Jaargang 2014 nr.2

Contactorgaan van de WTC – Vroomshoop
mei 2014
31e jaargang nr. 2
Opgericht : 16 mei 1981
Bankrelatie:
Rabobank nr. 3666.35.530
Ingeschreven in het
Verenigingsregister
onder nr. V60860
Aangesloten bij de
NTFU onder nr. 0423
CLUBBLADREDACTIE:
BESTUUR:
VOORZITTER:
Harry Roerink
Schoolstraat 15
7681 CK Vroomshoop
Tel. 06 51 83 57 74
[email protected]
SECRETARIS:
Martin Lambers
Beukenhoek 29
7681 HJ Vroomshoop
Tel. 0546-642192
[email protected]
PENNINGMEESTER:
Geralt Gijsbers
Hermien van Lochem
De Watersnip 17
De Mute 20
7671 XE Vriezenveen
7683 XP Den Ham
Tel. 0546-561722
Tel. 0546-671880
[email protected]
[email protected]
LEDEN:
Sandra Berenst
Arjan Voortman
De Wulp 5
Wetering 61
7681 LV Vroomshoop
7672 BD Vriezenveen
[email protected]
Tel. 0546-432394
[email protected] Jan Maathuis
Oranjestraat 29
7681 DN Vroomshoop
[email protected]
Antje Noeverman
Janmansweg 10
Han van de Werfhorst
7683 SG Den Ham
De Eikelaars 46
Tel. 0546-672742
7681 EN Vroomshoop
[email protected]
[email protected]
(ook bestuurslid)
In dit nummer:
Colofon
Redactie
Van de voorzitter
Clubdagen
De pen
Lentetocht
Verslag wielercafé
Gastschrijfster
Van de redactie:
Met een nieuwe frisse omslagfoto (2-daagse 2012) beginnen
we de tweede editie van ons clubblad. Er hebben zich nieuwe
sponsoren gemeld die de uitgave het clubblad mogelijk blijven
maken. Wij danken hun voor de sportieve bijdrage.
Voorzitter Harry Roerink schrijft in “van de voorzitter” onder
andere over belangrijke evenementen in de maanden mei en
juni.
In deze uitgave is het verslag opgenomen van de Lentetocht
welke op 5 april jl. is verreden.
Verder schrijft Klaske de Vries hoe een voormalig Friezin in
ons mooie Twente traint voor de Elfstedentocht.
Het vrouwenwielrennen staat dit jaar volop in de
belangstelling. Zelfs de Ronde van Overijssel had een
speciale wedstrijd voor de vrouwen. In de week van de Ronde
van Overijssel is er in het Wielercafé van Vriezenveen een
avond georganiseerd waarbij Antje Noeverman onze fietsclub
goed in de schijnwerpers heeft weten te zetten.
De Pen is deze keer uitgebreid gevuld door Johan Kroese.
Hierin is zijn levensverhaal van A tot Z te lezen.
Tip: het clubblad is ook te vinden op de website
www.wtcvroomshoop.nl
Als jullie nog input hebben voor het clubblad is dit van harte
welkom. De contactgegevens staan vermeld in het clubblad.
Als afsluiting willen we al onze sponsoren bedanken die de
uitgave van ons clubblad mede mogelijk blijven maken.
We wensen jullie veel leesplezier en een goed en veilig
wielerjaar.
De clubbladredactie,
Antje, Hermien en Arjan
ps: Kopy voor het volgende (3e) clubblad 2014 graag mailen
naar de redactie voor: 18-08-2014
Beste fietsvrienden,
Zaterdag 26 april was het de 1e Koningsdag en ons seizoen is
nog maar 2 maand jong. De belangstelling voor de 1e
clubtocht, trainingsmiddagen en avonden is goed. Er wordt
fanatiek getraind en een ieder heeft zo voor zichzelf z’n doelen
gesteld voor dit seizoen. Ik hoop dat we deze doelen kunnen
realiseren met veel fietsplezier.
De Lentetocht: lees ook het verslag van Martin Lambers, was
dit jaar innovatief van opzet, in twee richtingen rijden. De
deelnemende groepen kunnen lekker een eigen tempo rijden
en toch vrijwel gelijk aankomen op de afgesproken plek voor
de koffie. Een mooie opzet waarmee we elkaar de ruimte
geven om te genieten van onze mooie clubtochten.
