DIGITALE NIEUWSBRIEF

DIGITALE NIEUWSBRIEF
28 maart 2014
Beste koorleden,
Dit is de eerste digitale Nieuwsbrief van Becadans. En vast niet de laatste. Want een aantal
van jullie heeft vlot zijn medewerking toegezegd aan het leveren van een bijdrage en dat
ook mooi op tijd gedaan. Het resultaat is een interessant en bont geheel van teksten en
foto’s. Leesbaar en vaak ook heel verrassend.
Om alvast een tipje van de sluier op te lichten: Carnaval komt voorbij, Pieter Jan Leusink,
nieuwe leden presenteren zich, er is een gedicht over het koor, een stukje over
vrijwilligerswerk in de Wereldwinkel en over ademsteun als zangtechniek. Last but not least
spreekt onze dirigent vanaf de bok.
Leuk, hoe al die verschillende achtergronden en interesses samensmelten in mooi
koorgezang.
Ik wens jullie allen heel veel leesplezier met dit historische eerste nummer en hoor graag, of
je vindt dat we op deze manier op de goede weg zijn met de Nieuwsbrief.
Voor verbetersuggesties staan we zeker open.
Miriam Hesselmans
Van het bestuur
In de vorige Nieuwsbrief al aangekondigd, maar nu is de website online. Door de inzet van
Brigit Moonen en Antoinette Scheutjens kunnen we onze informatie weer online zetten. Een
mooie gebruiksvriendelijke site, waar informatie vanuit bijvoorbeeld bestuur, Marijke of PR
kan worden geplaatst.
2013 hebben we afgesloten met onze kerstconcerten. De try-out in de Clossenborch, waar je
ziet dat je de inwoners van de Clossenborch ontzettend blij maakt met een uurtje
kerstliederen zingen. En één zou er graag het stokje van Marijke willen overnemen. Zeker de
moeite waard om er dit jaar weer naar toe te gaan, en wel op zondag 21 december.
Het optreden in het Oude Kerkje samen met het koperensemble klonk als een klok. Wat
vinden wij het daar heerlijk zingen. En als we dan ook nog de kerk vol hebben met
enthousiaste toehoorders dan kan onze avond niet meer stuk.
Ons traditioneel kerstconcert op 2e kerstdag in een weer aardig volle Gouden Carolus. Ons
publiek waardeerde het ook dit jaar weer dat we een heel gevarieerd repertoire ten gehore
brachten.
Het nieuwe jaar net begonnen kregen we het slechte nieuws dat Annemie was overleden.
We waren er allemaal erg van ontdaan en zeer verdrietig, maar hebben haar met zijn allen
een heel waardig afscheid gegeven.
Na een zeer goed bezochte A.L.V. zijn we het jaar weer begonnen met nieuw repertoire in te
studeren. We willen ons dit jaar focussen op het instuderen van liederen zodat we volgend
jaar, ons 4e lustrum, iets moois neer kunnen zetten. Voor het 4e lustrum zijn we al stilletjes
begonnen met de voorbereidingen.
Begin maart carnaval, en dus ook weer garderobedienst bij “De Zwaan”. We hadden even de
twijfels of we het wel door moesten laten gaan. Nadat de mail was uitgegaan met de vraag
of er nog animo voor was, was de twijfel bij ons snel verdwenen. Iedereen heeft met veel
plezier een paar uurtjes in de tent gestaan en de opbrengst loog er niet om. Voor iedereen
die hier een bijdrage aan heeft geleverd onze dank.
Het oud ijzer werd weer in containers geladen, zodat het weg gebracht kon worden. De
harde werkers werden door de dames van Lief en Leed beloond met een bakje koffie en
natuurlijk appeltaart. De oud-ijzervreters, maar ook jullie die het oud ijzer bijeen brengen,
zorgden ervoor dat de kas weer aardig werd aangevuld.
Na de voorjaarsvakantie gaf Albert van Uden, onze secretaris, aan dat hij binnen het koor
vanaf 1 april a.s. graag verder wil gaan zingen zonder bestuurlijke activiteiten. Het bestuur
vindt dat jammer, maar respecteert uiteraard zijn besluit. We willen hem in ieder geval
bedanken voor het vele werk dat hij voor het koor heeft verzet. We zijn druk doende om een
koorlid bereid te vinden om toe te treden in het bestuur.
