Meer info

‘feel my love’
Wanneer herinneringen vervagen, blijft de muziek
een documentaire van Griet Teck
‘feel my love’ is te zien in Belgische en Nederlandse bioscopen vanaf 15 oktober 2014.
1
Synopsis
Een ontroerend portret van mensen, mensen die leven met dementie.
Doorheen de vier seizoenen volgen we de bewoners van Huis Perrekes in hun
dagelijkse leven, gedragen door elkaar en hun omgeving.
‘feel my love’ gaat over liefde en loslaten. Het is een film die kijkt naar wat er
nog is, niet naar wat verloren ging. Op een lichte toon wordt het alledaagse leven
van mensen met dementie in beeld gebracht, met muziek als rode draad.
Regisseur Griet Teck heeft met een liefdevolle blik een indringend en aangrijpend
portret gemaakt over mensen die leven met dementie. Met aandacht voor de
complexiteit van dementie en met empathie voor de bewoners die een dagelijkse
strijd voeren tegen de ziekte, slaagt Griet erin om zowel de medewerkers
als de bewoners in hun integriteit te respecteren.
2
Pers
De fotografie is goed. Het ritme is ongelooflijk. Inhoudelijk zit het in balans. En het thema
blijkt in haar handen zo universeel dat iedereen er geboeid naar kan kijken. Nee, ik was
zwaar onder de indruk.
Dirk Braeckman in Knack Focus, 4 juli 2014
De lichtheid waarmee de jonge filmmaakster
een zwaar onderwerp in beeld brengt, laat niemand onberoerd.
Na het zien van de film kijk je anders. Niet alleen naar personen met dementie.
Je ziet meer.
Elise Sercu in De Morgen, 29 april 2014
Zoals ‘Amour’ slaagt ‘feel my love’ erin
complexe emoties te communiceren en een publiek te raken.
Griet Teck benadert dit ‘zwaar onderwerp’ met een aanstekelijke lichtheid en toont ons een
fascinerende wereld waar plaats is voor menselijke contacten.
Maar ook voor angst, vrolijkheid, stilte, sereniteit, pijn en tristesse. En voor nuance.
‘feel my love’ is wondermooie cinema.
Ivo De Kock in De Wereld Morgen, 5 Februari 2014
Organische film over dementie
publiekslieveling op Internationaal Film Festival Rotterdam
Belinda Van de Graaf in Trouw, 29 januari 2014
Het resultaat is een haast antropologische film over een heel zwaar onderwerp:
het afscheidnemen van het leven en van wie je bent.
Hier integer, onopdringerig, onbevooroordeeld
en met breekbare levenskracht in beeld gebracht.
Kurt Vandemaele in Cinevox, 27 januari 2014
Een prachtige beeldvoering en fotografie trekt je binnen,
onder de huid van de mensen met dementie.
Een film waar dementie slechts de aandoening is,
problematisch voor de omgeving maar vooral ‘pluk de dag’ bij de mensen.
Deze film MOET gewoon gezien worden: door scholen en door zoveel mogelijk mensen die
vinden dat leven met dementie een kwaliteitsloos leven is.
Jurn Verschraegen, directeur Expertisecentrum Dementie Vlaanderen
3
Griet Teck
Griet Teck (Wilrijk, 1982) studeerde aan KASK Gent. Haar afstudeerfilm ‘STILL/HERE’
(2009) wint de Prijs voor Beste Film op het Lone Pine Short Film Festival in Californië.
Een jaar later maakt ze een portret van haar broer Johan, die een ernstige mentale beperking
heeft. De film krijgt erkenning en opent de deuren naar Huis Perrekes, waar mensen uit
verschillende stadia van het dementieproces samenleven. Teck zal er een jaar lang
doorbrengen om de bewoners en het huis te leren kennen.
In totaal werkte ze ruim drie jaar aan ‘feel my love’.
