind door de
haren’ en de gezelligheid binnen de vereniging
spreken mij aan. In de kerstvakantie van 2012 was
het dan echt zo ver: ik kreeg mijn eerste racefiets.
Op deze fiets heb ik mijn Klein Verzet toppunt
bereikt (letterlijk en figuurlijk): het beklimmen van
de Grand Ballon tijdens de Vogezen vakantie!
Graag tot tijdens de training of een KV activiteit.
Groeten, Lisa
Penningmeester
Sinds eind november heb ik de taak van
penningmeester van onze mooie vereniging op
me genomen. Voor de leden die met nog niet
kennen zal ik me nog even voorstellen.
Ik ben Mark Vroling, 20 jaar en momenteel
derdejaars student Bedrijfsinformatietechnologie.
Mijn roots liggen in het pittoreske Emmen waar ik
op mijn 15e ben ik begon met wielrennen. Zeker
nadat ik door blessures moest ophouden met
voetballen ben ik het fietsen wat actiever gaan
oppakken. Zo ben ik op mijn 16e met een vriend
en zijn ouders op de fiets Zuid-Frankrijk doorgereisd
waar we na twee weken ruim 1200 km op de
teller hadden. Een mooie ervaring die ik zeker
in de aankomende jaren een keer ga herhalen.
Toen ik in 2011 begon met studeren werd het
echt wel een keer tijd om lid te worden van een
fietsvereniging en dan is Klein Verzet natuurlijk
de beste keus! Zo heb ik de afgelopen jaren
al vele memorabele momenten gehad als lid
van Klein Verzet zoals weekjes Vogezen, LuikBestenaken-Luik, KV-zomervakanties en natuurlijk
de prestigieuze titel van pokerkampioen 2012!
Dit jaar heb ik als persoonlijk doel om meer op
»
trainingen aanwezig te zijn.
» Daarnaast gaat Klein Verzet voor het
eerst écht over op het gebruik van een
boekhoudprogramma,
wat
ervoor
moet
zorgen dat het boekhouding overzichtelijker en
makkelijker wordt. Ik hoop dat we er met z’n allen
een mooi jaar van gaan maken met hopelijk veel
sportief succes!
Mark
Secretaris
Ik ben Arjan Taekle Douma, zoals mijn tweede
naam suggereert ben ik geboren en getogen
in de mooiste provincie van Nederland namelijk
Fryslân. Inmiddels ben ik 20 jaar en tweedejaars
electrical engineering oftewel elektrotechniek
student. Het komende jaar neem ik de taak van
secretaris op me, dus met al je vragen kun je bij
mij terecht.
In het eerste jaar van mijn studie ben ik lid
geworden van de wielervereniging en heb
inmiddels al veel dingen mee gemaakt. Zo heb
ik aan diverse criteriums in Klein Verzet kleren aan
de start gestaan, ben ik met een aantal Klein
Verzetters naar het prachtige Italië geweest en
heb ik al vele trainingen van Rob mogen ervaren.
Met wielrennen ben ik begonnen toen ik op
mijn zestiende voor voetbaltraining een oude
racefiets bij een vriend in de garage zag staan.
Mijn bod van 25 euro werd geaccepteerd en zo
kreeg ik mijn eerste racefiets. Na vele kilometers
op dit oude barrel kocht ik een blauwe Colnago,
waar ik nu nog op train. De liefde voor het fietsen
groeide steeds meer en meer. Toen ik moest
verhuizen naar Twente heb ik vaarwel gezegd
tegen mijn twaalf jaar durende voetbalcarrière bij
de plaatselijke voetbal vereniging v.v. Buitenpost.
Op de conditietraining begint het wel weer te
kriebelen als ik een bal aan mijn voet heb en
daarom zit ik tegenwoordig ook weer in twee
voetbalteams, waarvan één het Klein Verzet
zaalvoetbalteam Il Pirata is! Dit jaar wil ik een mooi
bestuursjaar van maken, misschien nog eens een
koersje uitrijden, een wedstrijdje in de zaal winnen
en natuurlijk een knallend lustrum vieren!