In het Wielercafe op de vooravond van de ronde van
Overijssel op 2 en 3 mei, hebben wij ons kunnen presenteren
op TV Oost en radio Delta FM. Antje Noeverman heeft ons
vertegenwoordigd in het tafelgesprek met Tom v.d. Berg van
Tubantia en Rik Nijkamp van WTC Twenterand. Tijdens dit
gesprek presenteerde Rik de jaarlijkse toertocht van zijn club
de “Gerben Löwik klassieker”. Wij hebben ons in de kijker
gezet door ons vrouwenfietsen te promoten, bovendien heeft
Antje een mooie toelichting kunnen geven op onze
fietskalender met alle activiteiten die wij gedurende het jaar
organiseren.
Voor ons staan in mei en juni een aantal belangrijke
evenementen op de kalender;
-
Bikkeltocht op 17 mei, tocht georganiseerd door
clubleden die gaan deelnemen aan Alpe du Zes. De opbrengst
van de tocht wordt gebruikt voor de bijdrage aan het fonds
voor kankeronderzoek.
-
Presentatiedag Triatlon op 24 mei. Tijdens deze dag
willen wij ons presenteren als wielrenners met kennis van hoe
te trainen, beter op je fiets zitten en parcours verkennen om zo
weer een betere tijd te kunnen realiseren dan vorig jaar.
-
De 2-daagse, onze jaarlijkse tocht die start op de
vrijdag na Hemelvaartsdag. Een mooie gezellige tocht die dit
jaar naar Zeist gaat met de nodige km, klimmetjes en
gezelligheid.
-
De 3-daagse naar de Eifel: Cochem. Een mooie fiets-
omgeving die eigenlijk voor elk iets te bieden heeft, vlak langs
de rivier of klimmen de heuvels in langs de wijnvelden.
Ik wens een ieder een goede voorbereiding en veel plezier
tijdens de tochten.
Met vriendelijke groeten.
Harry Roerink
Resterende clubdagen 2014
24 mei
30 + 31 mei
14
juni
20,21,22 juni
informatiedag triatlon
9.30–16.30 uur : zwembad De Zandstuve
2-daagse
Seist
Bultentocht
3-daagse
Moezel/Eifel
29
juni
Riettocht
Jennie Weteringe
30
aug.
Twentetocht
Bert Snijders
6
sept.
Triatlon
10 t/m 14 sept.
Meerdaagse Dolomieten Italië
27
sept.
Energietocht
25
okt.
Snerttocht
29
nov.
Luvro veldtoertocht
Martin Lambers
Gerrit Meijerink
De pen van Johan Kroese.
Zoals jullie wel gelezen hebben, ben ik door Willem Zijlstra
gevraagd, om de volgende ‘pen’ te vullen en dat doe ik met
plezier. Ik ben, denk ik, een kleine 10 jaar lid van de club en
dat ben ik nog steeds met plezier, hoewel er wel een klein
puntje van kritiek is, maar daar kom ik in het verloop van het
verhaal nog wel even op terug. En waarom word je lid van
zo’n club, nu, dat is geen ingewikkeld verhaal. Ik heb altijd
gevoetbald bij FC Daarlerveen en op een bepaalde leeftijd
komt daar een einde aan, o.a. doordat je van alle kanten
voorbij gelopen wordt en anderzijds doordat je tot midden in
de week last hebt van je knieën en enkels. Kappen en draaien
heb ik nooit afgeleerd en dat zijn nu juist niet de beste
bewegingen voor eerder genoemde gewrichten. Ik heb daarna
nog een aantal jaren geprobeerd om lange afstanden te lopen
en dat is ook een soort virus, waar je niet gemakkelijk vanaf
komt. Ik heb hier en daar nog wat halve marathons gelopen,
maar uiteindelijk kreeg ik ook hier dezelfde problemen als bij
het voetballen. Omdat je toch een beetje bezig wilt blijven en
niet te veel kilo’s wilt meenemen, moet je wat anders
verzinnen. Ik fietste af en toe wel eens naar Delden, waar ik
werkte en ik leende wel eens een “reesfiets” van een neef, en
zo is het dus gekomen. Maar ik zal me eerst eens even
voorstellen aan de mensen, die mij niet kennen.
