Parelduiker 3 04-07-14 14:17 Pagina 68 68 jan paul hinrichs Deze rubriek bespreekt publicaties van privé-drukkers en marginale uitgevers. Recensie-exemplaren kunnen worden gestuurd naar de samensteller, Terweeweg 3A, 2341 CL Oegstgeest ([email protected]). Geerten Meijsing op belegen notarispapier Het marginale circuit heeft zijn usual suspects: auteurs die bij allerlei persen kunnen aankloppen. Geerten Meijsing (1950) heeft zo’n positie opgebouwd. Zijn roman Siciliaanse vespers verscheen in 2007 nog bij Balans. Sindsdien lijkt zijn werk uit de boekhandel verbannen en treffen we hem uitsluitend aan bij kleine uitgevers en private presses als Avalon Pers (vijf keer), Flanor (drie keer), Areopagus, De Carbolineum Pers en Bleeker Editie. In Haarlem heeft Meijsing met de Vrienden van de Vorm zelfs een eigen genootschap om zich heen dat autobiografisch werk van hem drukt. Boedelbeschrijving is een verzameling dagboeknotities uit de jaren 1996 tot 2001 die stammen uit Elba, Amsterdam, Bilthoven, Uzès en Syracuse. ‘Ze geven’, aldus de uitgever, ‘inzicht in de worsteling van de schrijver met zijn werk, depressies, drank en de liefde.’ Dat blijkt al uit de openingszinnen: ‘Het gaat goed slecht met me. Reeds dagenlang aan het ra- zen, twee flessen whisky opgedronken, bril kwijtgeraakt. [...] Mijn leven is totaal mislukt.’ Drank blijkt even later geen doel op zich: ‘Waarom moet er toch altijd gedronken worden bij literair gedoe?’ Het is niet alleen kommer en kwel want in Uzès beleeft Meijsing grootse momenten in de natuur, de heler van depressies: ‘euforisch opgestaan voor een nieuwe dag in het landschap. Zulke dagen, hier in de Provence, zijn stuk voor stuk een godsgeschenk’. Ondertussen laat hij zijn eigen seksuele kwalificaties niet onderbelicht. Ook is Meijsing stomverbaasd over de kwaliteiten van zijn roman De ongeschreven leer (1995). Boedelbeschrijving is geen boekje maar een zwart doosje met twaalf losse velletjes die door de Avalon Pers en de Hof van Jan zijn gedrukt op de achterkant van notariële boedelinventarissen uit de eerste helft van de vorige eeuw. Moeten we hier een relativerende gedachte van de drukkers achter zoeken? Dat net als bij oude lijsten van woonhuizen, saldo’s en vorderingen (‘vordering ten laste van het Rijk wegens gevorderd paard en schadeloosstelling neergestort vliegtuig’) veel literatuur uiteindelijk verstoft? Maar Meijsing blijft aanstekelijk strijdbaar en ontvankelijk voor de mooie dingen van het leven. Dat is ook het geval als hij met ‘bijna racekak van angst’ Syracuse binnenrijdt en manmoedig een apparte- Parelduiker 3 04-07-14 14:17 Pagina 69 69 ment zonder elektra of telefoon betrekt: ‘De kleur van het zeewater, als ik op mijn Spaanse balkonnetje sta, of liever de kleuren, de eindeloze kleurschakeringen, zijn ongelofelijk.’ Geerten Meijsing, Boedelbeschrijving. Haarlem: De Vrienden van de Vorm, 2013. 12 bladen 150 ex. 6 21 (de Hof van Jan, Pb 3316, 2001 DH Haarlem [email protected]). Yves Bonnefoy en de geur van munt In mei 1986 zakte ik af naar Maastricht voor de presentatie in boekhandel De Tribune van Drie vaderlanden, een bundeltje met één gedicht van de Braziliaanse Rus Valeri Perelesjin dat in een oplage van 40 exemplaren verscheen bij uitgeverij Huis clos, toen nog de bibliofiele poot van uitgeverij Gerards & Schreurs. In de Heerlense studio van Piet Gerards trof ik de piepjonge graficus Marc Vleugels aan die op computergebied al als autoriteit gold. Op de laatste Beurs van Klei- ne Uitgevers in Paradiso zag ik hem na ruim een kwart eeuw gelouterd terug: na een lange vervolgcarrière aan de persen van drukkerij Rosbeek begon hij zijn eigen grafische ontwerpstudio en ontwikkelde zich als private presser. Hoewel Vleugels de klassieke opmaak soms niet schuwt, vielen op de Beurs de meeste van zijn uitgaven op door hun kleurige en speelse omslagen. De uitgeverij Studio 3005, gevestigd op een bedrijventerrein in Bleiswijk, blijkt al jaren mondjesmaat uit te geven maar sinds vorig jaar komt Vleugels op stoom. Inmiddels is hij een van de actiefste margedrukkers van Nederland. In 2013 verschenen zo’n tien boekjes, vooral met werk van vaderlandse dichters als Wim Brands, Anne Vegter en Pam Emmerik. In 2014 verlegt Vleugels de koers naar vertaalwerk. Ter perse is Ooggetuigen zijn de gevaarlijkste vertellers, een keuze uit het werk van de Russische aforismenspecialist uit Parijs Don-Aminado (1888-1958), een primeur in Nederland. Zojuist verscheen een vertaling
© Copyright 2025 ExpyDoc