Hulde
De Secretaris
Verslag NSK weekend
Door Arjan Douma
Na weken van hard trainen, goed eten en veel
slapen was het dan eindelijk zover! Het Nederlands
studenten kampioenschap, de parijs-roubaix
onder het studentenwielrennen, stond weer voor
de deur. Omdat het NSK dit jaar in Limburg werd
gehouden was er besloten om er een gezellig
weekendje van te maken. Zo gingen Alex, Arjan,
Arjen, Matthijs, Martijn en Niels vrijdagavond vol
goede moed op pad. Zaterdags werd er
gekozen om een klein stukje te gaan fietsen om
de beentjes te testen. Wegkapitein Niels die de
volgende dag niet hoefde te koersen had een
mooi rondje uitgestippeld van een kleine 80 km
over diverse Nederlandse bergjes. Na dit tochtje
moest het parcours nog verkend worden, want
waar moesten we aanvallen? Het werd al snel
duidelijk dat het een uitermate zwaar parcours
was en dat er vanaf de eerste rondes al geschift
zou worden. Eenmaal terug in de stacaravan
werd gebruik gemaakt van de lokale services
van de camping. Zo kwam Lotte helemaal vanuit
Groningen om even haar ding te doen, tot grote
vreugde van velen. Toen Lotte weer buiten de
deur was, kregen de mannen al snel zin in meer.
Dus werd er gekozen om lekker uit eten te gaan in
met 2-1-1. Helaas werd de druk te groot in de
tweede helft en konden we geen doelpunten
meer maken.
12-12, 23:05 zaal 2: Il Pirata – Fc Midgard 3-5.
‘De wedstrijd waar nog lang over gesproken zal
worden’. In de stand stonden we inmiddels laatste.
De strijd om het kampioenschap ging tussen
andere teams en de strijd om degradatie was
er niet, omdat poule C de laagste poule was…
Maar toch, laatste worden, dat wilt niemand. Tijd
om wat punten te pakken dus. 1-0, 2-0, 3-0, rust.
Jazeker, we stonden 3-0 voor met rust! En dit niet
alleen, kansen op 4-0 en misschien op 5-0 waren
er ook geweest. Terug uit de catacomben had Fc
Midgard duidelijk haar tactiek veranderd. In plaats
van afwachtend, inspiratieloos voetbal werd er
nu gekozen voor druk zetten. Waarschijnlijk zie je
het al, we stonden met de rug tegen de muur.
3-5 werd het. En zoals Frank de Boer het mooi kan
zeggen, we nemen de eerste helft mee naar de
laatste twee wedstrijden
Het klein Verzet bestuur 2013-2014
Maastricht. Dat er de eerste rondes geschift zou
worden had Matthijs goed onthouden. Ondanks
inwendige probleempjes zat hij in de eerste
ronde goed van voren in de niet-licentie houders
koers. Samen met Frank vertegenwoordigde hij
de kleuren van Klein Verzet. Na een paar rondes
zaten beide jongens nog in het peloton, maar
de gezichten spraken boekdelen. Ondanks de
keiharde support van het KV legioen aangevoerd
door Schreuders, moesten beide strijders toch
het peloton laten gaan. Na de finish van de nietlicentie houders mochten de dames strijden.
Nynke streed bij de licentiehouders om de
bloemen en iris bij de niet licentiehouders. Beiden
fietsten zich het snot voor de ogen, maar de
bloemen waren helaas niet binnen bereik. Bij de
niet licentie houders werd nog wel een ere-plek
behaald door oud KV lid Tessa. Na de dames
mochten de heren licentiehouders starten. Arjan
en Arjen streden hier voor de rondemiss. Maar
zoals ze zelf al eerder hadden aangegeven,
“fietsen doe je voor je plezier”. Dit bleek ook
wel uit de prestaties. Arjan die er alles aan had
gedaan om het geluk naar zijn hand te zetten
met Friese sokjes en een roze Oakley moest het
peloton na twee rondes al laten gaan. Een paar
duwtjes in de rug mochten niet baten zo eindigde
deze koers ook weer in een DNF’je. Arjen reed de
eerste helft sterk en kon goed meekomen. Door
een schakelfoutje in een splijtende demarrage
schakelde hij zichzelf uit voor het eremetaal. Bij de
licentiehouders streden Bart Splinter en Eric
Boeddha Boersma ook nog voor een rondemiss.