Op 26 maart werd er weer een Sing-in gehouden. Voorbereidingen getroffen, leden
geïnformeerd en dan afwachten wat er voor reacties binnenkomen. In het begin bleef het
heel STIL, maar toen de datum naderde stroomden de aanmeldingen binnen. Tot onze
verbazing hadden we 34 gegadigden, die wel een keer wilden komen horen, wat zingen in
een koor is. Twee liederen werden ingestudeerd en toen we na de pauze vierstemmig de
liederen mochten zingen was het echt niet STIL meer. We wachten met spanning af of zich
nieuwe leden aanmelden. Bedankt voor jullie inzet.
We hebben de afgelopen maand twee nieuwe leden mogen verwelkomen. Bij de sopranen
Thea Jole en bij de alten Maria Renders.
Het voorjaar, het mooiste jaargetijde. Alles wordt weer mooi groen en met de zon komt de
energie naar binnen. Laten we er van genieten en lekker gaan zingen, zodat we 4 mei bij de
Dodenherdenking en 22 juni bij het seizoenafsluitingsconcert er iets moois van kunnen
maken.
Carnaval maart 2014.
Na lang overleg met mezelf wilde ik toch uit liefde voor ons koor niet zo als voorgaande
jaren NEE zeggen, maar ook een avondje meedraaien in de garderobetent tijdens deze
volksfeestdagen.
Zonder dat ik wist wat me te wachten stond, ging ik een beetje te vroeg maar vol goede
moed deze maandag naar Hilvarenbeek op zoek naar de garderobetent.
Wat een verrassing…zo’n keurige goed georganiseerde ruimte had ik niet verwacht, mijn
eerdere angst voor het ongewisse verdween als sneeuw voor de zon, ik werd super
vriendelijk ontvangen door mijn voorgaande ploeg en ik voelde me meteen op mijn gemak,
wat zeg ik….. ik vond het zelfs leuk.
Na enige minuten kwamen de anderen uit mijn groepje: Nel en Ineke die een tijdje voor Jan
ingesprongen was en later Jan nadat hij zijn vee verzorgd had, we hadden het hartstikke
gezellig met elkaar en de samenwerking liep perfect.
Ontzettend fijn dat de feestvierende soms uitbundig uitgedoste carnavalsvierders hun jassen
bij ons in bewaring kunnen geven om zo onbezorgd in het feestgedruis te gaan.
Maar ook voor ons ploegje was het een feestje, Trees had er bijzonder goed voor gezorgd
dat er ook voor ons drankjes en versnaperingen waren. Super hoor Trees jouw grote
betrokkenheid.
Tot onze grote verrassing werden we ook nog getrakteerd op warme eigen gebakken
worstenbroodjes door Jack en Didel, wat wij ontzettend attent vonden en we lieten ze ons
bijzonder goed smaken.
Ook heb ik grote bewondering voor de ploeg die het hele gebeuren hebben opgebouwd,
maar meer nog om het midden in de nacht weer af te moeten breken en op te ruimen.
Dat noem ik nog eens : HART VOOR JE KOOR HEBBEN.
Altijd waren mijn woorden : carnaval is niks voor mij, maar één ding is zeker, volgend jaar
ben ik er voor de garderobedienst zeker weer van de partij
Nelleke Lips.
Vier nieuwe leden (2013) stellen zich voor
Els de Bruijn- van Oorschot
Geboren op 3 oktober 1949 en de eerste achttien jaren opgegroeid aan de Diessenseweg in
Hilvarenbeek. (daar waar Slagerij van Stokkum was gevestigd )
Ik kijk terug op een blije onbezorgde jeugd. Samen met mijn ouders, drie broers en drie
zussen vormden we een druk maar gezellig gezin. Ik leerde thuis de handen uit de mouwen
steken, een bedrijf aan huis met werkende ouders vraagt van kinderen zelfredzaamheid en
van die ervaring ondervind ik nog steeds mijn voordeel.
