portret rob heilbron ‘kijk niet teveel achterom’ Hij kan niet tegen zijn verlies. En dat is maar goed ook, zegt de man achter lingeriemerk Sapph. Rob Heilbron is venijnig, ongenuanceerd, politiek incorrect, charmant en geestig. ‘Mensen die tegen hun Een 68-jarige op de snowboardbaan, dat zie je niet vaak. Maar Rob Heilbron, de man achter surfmerk O’Neill en lingeriemerk Sapph, glijdt in Snow Planet soepel naar beneden. Grijnzend, trots, zonnebril omhoog: ‘Niet veel mensen van mijn leeftijd hier, hè?’ Heilbron is een portret, een man waar je moeilijk omheen kan. Hij is ongenuanceerd. Venijnig. Politiek incorrect. Maar ook geestig, charmant, energiek. In al zijn openheid maakt hij zichzelf toch kwetsbaar. Je mag hem of niet, maar saai is een gesprek met hem in elk geval niet. Hebt u een groot ego? ‘Ja, ongetwijfeld. Dat komt nog voort uit mijn vaders gezegde: ‘Wie zich niets verbeeldt, is niets.’ Mensen met een ego vind ik het boeiendst. Die stellen meer tentoon, er gebeurt meer als zij er zijn. En ze krijgen meer respect, ja, mits ze iets presteren natuurlijk. Daarin zit het verschil. Je kunt wel van alles van de daken schreeuwen, maar als je inhoudelijk niks voor elkaar krijgt dan heeft schreeuwen weinig zin.’ verlies kunnen, winnen nooit.’ Tekst: Sang-Ah Yoo | Foto’s: Jeroen Poortvliet Wat is het grootste misverstand over u? ‘Dat zou ik niet weten. En dat interesseert me ook he-le-maal niks.’ Heilbron is vooral bekend dankzij lingeriemerk Sapph, dat hij in 2007 in Nederland introduceerde. Dat ging gepaard met levensgrote billboards, veel blote borsten en provocerende teksten. De jarenlange juridische strijd met lingeriekoningin Marlies Dekkers – Sapph zou de ontwerpen van Dekkers hebben gekopieerd – eindigde in Dekkers’ voordeel. Inmiddels heeft Heilbron Sapph verkocht; hij was nog adviseur voor het bedrijf tot eind 2013. Sinds begin dit jaar is Heilbron partner van MediaGuyz, een TurksNederlands reclamebureau dat zich richt op reclame voor allochtonen. MediaGuyz koopt goedkoop advertentieruimte in bij onder meer Marokkaanse, Turkse en Chinese zenders en verkoopt die dan aan Nederlandse ondernemingen die in die doelgroep willen investeren. Veel allochtonen kijken namelijk vooral naar televisiezenders uit hun vaderland. ‘Het Nederlandse bedrijfsleven gaat helemaal niet serieus om met allochtonen. Albert Heijn en Lidl verkopen halal eten, en dat is het zo’n beetje. De overheid, Justitie, het UWV, al die energiebedrijven met hun overstapgedoe. Hoe brengen zij hun boodschap duidelijk over aan allochtonen? Ze denken daar niet over na.’ Een gemiste kans, vindt 42 FORUM 22.05.14 43 FORUM 22.05.14 portret Heilbron. ‘Kijk om je heen. Een vijfde deel van Nederland is allochtoon. De tijden van blond Polletje Piekhaar is voorbij.’ lefgozer Heilbron is wat je noemt een typische self made ondernemer. De mulo (de voorloper van de mavo) kon de jonge Heilbron, opgegroeid in Beverwijk, niet interesseren. Na twee jaar hield hij het voor gezien. ‘Iedereen die de mulo haalde, werkte een maand later op de administratie bij Hoogovens. Dat is mij bespaard gebleven.’ Zijn eerste werkstappen zette hij bij Gerzon – destijds een soort luxe V&D – waar hij onder meer hielp etalages in te richten. Op zijn 20ste verhuisde Heilbron naar Israël. Daar werkte hij als vrijwilliger in een kibboets, diende in het leger en had een bijbaan als lifeguard. Niet lang daarna kreeg hij er zijn eerste serieuze baan als etalateur. Met een grote smile vertelt hij: ‘Ik wandelde in Dizengoff, toen dé winkelboulevard van Tel Aviv. In een sjieke herenkledingwinkel werd net een openingsreceptie gehouden. Ik liep gewoon naar binnen. Tegen de eigenaar zei ik: ‘I am Robert Heilbron. Nice meeting you. Your store is fabulous. Only your windows look like shit.’ De eigenaar moest lachen: ‘I assume you can do it better?’ De volgende ochtend om 5 uur kon ik terugkomen om dat te bewijzen.’ De lefgozer kreeg de job. Na vijf jaar vertrok Heilbron naar Amerika, een meisje achterna met wie hij trouwde. En keerde terug naar Nederland nadat het huwelijk op de klippen liep. Daar begon hij fanatiek te zeilen. Hij was er goed in: in 1977 werd Heilbron Europees kampioen catamaranzeilen. Tijdens een WK in Hawaii ontmoette Heilbron de Amerikaanse zakenman O’Neill, oprichter van het gelijknamige surfmerk. Het klikte tussen de twee uitbundige mannen. Heilbron introduceerde het merk later met succes in Nederland en daarna in Europa. Heeft uw ervaring als wedstrijdzeiler een betere ondernemer van u gemaakt? ‘Ja. Tijdens een wedstrijd is een goede start belangrijk, en je moet anticiperen op onverwachte dingen onderweg, zoals windshifts. Je moet 44 FORUM 22.05.14 creatief zijn, snel beslissingen nemen. Dat is met ondernemen net zo. Ik zeg altijd: Of je nu links- of rechtsaf slaat, het maakt niet uit. Gewoon doen. Niet twijfelen. Er bestaat niet zoiets als één beste keuze. Als jij erin gelooft, is het de beste keuze.’ ‘Tuurlijk gaan er wel eens dingen mis, maar moet je dan stoppen? Nee, probeer zoveel mogelijk van die verkeerde slag goed te maken. Accepteer dat je een fout hebt gemaakt, ga door en kijk niet te veel achterom.’ Kunt u tegen uw verlies? ‘Nee. En dat is niet erg. Mensen die zeggen dat ze heel goed tegen hun verlies kunnen, die gaan ook nooit winnen. Neem dat van me aan. Nooit. Het kunnen best redelijke ondernemers zijn, daar gaat het niet om. Maar toppers, dat zijn de gasten die nooit willen verliezen.’ ‘Natuurlijk moet je vechten tot het uiterste. Maar als je verliest, moet je de winnaar eren. Dat is belangrijk. Dat heb ik ook gedaan met Marlies Dekkers. Ik heb haar gefeliciteerd en op haar geproost toen ze de rechtszaak won.’ sjacheraar Heilbron’s vechtlust heeft voor een groot deel met zijn familiegeschiedenis te maken. Zijn vader is joods. Bijna diens hele familie is vermoord tijdens de Tweede Wereldoorlog. ‘Dat joods-zijn, dat is echt geen kadootje hoor.’ Heilbron reageert bijtend, de enige keer tijdens het gesprek. ‘Mijn emotie zit daar wel, ja. Ik zou niemand vertrouwen als er zich ooit weer zo’n situatie zou voordoen. Dan moet je het zelf redden. Anders houdt het op. Dat is wel iets wat ik ervan meegekregen heb.’ Die emotie was ook de reden dat hij destijds naar Israël verhuisde. ‘Als je je hele familie bent kwijtgeraakt in de nazi-gaskamers, dan heb je een bepaalde woede in je hoor, die wil je ergens kwijt. Dan kun je naar Duitsland rijden om allemaal Duitsers dood te schieten, om maar wat extreems te noemen, of je kunt concentratiekampen bezoeken, zoals velen doen. Maar volgens mij lag het antwoord in Israël. Daar kon ik actief iets doen voor het verlies van mijn familie. Ik wilde het land helpen opbouwen zodat er altijd een thuis is voor de joden.’ Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Heilbron’s vader ondergedoken bij een gezin in Beverwijk, waar hij viel voor de dochter des huizes. Na de oorlog trouwden ze. Moeder was huisvrouw, vader een ‘typisch joodse sjacheraar’, in de woorden van Heilbron. ‘Hij handelde in diamanten, verkocht goud. Hij was bookmaker voor illegale lotto’s. Ik durfde op school niet te vertellen wat mijn vader voor werk deed. Desondanks was hij een voorbeeld voor mij. Of ik dat nou wilde of niet.’ Of de ondernemer zelf een goede vader is voor zijn twee kinderen, daar moet hij over nadenken. ‘Er zijn vast betere, die meer met hun kinderen doen of gedaan hebben. Ik denk wel dat ik ze voldoende aandacht heb gegeven. Mijn kinderen zijn het vaak niet met me eens. Vroeger kon ik daar heel boos over worden en pakte ik ze hard aan. Nu maak ik er niet meer zo’n drama van. Ik weet dat ze van me houden, en ik houd heel veel van hen.’ Samen met de moeder van zijn twee kinderen is hij niet meer. Heilbron is inmiddels dertien jaar samen met zijn Russische vriendin. ‘Ik ben niet zo van het huwelijk. Dat ligt voornamelijk aan mij. Ik kan er niet goed tegen als iets normaal begint te worden, als het niet meer spannend is. Iedereen zegt tegen mij: ‘Maar als je ziek wordt dan moet je toch iemand hebben die voor je zorgt?’ Dan ga je concessies doen omdat je niet alleen durft te zijn en dat wil ik niet. Af en toe zie ik mijn vriendin en daar geniet ik dan van met volle teugen. En als ik weer alleen ben, vind ik dat ook heerlijk.’ Drie stellingen Nederland wordt straks wereldkampioen voetbal in Brazilië ‘Het zal een keer tijd worden!’ Als Europa en VS niet ingrijpen, blijft Poetin zijn landsgrenzen verzetten ‘Europa en NAVO zijn te opdringerig geworden. De Oekraine was onderdeel van de voormalige Sovjet-Unie. Iedereen spreekt daar Russisch en begrijpt waarom Poetin dit doet. Het beste wat het verdeelde Europa kan doen, is zich minder belachelijk gedragen en hopen dat Poetin niet dezelfde truc uithaalt met de Baltische staten. Verder hoeft Europa zich niet druk te maken over Rusland, maar omgekeerd wel. Rusland is niet westwaarts gegaan maar Europa wel oostwaarts.’ Met de PVV valt best te regeren ‘Nee, dat is tijdverspilling en levensgevaarlijk. Wilders is een opportunist, een racist. Wat Marokkanen betreft pakt hij een gevoelig punt. Een aantal van die jochies zijn lastig, daar moet de overheid ook zeker wat aan doen. Maar voetbalhooligans in ons land zorgen voor veel meer overlast. Daar zijn er meer van en die kosten handenvol geld aan beveiliging. Daar hoor je Wilders niet over.’ U balanceert vaak op het randje. Zo gaat u ook naar cafés waar de onderwereld komt. ‘Ik kom wel eens in die kroegen, ja. Je moet niet denken dat ik alleen Wassenaarse kakkers in geruite broeken om me heen heb. Het mag best wel heftiger. Anders is het alsof je nasi eet zonder sambal. In een kroeg waar fout en goed zit, wordt het nèt even pittiger. Maar je moet leren dat je met de onderwereld geen vrienden kunt worden. Jij wordt hún vriend. Ze worden nooit de jouwe. Begrijp je? Ik ken die mensen alleen van zien. Daar ben ik heel strikt in. Contacten met de onderwereld lopen altijd verkeerd af.’ U bent 68. Is het niet tijd om met pensioen te gaan? ‘Ik moet er niet aan denken. En ik heb daar een idee over. Als je stopt, geef je je lichaam een signaal dat je ermee stopt. En dan houdt het lichaam er mee op. Je kunt er dus beter tempo in houden, in het leven.’ Hebt u een enorme zak geld overgehouden aan uw zakelijke avonturen? ‘Dat is het enige wat ik mezelf wel eens kwalijk kan nemen. Ik ken mensen die aan dingen die ik gedaan heb, veel meer geld over hebben gehouden dan ik. Ik ben vaak te makkelijk geweest, zat er niet altijd goed bovenop. Dat komt doordat ik zelf een gemakkelijk leven wil hebben. Dat kun je als nadeel zien, maar ik heb een goed leven hoor.’ Hebt u nog dromen? ‘Elke dag. Van MediaGuys wil ik iets moois maken. En ik ben nu weer bezig met een kledinglijn voor Afrikaanse mode-ontwerpster. Allemaal nieuwe dingen dus. It ain’t over till it’s over.’ 45 FORUM 22.05.14 rob heilbron 1946 Geboren in Beverwijk 1978Oprichter en marketing directeur O’Neill Europa 1995 Vastgoedinvesteerder (tot en met heden) 2007 Begonnen met Sapph 2013Senior adviseur Sapph 2014 Partner MediaGuyz
© Copyright 2024 ExpyDoc
