Interview Hoe gaat het nu met… Jessica de Groot

Interview Hoe gaat het nu met… Jessica de Groot Jessica is al jaren lid van de vereniging. Vorig jaar won ze met Ziezo de Ton van Bemmelen bokaal. Er is veel gebeurd daarna…. en vorige wedstrijd viel ze ongelukkig van Frappant…… Wat goed om je weer te zien op de manege! Wat gebeurde er nu eigenlijk tijdens de wedstrijd? Frappant was er helemaal klaar voor, voor de wedstrijd. Met inrijden was hij aan het begin wat opgeblazen met spanning en was het best lastig om de ontspanning te vinden. Hij was daardoor ook wat bokkerig met de galop maar dat was ik wel gewend van hem. Maar toen dat eruit was, liep hij echt heel fijn, dus ik hoopte dat ik gewoon een net proefje neer kon zetten voor de eerste keer. Toen ik aan de beurt was had ik mijn verstand op nul gezet en dacht, nu ga je gewoon lekker rijden en je ziet wel wat je van je proef maakt. Het begin ging goed, tot dat het galop stuk kwam... De eerste keer aanspringen op de volte gaf hij een vreugde bok, dat was ik wel van hem gewend dus ik moest lachen en reed gewoon door. Toen ik voor de tweede keer aan moest springen in de galop op de volte gaf hij ook een vreugde bok alleen daarna wat gemener met zijn hoofd tussen zijn knieën als een rodeo paard. Na een aantal bokken kon ik het niet meer uit zitten maar mijn rechter voet bleef hangen in de stijgbeugel. Tijdens het bokken merkte ik al dat ik vast zat en dacht "nee die moet uit!!" Maar ik kreeg hem niet uit.. Frappant sprong de andere kant op en mijn been draaide verkeerd, ik lande vlak bij de muur en ging er stabiel tegen aan zitten. Mijn enkel deed behoorlijk zeer. Toen ik voor me uit keek , keek Frappant me heel sullig aan, zo van hee wat doe je nou daar, dat klopt niet. Toen stonden er heel veel mensen om me heen en mijn moeder bleef maar vragen of ik last had van mijn nek of van mijn rug, maar het was alleen me enkel. Toen heeft mijn vader mij naar buiten getild en mijn moeder was de auto gaan halen en toen ben ik met mijn moeder naar het ziekenhuis gereden waar bleek dat ik niet alleen mijn enkel had gebroken maar ook mijn kuitbeen en scheenbeen en mijn enkelbanden waren afgescheurd. Hoe gaat het nu met je? Het gaat goed, de hechtingen zijn eruit en nu moet ik nog een week of drie wachten en dan worden er foto's gemaakt om te kijken hoe alles eruit ziet. Toen de hechtingen eruit werden gehaald heb ik ook de opdracht gekregen om te oefenen om mijn enkel weer in een 90 graden hoek te krijgen. Dat doe ik met fysiotherapie, maar dat gaat al steeds beter. Aan het begin voelde het net of ik een voet van een vreemde droeg, omdat ik totaal geen controle had over mijn enkel vanwege mijn enkelbanden. Als ik na deze drie weken wachten (in totaal vijf na de operatie) mijn enkel in een 90 graden hoek krijg en de foto's allemaal in orde zijn mag ik heel langzaam mijn voet weer gaan belasten, dus ik ben benieuwd! Verder is mijn been nog mooi gekleurd met allemaal blauwe plekken en met de pijn gaat het al steeds beter, ik ben bijna van alle pijnstillers af, dus dat gaat goed! Hoe vind je het om weer op de manege te komen? Ik vind het heerlijk of weer op de manege te komen, de eerste keer dat ik kwam voelde alsof ik al maanden al niet meer was geweest, terwijl dat net anderhalve week geleden was. Het is fijn om iedereen dan weer te zien en de paardenlucht weer op te snuiven. Ik mis het echt heel erg, het liefst stap ik nu gelijk weer op een paard! Je bent net langs Frappant geweest, hoe reageerde hij? Hij keek mij aan, zo van: ga staan, je hoort niet te zitten, er klopt iets niet. Hij was wel nieuwsgierig , maar verder boeide het hem niet zo veel, best logisch aangezien hij niet weet wat hij heeft gedaan. Er is veel gebeurd het afgelopen half jaar, en het is misschien wat vroeg al om te vragen maar….. hoe denk je over het zelf paardrijden in de toekomst? Er is inderdaad zo ontzettend veel gebeurd. Ik heb mooie prestaties gehad met Ziezo en ineens kon dat niet meer omdat ze sport afgekeurd werd. In deze periode heb ik de mogelijkheid gekregen om Frappant te rijden. Hier was ik erg blij mee. Toen is alles heel snel gegaan, ik heb nog maar een korte tijd van Ziezo mogen genieten met leuke en geweldige dingen doen. Toen kwam het nieuwe jaar en er was net een week voorbij en toen moest ik afscheid van mijn Ziezo nemen... Een grote schok en verlies voor mij en mijn ouders, maar ook voor veel mensen op de manege. Ik heb hier nog steeds heel veel moeite mee, maar dat zal ook nog een tijd duren want Ziezo was alles voor mij. Ondanks alles wat er was gebeurd, bleef ik door trainen met Frappant wat ik ook met plezier deed. Ik vind het heerlijk om jonge paarden alles te leren. Ja en toen viel ik met de wedstrijd natuurlijk.... Ik was nog niet genezen van het een en nu moet ik genezen van mijn been. Ik baal natuurlijk heel erg dat ik nu zo lang niet kan rijden, maar ik hoop dat ik nu ook een beetje kan genezen van Ziezo. Als ik uiteindelijk weer mag paardrijden ga ik dat ook zeker doen! En ooit komt er ook wel een eigen paardje, dat weet ik zeker, maar voor nu moet ik eerst maar genezen van alles. Jessica de Groot met haar superpony Ziezo

Download Report