Mijn middelbare schoolopleiding (kinderverzorging en Z-verpleging) volgde ik in Tilburg,
waarna ik passend werk vond op een kleuterdagverblijf aldaar.
Totdat ik trouwde met Jan de Bruijn en we samen twee kinderen kregen. Die kinderen waren
destijds een reden om het werk buitenshuis op een laag pitje te zetten.
Echter Interpolis was een vooruitstrevend bedrijf waar toen al in deeltijd en als gehuwde
vrouw gewerkt kon werden en die kans heb ik gegrepen. Totaal iets anders dan mijn
opleiding, maar ik vond het heel leuk. Vooral omdat ik enkel en alleen aan het moederschap
niet voldoende ontplooiing ondervond en ik graag onder de mensen was -en nog ben-.
Toen mijn man een aantal jaren later een eigen bedrijf begon was er thuis hulp nodig. Ik
volgde een opleiding bedrijfsadministratie en boekhouden en richtte me met veel
voldoening op het werk thuis. We maakten samen heel wat uren, maar gunden onszelf ook
tijd voor het maken van mooie buitenlandse reizen, te veel om op te noemen. Daarnaast
wandelden en fietsten we heel wat kilometers in ons eigen landje. Ik haalde mijn A.M.V.
diploma en volgde een paar jaar klarinetles. De Nederlandse taal is mijn troetelkind, het
schrijven van verhalen, gedichten en levenservaringen is dan ook een van mijn hobby`s.
Ik combineerde het werk thuis met vrijwilligerswerk, eerst op de school van onze kinderen
en later in de Petrusparochie. En door dat diverse werk leerde ik weer veel mensen kennen.
Onze dochter Ester kwam met haar man weer in Hilvarenbeek wonen, heeft nog steeds een
leuke baan als juf van het huidige Starrenbos.
En we werden verblijd met vier kleinkinderen, een verrijking van ons leven.
Na verloop van jaren moesten we om gezondheidsreden van Jan het bedrijf helaas
vroegtijdig overdragen aan onze zoon Jeroen.
Een lange periode van onzekerheid omtrent Jan zijn gezondheid volgde , maar we waren
daardoor niet minder gelukkig samen.
We vonden een fijn huis aan de Wouwerdries en intens en bewust genoten we van al het
moois dat ons samen nog werd gegund. Totdat op 5 februari 2013 er een eind kwam aan
ons gedeeld geluk.
Ik ging alleen verder met onze kinderen en kleinkinderen en nam me voor er het beste van
te maken. En dankzij een hoop “goei volk” lukt me dat aardig.
Eerder al aangespoord door Jan en door een duwtje in de rug van enkele vrienden, heb ik de
stoute schoenen aangetrokken en meldde me tijdens het juni optreden van Becadans aan als
aspirant lid.
Toen dirigente Marijke tijdens een repetitie aan me vroeg in de pauze een stemtest te doen,
was ik poep-nerveus en heb toen mijn uiterste best gedaan. Wat zou het een teleurstelling
zijn als ik niet de vereiste zangkwaliteit had. Maar gelukkig, ik mocht blijven!
En daar ben ik tot aan de dag van vandaag nog blij mee. Ik ga elke week met plezier naar de
repetitieavond.
De club straalt warmte en genegenheid uit en kwaliteit en gezelligheid gaan er hand in hand.
En ik?.....Ik hoop dat ik nog lang bij stem blijf.
Hans Wilmes
Ik ben geboren op 31 oktober 1944 in de 5e klas van de lagere jongensschool van het
Groeseind in Tilburg. Hoe dat kwam? Wij woonden vlak bij het Wilhelminakanaal en niet ver
van de brug. Het einde van de oorlog was in zicht en er was aan de brug springstof
aangebracht en zodoende werd ons gezin geëvacueerd naar de school waar mijn moeder mij
baarde. Op die school heb ik zangles gehad om met het jongenskoor in de kerk te gaan
zingen. Ook hebben wij eens een musical gedaan in het patronaat van het Groeseind.
