filmprogramma 18 nov 2014

A MOST WANTED MAN
In 'A Most Wanted Man', gebaseerd op de gelijknamige bestseller van John le
Carré uit 2008, volgen we de Tsjetsjeense-Russische Issa Karpov. Gemarteld in
zijn thuisland vlucht de jonge moslim naar Duitsland, waar een door zijn vader
vergaard fortuin op hem ligt te wachten. De Duitse autoriteiten en Amerikaanse
geheime diensten zien de man als een mogelijke terrorist en zijn, met de aanval
van 11 september in het geheugen, vastbesloten om uit te zoeken wie hij is en
waar hij zich schuilhoudt. De idealistische advocate Annabel Richter krijgt lucht
van de Duitse spionageactie en wil Issa helpen.
'A Most Wanted Man' is geregisseerd door de Nederlandse fotograaf en
regisseur Anton Corbijn, maar zal vooral de geschiedenisboeken ingaan als de
laatste film met de begin dit jaar overleden acteur Philip Seymour Hoffman. Hij
excelleert als een verlopen Duitse terreurexpert in een spionagethriller waarin de
grenzen tussen goed en kwaad steeds verder vervagen.
BINNENKORT
MOMMY
di 25 nov, 20.30u
GONE GIRL
di 2 dec, 20.30u
LOCKE
di 9 dec, 20.30u
IMAGE
di 16 dec, 20.30u
ontbijtfilm (6+)
DE SNEEUWKONINGIN
zo 12 dec, 10.30u
THE LOFT
di 23 dec, 15u & 20.30u
Schrijf je in op de
filmnieuwsbrief via
www.ccstrombeek.be
Regie: Anton Corbijn | cast: Philip Seymour Hoffman,
Rachel McAdams, Willem Dafoe, Grigoriy Dobrygin,
Robin Wright, Daniel Brühl, Nina Hoss e.a. | VS/D/UK,
2014 | 2u02
ANTON CORBIJN OVER ‘A MOST WANTED MAN’ EN
PHILIP SEYMOUR HOFFMAN
De derde speelfilm van regisseur en fotograaf Anton
Corbijn is de laatste film met een hoofdrol voor acteur
Philip Seymour Hoffman. Het is vrijwel onmogelijk om de
film te zien zonder aan de trieste dood van Hoffman te
denken, die begin dit jaar overleed aan een overdosis
heroïne; ook al omdat hij in de film een man speelt die
stevig rookt en drinkt, en een verwilderde indruk maakt.
De associaties met het tragische einde van de acteur zelf
zijn onvermijdelijk.
Tegelijk is het ook buitengewoon prettig om Hoffman,
een van de beste acteurs van de afgelopen vijftien jaar,
nog een keer in een grote rol te kunnen zien. In A Most
Wanted Man speelt hij Günther Bachmann, een geheim
agent die in Hamburg, de thuishaven van Mohammed
Atta en andere kapers van 9/11, speurt naar terroristen,
maar daarbij hinder ondervindt van onder meer de CIA,
die niet veel opheeft met zijn onorthodoxe speurmethoden.
“Ik hoop dat de film op zichzelf kan staan”, zegt regisseur
Anton Corbijn, “maar het is onvermijdelijk dat de film een
ander gewicht krijgt door de dood van Philip. Dat bepaalt
mede hoe je naar de film kijkt. Voor mij is het daardoor
ook moeilijk om de film te zien. Tegelijkertijd ben ik ook
blij en trots dat Philip nog een rol heeft kunnen nalaten
die recht doet aan zijn enorme talent en waar hij zelf heel
tevreden over was. Philip heeft in zijn carrière natuurlijk
veel extreme types gespeeld, en dat wordt door mensen
al snel gezien als een enorme prestatie. Maar voor mij is
juist het kenmerk van een groot acteur dat hij in een heel
gewoon personage allerlei nuances kan aanbrengen,
zoals in deze film. Er zal niet snel weer een acteur opstaan met zijn capaciteiten. Daar ben ik me steeds weer
van bewust als ik hem zie op film.”
U heeft de film al twee jaar geleden gedraaid. Waarom komt de film nu pas uit?
“We hebben gedraaid in de herfst van 2012. De kleuren
van de herfst vond ik heel erg passend voor dit verhaal.
De film gaat over de wereld na 11 september. Dat is voor
mij een gebeurtenis die voor de wereld als het ware de
overgang markeert van de zomer naar de herfst. Sinds
we de film hebben gedraaid is dat gevoel alleen maar
toegenomen. Ik wilde de film ook heel graag in de herfst
laten uitkomen, daar heb ik voor gevochten. Dit is een
film die je in de herfst moet zien.