Ik ben van 1944 en geboren in de oorlog op een schip,
gelegen in de puntkolk in Vroomshoop. Ik zou hierover nog
veel kunnen vertellen, maar ik denk, dat iedereen hierop niet
zit te wachten. Mijn ouders vervoerden meestal zand en grind
vanuit Duitsland naar Hengelo/Enschede. De naam was Maria
Teresia en was voor die tijd een behoorlijk groot schip (220
ton). Verder ben ik opgegroeid in Daarlerveen, een tijdje in
Beerzerveld (2 ½ jaar), de lagere school bezocht in
Daarlerveen en daarna de ULO (geen OLO) in Vroomshoop.
Ten tijde van de ULO, ben ik pas in contact gekomen met het
voetballen en dus weinig juniorervaring opgedaan en dus al op
jonge leeftijd geselecteerd voor het standaard team van DVV,
een niet geringe prestatie, aangezien er toen wel 2 seniorenelftallen waren. Na de ULO aan het werk in Delden bij de
chemische fabriek “Servo”. ’s Avonds naar school diploma’s
halen, in juni 1963 in dienst van hare majesteit bij de
geneeskundige troepen, dus dames en heren, als er wat te
genezen valt, mogen jullie altijd bellen, maar ik geef geen
garantie. Net voor de dienstplicht, heb ik de liefde van mijn
leven ontdekt en daarom waren de weekenden heilig voor mij.
Voetbal en Thea of was het omgekeerd. Later denk je daar
wat genuanceerder over. Dus in dienst deed ik trouw, wat ik
moest doen, niet vooraan lopen, maar zeker ook niet
achteraan, want dan viel je op. Ik heb nog in het kazerne-elftal
gespeeld, mooie wedstrijden tegen andere kazernes.
Ook ben ik nog een paar keer geselecteerd voor het toen
zogeheten onderafdelings-elftal, mooie reisjes naar Brabant
en Zeeland, voor mij toen zo’n beetje het einde van de wereld.
Ook heb ik nog een keer meegedaan met een streekelftal
tegen het Ned. Militair elftal o.l.v. van Jan Zwartkruis, ook een
mooie ervaring, ook al word je dan van alle kanten voorbij
gelopen, mede omdat ik nog nooit voorstopper gespeeld had.
Na militaire dienst terug naar Servo, opnieuw naar school en
werkzaam op het laboratorium. Na een aantal jaren gevraagd
voor een functie in de productie en daar ben ik ongeveer 35
jaar gebleven, een fantastische tijd. Daar denk ik nog altijd
met ongelofelijk veel plezier aan terug. In 1967 in DE BOOT
gestapt met mijn huidige, nog steeds grote liefde. Tijdens en
na de ULO-tijd wel wat andere losse flodders gehad, maar
Thea is gebleven en dat voelt nog steeds goed en vertrouwd.
Na het trouwen verhuisd naar Almeloooo. Thea kreeg daar
een baan als onderwijzeres en zo kregen we dus een huis.
Ook daar met veel plezier gewoond, m.n. met een stel buren,
waarmee we nog altijd contact hebben. Ik kreeg daar nog een
contract aangeboden van Oranje Nassau en van Rietvogels,
maar ik durfde Daarlerveen niet de rug toe te keren.
In 1971 kreeg mijn vader een ernstig ongeluk met als gevolg
een beenamputatie en een jaar later zijn we weer teruggegaan
naar Daarlerveen om toch wat dichter in de buurt te wonen
van Pa en Ma en zo wat hand- en spandiensten te kunnen
verrichten. In Daarlerveen zijn onze 3 kinderen geboren, een
zoon en 2 dochters, die nu inmiddels 40, 37 en 34 jaar oud
zijn. Wij waren al 5 jaar getrouwd, voordat we het spelletje een
beetje doorhadden. Onze zoon heeft op een behoorlijk niveau
volleybal gespeeld, 1e divisie in Harderwijk en het oudste
meisje kan zich aardig redden op de tennisbaan. De jongste is
wat minder sportief, maar die heeft wel gezorgd voor het
nageslacht en dus zijn we de trotse grootouders van 2
kleinzonen. In Daarlerveen hebben we ongeveer 10 jaar
gewoond, van allerlei dingen gedaan naast het werken en
voetballen. Wat gedaan in de kerk en in schoolbesturen. Wij
hebben het geluk gehad, dat onze kinderen een redelijk goede
bovenkamer mee hadden gekregen, dus daar hebben we
gelukkig geen al te grote problemen mee gehad. Thea werkte
parttime in het onderwijs en ik fietste af en toe naar Delden. Ik
had intussen nog een andere hobby er bij gekregen, n.l.