Na mijn schooltijd heb ik 37 jaar als onderhoudsmonteur bij de Volt in Tilburg gewerkt. Ik
had daar een collega die in een zangkoor zong "Zang en Vriendschap" en vroeg aan mij of ik
ook niet geïnteresseerd was. Ik ben daar op in gegaan en heb dat 3 jaar gedaan.
Gregoriaanse gezangen, operette In Weisen Rösll en het slaven koor van Nabuco. Wij
repeteerden bij Verbunt aan het Korvelplein in Tilburg. Diverse uitvoeringen gedaan w.o. in
de Heuvelse kerk onder leiding van Cees van Gorp.
50 jaar geleden ontmoette ik een meisje, Jeanny van der Loo, in Hilvarenbeek waar ik in
1968 mee ben getrouwd. Wij hebben samen 2 kinderen groot gebracht, Jirry en Renate.
Deze zijn inmiddels ook getrouwd en Renate heeft met haar man voor 2 lieve kleinkinderen
gezorgd, Nienke en Martijn.
Mijn hobby's zijn heel uitgebreid geweest en nu nog. Ik ben 22 jaar jeugd trainer geweest bij
Hilvaria. Helaas heb ik daar mee moeten stoppen door versleten knieën. Mijn hoogtepunt
was wel dat ik het eerste Bikse liedjesfeest heb gewonnen met een zelf geschreven liedje
"Brabants Bont". Destijds was ik een echte carnavalsvierder en ben ook 9 jaar Prins geweest
van "De Posteljons". Ik heb 4 X meegedaan aan liedjesfist. Maar de muziek bleef me trekken
en speel nu thuis graag op mijn keyboard en heb daarvoor 6 jaar bij Harrie Al op les geweest.
Bij Houdoe Elckerlijck werd ik gevraagd door Michiel van de Sande om daar mijn liedje te
vertolken van Brabants Bont. Na deze succes-Houdoe kwam ik in contact net Becadans
koorleden die mij paaiden om maar eens te komen zingen bij dat koor. Mijn vrouw had nog
wel wat overredingskracht nodig omdat ik nogal veel hobby's had, klussen bij Hilvaria,
klussen bij de kinderboerderij. biljarten, toneelspelen. Ze zei: "Dan zèède noit mir thuis".
Maar mijn vrouw vroegen ze toen ook waarom ze niet bij het volksdansen kwam? Dat deed
ze en zo kreeg ik ook toestemming om bij Becadans als bas te gaan zingen. Een "win win"
situatie.
Ik ben bij het koor hartelijk ontvangen. Het is net of ik weer " thuis" ben gekomen. Ik zal wel
wat tijd nodig hebben om op "toonhoogte" te komen, maar noten lezen heb ik niet verleerd
alhoewel het weer oppakken van wat ik 50 jaar geleden weer wennen moet. Ik vind dat ik
goed ben opgevangen in het koor en ga met plezier naar elke repetitie toe. Het repertoire
spreekt mij zeer aan omdat mijn muziekkeuze zeer ruim is. Muziek is voor mij "stemming" in
welk humeur je bent, vrolijk, bedroefd, serieus, feest, overal past wel een melodie bij die op
dat tijdstip past. Bij mij past muziek uit de jaren '60 en '70 het meest. Ik mag ook graag
operette muziek horen. Ik hoop bij het koor ook graag meer te weten komen over andere
koorleden. Want wie kent niet het liedje van Max van Praag? "Toch denk ik altijd nog met
weemoed aan mijn eerste, mijn eerste meisje van de zangvereniging." Romantisch hè?
René Sneijders
Mijn naam is René Sneijders en ik ben op 23 april 1966 geboren in de Van Spreeuwelstraat.
Ik ben sinds 24 jaar getrouwd met Irene de Brouwer, ook een echte Bikse en we kennen
elkaar al 29 jaar. De eerste 3 jaar van ons huwelijk hebben we in Waalwijk gewoond (ik
werkte toen bij Piet Klerkx) maar in 1993 zijn we weer terug verhuisd naar Hilvarenbeek.
We hebben 2 kinderen. Ron is 21 jaar en studeert in Nijmegen Natuur- & Sterrenkunde en
Evy is
17 jaar en studeert HBO Verpleegkunde in Tilburg.