Ondanks dat ze in een wit-blauw pakje reden zijn
het stiekem toch kv’ers. Bart kampte met dezelfde
problemen als Arjen, door het afschakelen van
de ketting, mistte Bart de aansluiting bij het
peloton. Toen was de hoop alleen nog gevestigd
op Boeddha, die één ronde voor tijd even het gat
naar de kopgroep dicht reed alsof het niks was.
Helaas had het toch veel krachten gekost en kon
Boeddha net geen sprintje meer plaatsen.
Bij de Elites streden met Robert-Jan Haantje en
Nick Kweldam in verkeerde kleren, maar met een
rood hart, voor het eremetaal. Er konden geen
potten worden gebroken en zo eindigde een
dagje NSK in een kleine deceptie. Door al de
kilometers die dit weekend waren gemaakt, was
iedereen wel toe aan een lekkere vette hap. Dus
werd er op de terugweg nog even luxe gedineerd
bij de twee gouden bogen.
IL PIRATA
Door Stijn Hinssen
Schaam je als er niet gelijk een lichtje bij je gaat
branden! Een van de grootste wielrenners van
Italië; winnaar van de Ronde van Frankrijk en de
Ronde van Italië in ’98. Door zijn iets wat kortere
lengte, kaal hoofd en flaporen werd hij ook wel Il
Elefantino genoemd. Nee, dit is geen lofzang
over Pantani. Dit is het heldenverhaal over negen
doodgewone jongens, negen Klein Verzetters
(eigenlijk maar acht…), negen Davids die streden
tegen Goliaths. Het zaalvoetbalteam van Klein
Verzet, Il Pirata.
Begin dit collegejaar kwam het idee om een
zaalvoetbalteam met KV’ers te vormen. Hongerig
naar prijzen schoven al snel mensen aan om dit
team te vormen. Uiteindelijk bestond het team
uit: Arjen Wilts, Erwin Zeekant, Matthijs Dam, Arjan
Douma, Martijn Schreuders, Eric Boersma, Bas
ten Have, Gerrit Kas en Stijn Hinssen. Ingedeeld in
poule C met wedstrijden van twee keer vijftien
minuten, startte het avontuur op 19 november,
22:30 zaal 2.
Il Pirata – Miranda 2-3.
‘Helaas!’
Zoals
vaker
voorkomt
in
het
voetbalwereldje dan in de wielrenwereld, wint de
beste niet altijd. Toch was iedereen tevreden over
het vertoonde spel. Met passie, strijd en werklust
werd de eerste wedstrijd nipt verloren. Hoop was
er, mede omdat Miranda vorig kwartiel mee
deed om de titel. Een groentje dat kampioen
wordt? Het geloof was er.
26-11, 23:05 zaal 2: Il Pirata - Patio Roma 0-6.
‘Snel vergeten’, werd er dan ook na afloop
gezegd.
4-12, 22:30 zaal 2: LaVa – Il Pirata 4-2. Vooraf
bestempeld als ‘eerste winst’.
Jammer genoeg ging de derde wedstrijd ook
verloren. We konden goed mee in de eerste
helft (2-2). Met mooi gevarieerd positiespel
werd er goed gevoetbald: driehoekjes werden
afgewisseld met ruiten, 1-2-1 werd afgewisseld
7-1, 23:05 zaal 1: Il Pirata – Sparta Traag 7-1.
Gelukkig waren de laatste twee wedstrijden
tegen de één en twee na laatste van de
competitie. Onderschatting was er ook niet,
want wij stonden immers nog laatste. 1-0, 2-0,
3-0. Het verliep prima, maar plots was daar de
3-1. Door miscommunicatie met de scheids lette
niemand op en scoorde Sparta Traag. Werd
dit weer zo’n wedstrijd net als de vorige keer?
Nee, natuurlijk niet. Met rust stonden we met 5-1
voor. Dus dachten we aan de ‘dubbele cijfers’.
Aan de hand van Arjan Douma (hij maakte vijf
doelpunten) kwamen we ‘helaas’ niet verder dan
7-1. De eerste punten waren binnen, maar wat
nog belangrijker was: we stegen van de laatste,
zevende plek, naar de vijfde plek.