fotograferen. En dan vooral natuur en weer, in het bijzonder
de vogels en daar houd ik mij ook nu nog mee bezig. Ook
vanuit Daarlerveen hebben we nog steeds mensen, die we
nog zeer regelmatig ontmoeten.
Na 10 jaar Daarlerveen verhuisd naar Vroomshoop, de Elzen
18 werd ons nieuwe stekkie, voor de 1e keer een huis
gekocht, ook weer iets nieuws. Hier is de liefde ontstaan voor
het fietsen. Ik kon een 2e-hands racefiets kopen van een broer
van de buurvrouw en dat was het, helemaal super. En toen
dus met de rugzak op naar Delden, m.n. ’s zomers 3 of 4 keer
in de week. Omdat ik toen nog geen noodzaak zag, om lid te
worden van de fietsclub, gewoon maar blijven fietsen naar
Delden. We woonden in een fantastische buurt, altijd even
rustig en gedisciplineerd en dan opeens op zaterdagmiddag
vloog de vonk in het vat en was het in een keer feest,
waardoor en hoe was nooit te achterhalen, maar feest was het
wel. We deden allebei onze eigen dingen, zowel
maatschappelijk als hobby-matig. Onze kinderen gingen deels
van het basisonderwijs naar het toenmalige CLA in Almelo. De
jaren aan de Elzen vlogen voorbij en toen Thea ’s avonds een
keer thuiskwam van een kerkenraadsvergadering in
Daarlerveen met de vraag of ik geen zin had om de pastorie in
Daarlerveen te kopen, hoefde ik niet lang na te denken en zijn
we opnieuw verhuisd, ondanks alle leuke dingen, die we
moesten achterlaten. Wij vonden het een prachtige plek op
ongeveer 1500 m2 grond, tegen een bosrand aan en kon ik
mijn hobby, om naar vogeltjes te gluren direct uitoefenen. In
eerste instantie woonden we achter het witte kerkje, dat nu
aan de Geerdijk staat, maar dat is na een aantal jaren
verhuisd naar de plek, waar het nu staat.
Op de plek, waar de kerk stond hebben we direct een vijver
laten graven en zo kregen we steeds meer werk en minder
fietstijd. Thea kreeg een andere baan als parttime directeur in
Enschede op het van Deinse-instituut. Onze kinderen gingen
studeren in Wageningen (later HBO in Enschede) en de beide
meiden in Groningen, dus we hebben ons nooit verveeld,
voldoende tijd en geld geïnvesteerd in ons nageslacht en in
plaatselijke maatschappelijke zaken. Intussen was ik nog lid
geworden van het van het IVN in Hellendoorn/Nijverdal en met
name van de vogelwerkgroep. Ik controleer en verzorg de
nestkasten voor de kerkuil in Daarle/Daarlerveen, samen met
iemand uit Daarle en ik vind dat elk jaar opnieuw een sensatie
om de jonge vogels te voorzien van een ring, om zo te kunnen
volgen, wat er van terecht komt. In deze periode ben ik ook lid
geworden van de WTC Vroomshoop, maar fietsen ging in
eerste instantie maar mondjesmaat. In Delden waren er
andere machthebbers gekomen, een Amerikaans/Engels
bedrijf had Servo gekocht en ik kreeg een andere functie door
een reorganisatie. Dat was een baantje, waarbij ik veel binnen
zat en veel meer computerwerk kreeg en dat was nu net iets
waar ik niet op zat te wachten. Ik was dan ook behoorlijk blij,
dat er na 2 jaar een mededeling kwam, dat iedereen van 58+
in een keer weg mocht.
De eerste regelingen zijn meestal de beste en ik heb direct de
vinger opgestoken en ik mocht vertrekken.