Ik zit sinds 15 jaar in de computers, eerst als techneut /verkoper in een computerwinkel en
de afgelopen 8 jaar als netwerk/systeembeheerder bij Sterknetwerk in Gemonde
(www.sterknetwerk.nl).
Ik speel ruim 30 jaar basketbal bij Biks Shots in Hilvarenbeek waarvan de laatste 15 jaar bij
de recreanten. Daarnaast ga ik 1 à 2 x per week mountainbiken in de bossen.
Nog een grote hobby van me is onze 43 jaar oude Citroën DS. Als het lekker weer is, gaan we
regelmatig een stukje toeren en ook proberen we altijd met de DS op vakantie te gaan. Twee
jaar geleden zijn we ermee naar Zuid-Frankrijk geweest en dit jaar staat Spanje op de
planning.
We houden van kamperen en naar vakantiebestemmingen dichter bij huis gaan we meestal
op pad met onze caravan uit 1976.
Waarom bij een koor?
Ik liep al enkele jaren rond met de wens om bij een koor te gaan zingen. Maar ja, ik wist niet
bij wie ik moest zijn, dus ik heb het steeds voor me uit geschoven..... totdat ik vorig jaar naar
Houdoe Elckerlyc ging en daar Becadans zag optreden. Ik had meteen zoiets van "Daar wil ik
bij horen!"
In de pauze liep ik tegen Carin Brinkman (van Hees) aan. Zij was getipt door mijn vrouw en
wist me over te halen om eens een keer te komen kijken. Dat heb ik gedaan en het vervolg
weten jullie :-)
Jolanda Ketelaars
Mijn naam is Jolanda Ketelaars, geboren in Tilburg. Sinds vier jaar woon ik in Esbeek, samen met mijn
man Bob en onze dochter Lisa. We wonen aan de rand van Esbeek dicht bij het bos. Dit vind ik
heerlijk, ik wandel veel met onze twee honden. Ook zijn wij in het bezit van drie paarden. Zelf rijd ik
geen paard maar mijn dochter wel. Het buiten werken , zorgen voor de paarden , het groen rondom
het huis bijhouden is heel ontspannend.
Sinds een half jaar werk ik niet meer , voor die tijd werkte ik als schoolmaatschappelijk werkster op
speciaal onderwijs. Ontzettend leuk werk, maar ook zwaar.
Voordat we in Esbeek kwamen wonen , woonden we op een schip in de Piushaven. De vier
gebroeders. Met dit schip gingen we ook zeilen in de vakanties. Dit naar Zeeland of het IJsselmeer
op. Voordat we op het schip gingen wonen hadden we altijd een kleiner zeilschip waar we ook veel
mee gingen varen . Ook dit was een hele leuke tijd en het wonen op een tjalk is heel prettig. Kortom
van alle markten thuis zowel schipper als boerin.
Nieuwe uitdagingen liggen mij, saai is het nooit. Het zingen in een koor is mij niet vreemd. In Tilburg
zong ik in het Elizabeth koor. Nu zocht ik het wat dichter bij huis en kwam ik uit bij Becadans. Het is
een fijne club mensen, begaan met elkaar op een goede manier. Ik voel mij er thuis en ben van plan
nog lang te blijven.
Vanaf de bok …
Wat ervaar je als je voor het koor staat?
Vanaf mijn plaats, op de bok, kijk je naar een groep bestaande uit gemiddeld 60 tot 65
personen. Blond, donker en grijsharig, wat jonger en wat ouder, vrouwen en mannen, groot
en klein, rustige en drukkere karakters, en ga zo maar door.
En dan aan jou de taak elke woensdagavond een repetitie te verzorgen waar elk lid plezier
aan beleeft en waarbij het oog gericht moet zijn op de komende optredens. Kortom, een
uitdagende maar wel leuke klus.
De afgelopen weken en de komende maanden ligt de nadruk op het instuderen van nieuwe
liederen, dat hebben jullie zeker gemerkt. Dit met het oog op volgend jaar, want dan vieren
we ons 20-jarig jubileum en zullen we ons beste beentje voorzetten met nieuw repertoire.