Videografie
2014 - ‘feel my love’ (documentaire, 78’)
2012 - TRACK (korte portretten van de artiesten van TRACK
internationale stadstentoonstelling S.M.A.K. Gent)
2011 - ‘Verlangen, tijd en sterfelijkheid’ (documentaire, 50’)
2010 - ‘Johan’ (documentaire, 8’) - Laureate wedstrijd provincie A’en
voor jonge kunstenaars, Frappant XPO
2009 - STILL/HERE (fictie, 20’) - Best Picture in Foreign Narrative Film,
Lone Pine Short Film Festival, 2012
Motivatie van de regisseur
Ik was een jaar afgestudeerd als regisseur aan het KASK en had een beeldend portret gemaakt
van het meest persoonlijke en bepalende in mijn leven: mijn broer Johan (21). Carla
Molenberghs, directrice van een kleinschalige voorziening voor personen met dementie, had
mij op radio Klara horen praten over deze film en voelde zich aangesproken door mijn manier
van kijken. Ze nodigde me uit om kennis te maken met de bewoners van Huis Perrekes.
Mijn eerste bezoek aan Huis Perrekes was een heel ingrijpend moment. Ik kom de
woonruimte binnen vlak na het middageten. Een tiental bewoners zit verspreid in het salon te
dutten of houdt zich stilletjes bezig. Ik zet me naast Louisa (86), die zich ondanks de hitte
onder een dekentje had genesteld. Ze vertelt me over haar moeder. Wat later vraagt ze om niet
4
meer te praten. Ze is moe en wilt rusten. Ik zwijg en kijk om me heen. Doorheen de ruimte
wandelt Suzanne (64). Ze is volledig in zichzelf gekeerd en doolt eindeloos doorheen het huis
en de tuin. Als ik haar passeer, kijkt ze me wonderlijk aan en giechelt ze. Iedereen zit ergens
anders, elk in zijn eigen wereld.
In deze momentopnames herkende ik iets fundamenteels en existentieels. Ondanks de
vreselijke aandoening die het cognitieve vermogen doet afnemen, voelde ik een immense zee
van rust, van 'zijn'. Als je voorbij de afnemende mogelijkheden durft te kijken en te voelen,
gaat er een wereld open waarbij een ontmoeting mogelijk is, op een totaal andere manier dan
het gangbare. Hoe moeilijk het soms ook gaat, het is mogelijk.
Het is net die 'andere' kant van de medaille die me zo diep raakt. De herkenning van waaruit
ik spreek ligt uiteraard in de relatie met mijn broer Johan. Met een blik, een lach of een
aanraking zijn er momenten waarin we elkaar ontmoeten. En àls het
gebeurt, is de puurheid ervan erg krachtig en helend omdat er niets tussen ons in staat.
Naast het dagelijkse leven van wakker worden, eten, rusten, wandelen, zingen, vooral veel
zingen, en slapengaan, heb ik ook de moeilijke momenten gefilmd, de momenten van
afscheid nemen, van frustratie en van verdriet.
Een deel van de film speelt zich ook ’s nachts af. Een bewuste keuze die zich spontaan
aanbood terwijl ik in Huis Perrekes verbleef. Waar meestal de deuren dichtgaan, opent er zich
een intrigerende wereld van diepmenselijk contact. Tijdens de één-op-één contacten tussen de
nachtbegeleiding en de bewoners ontvouwen er zich gesprekken en stiltes waarbij we de
bewoners op een heel andere manier leren kennen. Momenten die iets heel herkenbaars met
zich meedragen.
Met deze film tracht ik doorheen die sluier van perceptie te breken. Ondanks het ‘zware’
thema dementie is er even goed plaats voor intens contact en geluk. Dat zit vaak in de kleine
dingen, in een wereld vol verwondering waar alles kan 'zijn'. Ik hoop dan ook dat door dit
beelddocument de kijker de ruimte kan vrijmaken opdat de angst die de wereld van dementie
oproept, minder een hinderpaal zou zijn voor een ‘ontmoeting’ en zo mee kan bouwen aan
een maatschappelijk draagvlak en een genuanceerde kijk op de aandoening.
www.grietteck.be
5
Wild Heart Productions
Gelauwerd producent/regisseur Anna Van der Wee heeft zelf van dichtbij ervaren wat leven
met dementie is. Haar moeder heeft de laatste jaren van haar leven in Huis Perrekes gewoond.