16-1, 23:15 zaal 2: Il Pirata – 1. FC Schultenbrau
5-1 De laatste wedstrijd van het tweede kwartiel
wilden we natuurlijk winnend afsluiten. Met een
verlening van de reguliere speeltijd (twee keer
twintig minuten), stonden de koppies op scherp.
Al vrij snel stonden we met 0-1 achter. Echter, we
bleven knokken. Met de in een uitstekende vorm
spelende Arjan Douma werd er gemakkelijk met
5-1 gewonnen. De vijfde plek bleek het hoogst
haalbare voor ons. Ondanks met missen van het
kampioenschap, waren we tevreden met onze
prestatie.
Il Pirata heeft zijn naam gevestigd in het
zaalvoetbal. Angstzweet zal van voorhoofden
druppelen bij het horen van deze naam. Mocht
je ons als trouwe fan willen aanmoedigen, kijk
dan op de site van vv Drienerlo bij ‘DEMCON
competitie’voor actuele speeltijden. Het derde
kwartiel zullen wij de kampioenen zijn!
Trappen,trappen, trapppen
Door Bas ten Have
Op zaterdag ochtend rond de klok van tien
stonden er negen fitte Klein Verzetters te wachten
op wat komen zal. Een aantal stond er wat
vertwijfeld bij, of dat nou kwam door baanvrees of
door het missen van het wereldkampioenschap in
het veld was niet geheeld duidelijk. Afijn de auto’s
werden volgepakt en het baanweekend kon
beginnen.
Na een reis van zo een twee uur richting Büttgen
(in Duitsland), bleek de wielerbaan toch best
wel hoog te zijn. De ietwat ervarener onder ons
probeerden de onervaren baanrenners wat
bang te maken. Na een goede lunch, durfde
toch iedereen het aan om zijn fiets tenue aan
te trekken, een fiets uit te zoeken en te gaan
trappen. Voordat het goed en wel begonnen
was , waren de eerste twee valpartijen al een
feit. Eerst ging Iris onderuit en toen zij net weer
op twee benen stond ging ook Matthijs nog hard
tegen de vlakte. Gelukkig kwamen deze va(a)l
hazen er zonder al te veel erg vanaf en konden
ze gewoon verder. Een aantal waren hier toch
een beetje van geschrokken, echter luide het
advies vrij makkelijk; trappen, trappen, trappen.
In de bochten druk op de pedalen, dan kon er
niks gebeuren. Eerst werden de ervaren Klein
Verzetters op gang geholpen en vervolgens
mochten de beginners ook beginnen aan hun
eerste rondjes op de baan. Nadat iedereen wat
gewenning had opgedaan kon de training echt
beginnen. Er werden verschillende oefeningen
gedaan, zo werd er om de beurt twee rondjes
op kop gereden. Een andere zeer leuke maar
ook intensieve oefening was om in een duo een
rondje te pakken op de rest. Niels bleek tijdens de
training al bezig met de dag van morgen, hij zat
zich al behoorlijk in te dekken voor het sprintje van
de volgende dag. Na twee uur op de baan te
hebben gereden voelden een aantal dat toch wel
aan de beentjes. Er werd nog even uitgereden en
zo was de eerste baantraining alweer achter de
rug. Nadat het zweet was weggespoeld, gingen
we met de auto richting het hostel. Tijdens deze
rit was er de keuze tussen twee auto’s, sommigen
zochten de rust op terwijl anderen voor de auto
waarin ook de Klein Verzet diskjockey zat gingen.
Deze diskjockey bleek een lichte voorkeur voor
Starkoo, K3 en andere Nederlands talige muziek
te hebben.
Eenmaal aangekomen in de hostel bleek dat het
gedoogbeleid met betrekking tot alcohol wel
leek op het Nederlandse model, wanneer we
onze halve liters in een tas zouden doen wouden
ze wel een oogje dichtknijpen. Het installeren op
de kamers ging vrij gemakkelijk, wel moet worden
opgemerkt dat er niemand een stapelbed durfde
te delen met Niels. Toen iedereen een bed had
gevonden en er nog even gewacht moest worden
op het welverdiende eten, draaide opnieuw
de diskjockey wat nummers uit zijn arsenaal.