De afgelopen jaren hadden we steeds een drukke kalender met allerlei optredens waardoor
er weinig tijd overbleef om nieuwe stukken in te studeren. Gelukkig heb ik daar nu wel de
tijd voor.
Met de Sing-in, Dodenherdenking en het optreden tijdens de Hilvermert/Elastiek in de
Gouden Carolus in het verschiet, hebben we voldoende activiteiten om tot het zomerreces
goed bezig te kunnen zijn.
Warme, muzikale groet,
Marijke
Het koor
Het is koud,
de maan staat naast de toren,
het heeft de hele dag gevroren,
het jaar is moe en oud.
Het is stil op straat,
een enkeling die zijn hond uit laat,
een blad dat ritselt langs de goot,
december, de wereld gaat dood.
Maar als de kerkklok acht keer slaat,
wekt hij de straat tot leven;
Daar loopt een man, hier fietst een vrouw,
een auto stopt ook even.
Nu komen sopranen, diep in hun jas,
tenoren, wat alten, dan weer een bas,
in de warmte van het café;
ze brengen zwarte mappen mee.
Een groet, een lach, nog wat gejoel
en dan zoekt men zijn eigen stoel.
Vóór het koor de dirigent,
bijna allen zijn present.
Soms doet iemand zijn verhaal,
een mededeling, even,
zoekend of in zekere taal,
het koor wordt spiegel van het leven.
De dood eiste kil onderdak,
er was pijn of zorg en ongemak.
Maar vreugde ook, een goed bericht,
een kindje zag het levenslicht
en beterschap is ook beloofd
aan wie dat niet meer had geloofd.
Puer natus in Bethlehem
klinkt het nu plechtig door de zaal,
een lied stijgt op uit vele kelen
als onze stemmen de stilte stelen.
Daar staan wij dan, gelijkgestemde zielen,
elk anders en toch één,
in warme harmonie, wij allen,
als buiten sneeuw begint te vallen.
Albert van Uden
Carin Brinkman
Over vrijwilligerswerk bij de wereldwinkel
Hallo allemaal,
In 2001 werd mij gevraagd, of ik interesse had om één dagdeel in de twee weken in de
Wereldwinkel te helpen. Ik was al een tijdje aan het denken om vrijwilligerswerk te gaan
doen dus dit kwam op het goede moment. Ik was eigenlijk nog nooit in de Wereldwinkel
geweest, dus er ging letterlijk "een wereld open" voor mij.
Het heeft een poos geduurd, voordat ik wist wat er allemaal te koop was want, zoals
sommigen van jullie misschien weten, staat onze winkel behoorlijk vol met de mooiste
spullen uit allerlei landen. Ontwikkelingslanden, wel te verstaan. Via gecertificeerde
importeurs kopen wij de artikelen in die door mensen in noodlijdende landen gemaakt
worden. Dat zijn vaak projecten om niet alleen de mensen die eraan werken te steunen
maar ook, doordat er een eerlijk salaris verdiend wordt, de gehele familie te helpen. Zo
kunnen kinderen naar school en kan de leefomgeving verbeterd worden. Vroeger deden wij
onze inkopen op beurzen. Vier keer per jaar was het dan mogelijk om zoveel spullen in te
kopen als er in je auto pasten. Vaak gingen we dan met de kofferbak vol en allemaal een
doos op schoot in de auto naar huis.
Onze inkopen doen wij tegenwoordig in Culemborg. Daar zitten de importeurs bij elkaar op
een terrein en een paar importeurs komen ons bevoorraden in de winkel.
Zo hebben we houten speelgoed uit Sri-Lanka, blikken auto's en fietsen uit Madagaskar.
Tapasschalen uit Tunesië, boeddha's uit Indonesië, sieraden en zijden sjaals uit India,
beelden uit Afrika en nog zoveel meer.
Daarnaast mogen we ook 10% nevenartikelen verkopen, als het maar voor een erkend goed
doel is. Wij hebben gekozen voor Unicef. Waar die voor staan is denk ik bij iedereen
duidelijk. En ook voor Floris recycling. Zij maken kaarten en toebehoren van gerecycled
papier en 10% van hun opbrengst gaat naar gratis ziekenhuizen in India.