Ondanks al de dingen die ze verloren was, kon ze daar haar waardigheid en haar gevoel van
autonomie behouden. En ze kreeg er de ruimte om gelukkig te zijn.
Na 20 jaar heeft Wild Heart Productions een stevige reputatie opgebouwd in het maken van
documentaires die wereldwijd op televisie en in zalen worden vertoond. Het ruime aanbod
aan onderwerpen varieert van historische tot poëtische kunstdocumentaires, van eerder
intieme sociale portretten tot gebalde politieke, mensenrechten- of milieu-aanklachten.
Wild Heart Productions’ credits bevatten onder andere de in 2013 Oscargenomineerde ‘The
Gatekeepers’ uit 2012, geregisseerd door Dror Moreh. Deze Frans-Belgisch-Israëlische coproductie laat voor het eerst zeven voormalige leiders van Shin Bet, Israëls geheime dienst,
aan het woord komen. Ook nog ‘Lone Twin’ uit 2010, geregisseerd door Anna Van der Wee,
‘Panamarenko. The Magic of Art’ in een regie van Van der Wee en Francoise Levie, het
gelauwerde ‘Seeing is Believing’ uit 2002, van Katerina Cizek en Peter Wintonic, en ‘The
Dead are Alive. Rwanda, an eyewitness’ uit 1995, gebaseerd op het ooggetuigenverslag van
journalist Els de Temmerman, over de genocide in Rwanda in ’94, regie van Van der Wee.
www.wildheart.be
Huis Perrekes vzw
Huis Perrekes in Oosterlo bij Geel overkoepelt enkele huizen voor telkens 15 personen met
dementie. De bewoners leven samen in groep, zij delen samen lief en leed, ieder vanuit eigen
resterende mogelijkheden. De groep is bewust heterogeen samengesteld wat betreft stadia van
dementie, leeftijd en sociale achtergrond.
De zorg en de begeleiding wordt in Huis Perrekes gegeven binnen de context van
kleinschalig, genormaliseerd wonen voor personen met dementie – een zo gewoon mogelijk
huis in een gewone straat in een gewoon dorp.
Het ‘Huis’ beschermt en ondersteunt, het nodigt uit om zo lang mogelijk een betekenisvolle
rol in het leven te blijven spelen. Er wordt gekeken naar dat wat is en niet enkel naar dat wat
er niet meer is en/of beschadigd is. In de beleving en de zorg wordt aansluiting gezocht met
voorgaande levensfasen.
www.perrekes.be
6
Technische fiche ‘feel my love’
België 2014/ 77’45”
Kleur / 16:9 anamorf
Digital cinema / HD
DCP (24fps) / Bluray
Dolby 5.1 Nederlands gesproken
Frans, Nederlands, Engels ondertiteld
Credits
Regie, camera en montage:
Griet Teck
Producer:
Anna Van der Wee
Componist:
Tuur Florizoone
Geluidsontwerp:
Senjan Jansen
Visueel ontwerp:
Amira Daoudi
Een co-productie met CANVAS en Huis Perrekes vzw
Met de steun van het Vlaams Audiovisueel Fonds (VAF) en Flanders
Image
Festivalpalmares
International Film Festival Rotterdam 2014
DOCVILLE Leuven 2014
Filmfestival Oostende 2014
Curaçao International Film Festival 2014
Seoul International Agape Film Festival 2014
Online
www.feelmylovefilm.be
Facebook: https://www.facebook.com/feelmyloveDOCUMENTARY
Twitter: https://twitter.com/feelmyloveFILM
Trailer: https://vimeo.com/84468988
Productie
Wild Heart Productions - Anna Van der Wee
[email protected]
www.wildheart.be
+32 (0)475 34 63 37
Distributie
Dalton Distribution
[email protected]
www.daltondistribution.be
+32 (0)16679240
Perscommunicatie
Elke Vandersypen
[email protected]
+32 (0)475 41 78 05
7

Download Report