© Copyright 2013 Dagblad De Limburger / Limburgs Dagblad. Het auteursrecht, ook ten aanzien van artikel 15 AW, wordt uitdrukkelijk voorbehouden. Zaterdag, 16 augustus 2014 PETRA STIENEN COLUMN Iedereen een veerman W aar ik ter wereld ook ben, ik loop graag binnen bij een godshuis. Of het nu een kerk, een moskee of een synagoge is. Niet dat ik het zo heb op religieuze instituten, want eerlijk is eerlijk, je hoeft de krant maar open te slaan en je ziet wat mensen in de naam van religie elkaar kunnen aandoen. En helaas lukt het de leiders van de drie wereldreligies lang niet altijd om hun extremistische aanhangers tot bedaren te brengen. Ik zal vast niet de enige zijn die deze lange zomer vol oorlogsgeweld even toevlucht heeft gezocht in een godshuis voor een moment van reflectie. Daarnaast zit er nog genoeg katholiek DNA in mijn lijf om te geloven dat een kaarsje of een schietgebedje wat extra zegening kan brengen in deze barre tijd van oorlog en geweld. Bovendien besef ik juist door al mijn reizen hoe gezegend wij hier in Nederland zijn. Daar sta ik af en toe graag bij stil. Onlangs was ik terug in Roer- mond, mijn geboortestad. In korte tijd bezocht ik de Thomaskerk, de moskee op de Donderberg en de synagoge in de Hamstraat. ’s Avonds keek ik vanaf het dakterras van hotel Dux waar ik logeerde naar het verlichte beeld van Sint Christoffel op de toren van de kathedraal. Daar was ik eerder die dag geweest en hoorde tot mijn verbazing dat Roermond is niet de enige stad ter wereld met een Christoffelkathedraal. Roermond helemaal niet de enige stad ter wereld is met een Christoffelkathedraal. Iets wat in veel publicaties over die kathedraal met veel trots vermeld staat. Ook in Havanna (Cuba), Manama (Bahrein), Montreal (Canada), Canberra (Australië) en Corfu (Grieken- land) staan kathedralen ter ere van Sint Christoffel. Mijn reislust was meteen gewekt, dat zou nog eens een leuke reisreportage zijn. Daar op dat dakterras moest ik denken aan een interview dat ik ooit las met Tof Thissen over de achtergrond van de beschermheilige van Roermond. Deze reus van een vent staat onder andere bekend als beschermheilige van de reizigers, omdat hij volgens de legende mensen op zijn rug nam, door de rivierbedding liep en van de ene oever naar de andere bracht. Tot hij op een dag het kindje Jezus op zijn rug nam en hij bijna bezweek onder het gewicht van het kind dat alle last van de wereld meedroeg. Net als Tof spreekt me dat martelaarschap minder aan. Maar die veerman die oevers verbindt, die mensen bij elkaar brengt juist weer wel. Als diplomaat werd ik heel vaak bruggenbouwer genoemd. Iemand die in staat was om conflicten en verschillen tussen landen te overbruggen. Ik had altijd wat moeite met die term. Zoals een vriend waarschuwde, pas wel op, want voor je het weet ben je de brug waar iedereen overheen loopt. Het beeld van de veerman zonder brug of boot spreekt me daarom veel meer aan. Iemand die het vermogen heeft makkelijk tussen twee oevers heen en weer te reizen. Iemand die aan beide kanten van de rivier voldoende vertrouwen heeft om door de bewoners van Voor je het weet ben je de brug waar iedereen overheen loopt. die oevers serieus genomen te worden. Nou hoef je voor mij niet verre reizen te maken of die andere vijf Christoffelkathedralen elders in de wereld te bezoeken om een goede veerman te zijn. Juist niet. Want één ding is me na al mijn omzwervingen in de wereld duidelijk geworden: de echte schat in ons leven ligt vaak gewoon naast onze voordeur. Of in elk geval binnen handbereik. En zo gaat dat volgens mij ook in conflicten in gezinnen, buurten en steden. Daar zijn grootse gebaren vaak niet nodig, juist de kleine beweging kan een enorm verschil maken. En dan kan iedereen een veerman zijn. Gewoon door een keer aan te bellen bij die buren die zoveel lawaai maken of met die hangjongeren aan de overkant van de straat te praten. En dan doe ik wel een schietgebedje dat de heilige Christoffel die veermannen zal beschermen. Petra Stienen is publiciste en Arabiste
© Copyright 2024 ExpyDoc