We hebben 35 medewerkers die in onze winkel geheel belangeloos hun steentje bijdragen.
Sommigen werken één dagdeel in de vier weken en er zijn er ook die twee dagdelen per
week werken.
Omdat we een stichting zijn hebben we een kerngroep die bestaat uit zeven personen voor
de algemene gang van zaken. Verder hebben veel medewerkers een extra taak, als ze dat
willen tenminste. Dat varieert van etaleren tot het versturen van verjaardagskaarten.
Ik vind het heel gezellig om deel uit te maken van dit team. Met zijn allen zijn we
verantwoordelijk voor "ons winkeltje".
Een cadeau kopen bij de Wereldwinkel is driedubbel geluk. Een geluk om een ander blij te
maken met een cadeau, je wordt er zelf blij van om het te geven en aan de andere kant van
de wereld geef je iemand een kans op een beter leven. Wat wil je nog meer? Als iedereen
wat tijd besteedt aan vrijwilligerswerk, op welke manier dan ook, dan wordt de wereld een
stuk mooier.
Ik hoop dat ik jullie een kijkje heb kunnen geven in één van de dingen waar ik me mee bezig
houd. We hebben dan wel veel medewerkers bij onze winkel, maar door de hoge
gemiddelde leeftijd zijn we altijd op zoek naar nieuwe mensen en dat is een groot probleem.
Dus als jullie op zoek zijn naar een mooie, gezellige en vooral nuttige tijdsbesteding, dan ben
je van harte welkom om ons team te komen versterken. En dat klinkt ons dan weer als
muziek in de oren!
Warme lentegroet,
Carin Brinkman
Ademsteun
Ademsteun. Een bejaardenoord? Een medische voorziening?
Nee, een zangtechniek. Bij menigeen bekend. Maar toch. Laten we hem nog eens
doornemen.
Ademsteun is letterlijk je adem ondersteunen.
Hoe doe je dat? Door het laag houden van je middenrif, terwijl je zingt.
Dat middenrif heet ook wel diafragma.
Waar is het goed voor?
 Een zuivere toon vasthouden
 Zacht en luid zingen
 Niet in ademnood komen
 Uithoudingsvermogen
 Toepasbaar in elke stijl
Als je inademt, zetten je buik en je middel uit. Buikademhaling. Probeer het maar, met je
handen in je zij. Je middenrif wordt omlaag geduwd. Door het dalen van je middenrif, krijgen
je longen meer ruimte.
Als je je diafragma naar boven laat komen, ben je alle ingeademde lucht weer kwijt. En dan
kun je geen lange tonen aanhouden. Probeer daarom je middenrif juist laag te houden, ook
terwijl je uitademt. Je hebt zo ook meer controle op de luchtstroom die je stemplooien in
beweging brengt. Je managet als het ware de luchtstroom en de luchtdruk.
Op bijgaande animatie zie je het middenrif op en neer gaan.
http://www.copywriter-redacteur.nl/wp-content/uploads/2011/02/150pxDiafragma_ademhaling.gif
Ademsteun begint met goed ademhalen. Veel mensen ademen alleen met het bovenste deel
van hun longen. Dan krijg je moeilijk genoeg lucht binnen om lange noten te kunnen zingen.
En aan ademsteun kom je zonder buikademhaling niet eens toe.
Ademsteun is dus de techniek je middenrif laag te houden als je uitademt. Het is een
vaardigheid die je jezelf kunt aanleren. Dat duurt even.
Bronnen: Tipboek Zang, Wikipedia
Albert van Uden
Bert van Nijendaal over Pieter Jan Leusink
Beste leden van Becadans,
Sinds een jaar of twee bezoek ik concerten van Pieter Jan Leusink.
Wie is Pieter Jan Leusink, vanaf nu afgekort: PJL? In 1996 richtte hij The Bach Orchestra of
the Netherlands op, bestaande uit musici die gespecialiseerd zijn in de barokke en klassieke
uitvoeringspraktijk. In 2006 werd aan het orkest een professioneel koor toegevoegd: The
Bach Choir of the Netherlands.
PJL is de dirigent van The Bach Choir & Orchestra of the Netherlands, dat jaarlijks een reeks
prachtige concerten geeft.