Inmiddels konden we concluderen dat Matthijs als
dj niet zou misstaan in een gemiddelde feesttent.
Tijdens het eten werd er vervolgens gesproken
over legendarische Klein Verzet verhalen.
Omdat wielrenners hongerig zijn ging al het eten
keurig op, al werd het toetje niet door iedereen
gewaardeerd. De volgende ochtend werd er
vroeg opgestaan om het ontbijt niet te missen.
Bas, Matthijs en Martijn besloten dat het tijd was
voor een mooie ochtend wandeling en genoten
van het mooie weer. Dit hadden zij slim bedacht,
want zodoende hoefden zij niet te helpen
uitchecken. Toen de lunch achter de kiezen zat
konden we weer twee uur trappen. Vandaag
was het wedstrijd dag, nadat er werd ingereden
en er enkele oefeningen gedaan werden, stond
de 200 meter sprint op het programma. Matthijs
zette als eerste een richttijd neer, lang bleef die
tijd niet staan, Martijn en daarna ook Niels bleken
sneller. Niels bleek weldegelijk de snelste te zijn
vandaag, iedereen na Niels kon niet meer aan
zijn tijd komen. Iedereen zocht na een afsluitend
wedstrijdje op de baan weer een plaatsje op in
de auto voor de terugweg richting Enschede.
Bij het sleutelhok aangekomen werd er afscheid
genomen en zat het baanweekend er alweer op.
Volgend jaar weer!
Wie ben ik?
Sinds kort ben ik, Ted Verzet, lid geworden van
deze mooie vereniging. Sommigen hebben al
kennis met mij gemaakt en anderen kennen
mij misschien van foto’s. Ik ben geboren in
het altijd pittoreske Berenland. Hier ben ik
vele jaren de vaste mascotte geweest van
W.V. De Berenkuit. Vele overwinningen heb
ik mee mogen maken en diverse malen
heb ik geposeerd op het podium. Helaas
aan alles komt een einde, mijn capaciteiten
werden niet langer nog op waarde geschat
en besloot ik om te vertrekken. Drie jaar ben
ik op zoek geweest naar de juiste ploeg
om te “mascotteren”. Ik heb geprobeerd
mijn geluk te vinden in de meeste tropische
landen en steden. Koalaland, Pandatopia,
Stokstaartjesland, Apenland, niet was mij te
dol. Je kunt wel raden dat mijn salaris ook
flink was gestegen en dit bracht de nodige
verleidingen met zich mee. Ik verloor het
plezier in het aanmoedigen en kreeg steeds
meer belangstelling in de berenvrouwtjes en
raakte verslaafd aan drank, drugs en pinda’s.
Ik raakte in een diep dal en belande tussen
honderden andere knuffels in een bak in het
goed. Mijn leven raakte uitzichtloos maar
gelukkig was er redding nabij. Op een dag
toen ik mijn dagelijkse 36 potjes ganzenbord
had gespeeld met Hans ontmoete ik de
secretaris van Klein Verzet. Hij wou me wel
hebben,
maar ik zat
natuurlijk
diep in
schulden.
De
schulden
werden
door hem
afgekocht en ik kreeg een nieuw gesoigneerd
outfit. Eindelijk kwam er weer een beetje licht
aan het einde van de donkere tunnel. Al
snel kreeg ik weer zin om te “mascotteren”
en de eerste kennismaking was prima. De
Nieuwjaarsborrel verliep rustig en werd
afgesloten met een fristi, die ik geheel in stijl
schikte. De barmannen waren dan ook de hele
avond onder de indruk van mijn verschijning.
Mijn eerste gevoel bij de vereniging is goed,
maar de chemie moet natuurlijk nog een
beetje groeien. Dus heb je een keer zin
om iets leuks met mij te doen, dan kun je
mij bereiken via mijn secretaris. Ook ben ik
nog op zoek naar een driewieler voor het
Mascottekampioenschap wielrennen. Het liefst
met hoge velgen, want mijn vorm is na een
heftige periode niet optimaal.
Dikke Berenknuffel,
Ted Verzet

Download Report