De film gaat voor mij in hoofdzaak over de polarisatie in
de wereld, en de rampzalige gevolgen daarvan. Die polarisatie is begonnen na 9/11 en is daarna steeds verder
toegenomen. Je kunt je afvragen of onze reacties in het
Westen op de wereld die na 9/11 is ontstaan de problemen niet alleen maar nog groter maken. Als de film zulke
vragen weet op te roepen, ben ik tevreden.”
Günther Bachmann, de rol van Seymour Hoffman, is
het personage in de film die die voortdurende polarisatie juist probeert tegen te gaan.
“Absoluut. Hij is geen doetje, maar hij
probeert de problemen rond extremisme
en terrorisme op een intelligente manier
te benaderen. Dat is in mijn ogen de
enige juiste aanpak. Dat is de voornaamste reden dat zijn personage in de
film meer centraal staat dan in het boek.”
Günther Bachmann in de film lijkt ook behoorlijk
dicht bij Philip Seymour Hoffman zelf te staan.
“Philip is altijd een gekwelde ziel geweest. In deze rol
komt dat naar boven, terwijl sommige andere rollen die
hij heeft gespeeld verder geen enkele relatie hadden tot
zijn eigen leven. Ik denk dat hij zich daarom aangetrokken heeft gevoeld tot de rol, omdat hij er iets van zichzelf
in terugzag. Zijn liefde voor acteren was enorm groot,
maar hing tegelijkertijd als een molensteen om zijn nek.
Hij wilde altijd beter zijn, nog meer geven. Dat bracht
bepaalde dingen bij hem naar boven waar hij zelf ook
onder leed.”
De film stelt een politiek thema aan de orde. Een
nieuwe ontwikkeling in uw werk?
“Kijk, je bent met een film minstens een jaar, anderhalf
jaar bezig. Daarom wilde ik een thema te kiezen dat mij
aangaat, en dat eigenlijk iedereen aangaat. Ik ben geen
politieke filmmaker en dat zal ik ook niet worden. Maar
de ontwikkeling van de huidige wereld zit me wel dwars,
hoe overheden in de naam van de vrijheid juist de vrijheid vertrappen.”
Net als in ‘Control’ en ‘The American’ is dit weer een
film over een loner, een man alleen. Dat blijft u
fascineren?
“Ik heb daar bij deze film niet bewust voor gekozen, maar
ik neig nu eenmaal naar dat soort personages: een man
alleen, in gevecht met de wereld. Dat is ook de reden
waarom ik in mijn fotografie zo geïnteresseerd ben in
kunstenaars.”
Meer dan voorheen is dit een film die wordt gedreven
door de plot.
“Ja. Met meer dialogen, meer personages. Ik ben me er
heel bewust van dat ik maar beperkte ervaring heb als
filmmaker. Ik wil met elke film nieuwe dingen leren, me
verder ontwikkelen. Ik heb deze film heel bewust anders
geschoten dan eerdere films. 'Control' stond nog heel
dicht bij hoe ik naar de wereld kijk, ook in mijn fotografie.
Met 'The American' ben ik daar al iets verder van verwijderd geraakt. En nu wilde ik echt een film maken die
er niet uitziet alsof hij door een fotograaf is gemaakt.
Natuurlijk is het visuele aspect van een film heel belangrijk, film is in de eerste plaats iets om naar te kijken.
Maar ik wilde dat niet meer zo overduidelijk laten overheersen. Daarom hebben we gekozen voor een handheldcamera. Dat geeft een bepaalde urgentie, en ook
een zekere intimiteit. Ik denk dat het visueel nog steeds
een heel mooie film is, maar de beelden springen er niet
meer zo duidelijk uit.”
U heeft gewerkt met Ian Curtis, Herman Brood, Kurt
Cobain, allemaal te vroeg gestorven. Voelt u een
bepaalde aantrekkingskracht tot extreme figuren?
“Ik zoek ze daar natuurlijk niet op uit, maar ik ben wel
geïnteresseerd in een bepaald type kunstenaar, die alles
geeft voor zijn werk. Veel kunstenaars worstelen met
zichzelf en met het leven. Ik heb die worsteling zelf ook
meegemaakt, om rechtop te leren staan
en mijn eigen stem te vinden. Ik snap
dat. Die mensen vind ik interessanter
dan mensen bij wie alles heel gemakkelijk gaat.”
Nrc.reader.nl, 03/09/2014

Download Report