De solisten van het koor zijn: Olga Zinovieva, sopraan, Sytse Buwalda, countertenor (man
met jongensstem); Martinus Leusink, tenor en zoon van, Joep van Geffen, bas, Thilo
Dahlmann, bas.
Het koor bestaat verder uit zo’n 15 leden. Deze leden zijn sopraan, alt, tenor en
bas. Wanneer de solisten niet soleren, maken ze deel uit van het koor. Al is dat niet groot,
zoals gezegd, het koor heeft een behoorlijk volume. Het brengt een prachtige heldere klank
voort.
Het orkest, 30 mannen en vrouwen, is bescheiden van omvang. Het completeert de
prachtige klank, met het gebruik van authentieke instrumenten. De concertmeester is Igor
Rughadze. Tijdens de concerten is er zichtbaar grote betrokkenheid van musici en zangers.
Zij spelen voornamelijk het klassieke genre: Requiem van Mozart; Matthäus Passion;
Messiah van Händel;
Naar bovengenoemde concerten ga ik meestal en dan naar het Concertgebouw in
Amsterdam. Ontzettend mooi! Ik geniet er iedere keer weer van. Vooral de akoestiek daar is
geweldig. Bovendien is het een middag of avond uit.
PJL is een bevlogen mens en hij weet zijn musici heel goed te inspireren, zodat alles in
harmonie klinkt. Zelf eist hij ook alles van zichzelf. In de pauze van een concert signeert hij
zelf de Cd’s die daar te koop zijn.
Ik heb hem eens een keer gesproken (het is een toegankelijke man) en gevraagd, hoe hij
soms op één dag twee keer hetzelfde concert geeft en dan toch zo’n kwaliteit levert. Hij
vertelde mij, dat hij dat van zichzelf eist en dus ook van zijn musici. Hij voegde er verder aan
toe dat het publiek daar recht op heeft, omdat ze uiteindelijk een kaart gekocht hebben.
PJL dirigeert verder Bach Proms Concerts, The Classical Proms, Requiem van Fauré en
Kerstconcerten. Bij de laatstgenoemde ben ik nog niet geweest. Meestal ga ik naar de eerder
genoemde uitvoeringen, waarbij ik het meest geniet van het Requiem van Mozart met
daarbij de Krönungsmesse, zonder de andere concerten tekort te doen.
Ik kan jullie zo’n concert van harte aanbevelen. Als je daar bent, wordt je gegrepen door het
enthousiasme dat Pieter Jan Leusink uitstraalt op zijn musici en koorleden. Hij heeft verder
duidelijk de wind er onder, maar niet vervelend. Je merkt goed dat hij de leiding heeft en zo
laat hij de musici en zangers duidelijk goed overkomen. Hij gaat tot het uiterste om alles uit
de kast te halen.
De organisatie PJL staat regelmatig in zowel de landelijke- als de regionale dagbladen.
Daarbij zet zij uiteen waar de concerten zijn en op welke datum. Zij treden landelijk op en als
we over onze omgeving spreken zingen en spelen zij in het Jh. Bosch Artcenter in Den Bosch
en in de Catherinakerk in Eindhoven. In Utrecht zingen ze ook, en wel in de Jacobikerk.
Ik heb inmiddels van de organisatie PJL de toezegging gekregen dat ik hun nieuwsbrief naar
jullie als leden van Becadans ( eenmalig ) mag versturen. Als je er interesse voor hebt mail
mij dan even: [email protected] en ik zal dan twee weken na het verschijnen van dit
blad een mail met jullie adressen naar de stichting Klassieke Concerten PJL sturen.
In die nieuwsbrief staan alle concerten voor de komende tijd vermeld en bovendien geeft
het goed weer waar men mee bezig is en ondersteunt het wat ik hierboven verteld heb.
Hopelijk spreekt het jullie ook aan.
Ik ben er zelf heel enthousiast over en als ik in A’dam een concert bezoek kom ik er altijd
heel voldaan van terug.
De uitvoeringen zijn altijd sprankelend, vol emotie en spiritualiteit.
Bert van Nijendaal
THE END

Download Report