Dat is inmiddels 9 jaar geleden en ik kreeg dus direct veel
meer tijd voor dingen in en rond het huis en dus voor het
fietsen en het tennis, want dat leek mij ook wel aardig om te
doen. Thea ging een jaar later met pensioen en dus konden
we onze leuke dingen doen, wanneer we wilden. Onze
kinderen waren al lang de deur uit, dus wat wil je als ouder
nog meer en zo heb je dus tijd om met je zoon op de fiets
dwars over Engeland te fietsen, om van af de poolcirkel in
Finland naar de Noordkaap te fietsen en vorig jaar naar
Berlijn, allemaal schitterende dingen om te doen. Maar ook
aan 20 jaar Daarlerveen kwam een einde. Het stuk grond
bleef het zelfde, maar de bewoners werden toch wat jaartjes
ouder en toen was de deal met een bekende aannemer niet
zo gek en ging het weer richting Vroomshoop en hier wonen
we nu 3 ½ jaar tot ieders tevredenheid en ik hoop ook van de
buren. We doen allebei nog redelijk wat dingen, maar kunnen
ook gemakkelijk iets bedenken om een weekje te vertrekken,
hetzij met de caravan of op een andere manier. Het enige wat
nu telt is, proberen op de been te blijven, maar dat heb je niet
allemaal zelf in de hand.
De pen kreeg ik van Willem, denk ik, omdat we elkaar tijdens
de maandag en /of donderdagmiddagtochten wel eens
ontmoetten en later zagen we elkaar op de wekelijkse
bridgeavond. Ik hoop, dat dit fietsen nog een aantal jaren door
mag gaan en ik sluit af met een heel klein kritisch puntje: het
lijkt mij mooi, om de eerste tocht te beginnen met ongeveer 28
km/uur en niet met 33/34, want ik ben onlangs 70 geworden
en ik hoef geen records meer te verbeteren.
Allemaal de hartelijke groeten, Johan Kroese.
De PEN geef ik door aan Antje Noeverman.
Verslag Lentetocht 5 april 2014
Na enkele jaren geen clubtocht meer te hebben gefietst,
vanwege bouwperikelen van de beide dochters en lichamelijk
ongemak, heb ik de toerfietsdraad weer opgepakt.Met nieuw
elan, als heringetreden secretaris van onze mooie club op een
nieuwe Cube -Ligtening racefiets, via mijn de bij onze sponsor
Luvro ingeruilde Sensa Calabria.
Met onze toerleider van de dag Gerrit Meijerink had ik
afgesproken om elkaar in de Beukenhoek op te pikken en
samen naar het MCC te gaan. Het was s’morgens licht
bewolkt maar met een prima temperatuur. Aan de start
stonden 23 deelnemers. Ze zijn verwelkomd en daar heb ik
aangegeven om na lange tijd weer te fietsen wel een verslag
van deze tocht te willen schrijven. Daar waren geen bezwaren
tegen.
Onze toerleider Gerrit Meijerink had als verrassing dat we in 2
afzonderlijke groepen van elkaar (1 met de klok mee en 1
tegen de klok in) naar het pauzepunt in Veeningen zouden
fietsen. Bert Snijders was de GPS-leider van de 2e groep. Dat
hadden de beide heren toch even goed bedacht. Ik zat in de
1e groep die nog enkele deelnemers in Den Ham moesten
oppikken. Daar heeft Gerrit nog even doorgegeven dat men
alvast 25 stuks van het bekende lekkere gebak in Veeningen
moest klaar zetten.
Via Den Ham ging het door het Eerderbos richting Ommen. Al
gauw kwamen we aan de praat dat deze manier van fietsen
toch wel een hele mooi ontspannende inspanning is, wat je
weer de nodige energie geeft. Via Giethmen en Vilsteren over
het fietspad langs de oude dode Vechtarm, waar je heel veel
groene lijsters en zowaar ook de poelifinario hoorde fluiten,
ging het via de stuw langs Mooirivier richting Oud-Leusen.
Daar in het achterland van het Westerhuizingerveld konden
we genieten van de mooie strakke afwerking van de
bouwlandpercelen door de akkerbouwers. Het leken wel
biljartlakens zo glad.
Daar hoorde ik van Gerard Lohues dat zijn zoon niets anders
doet dan de bouwlandpercelen te spitten met een spitmachine
en dan in 1 werkgang ook in te zaaien. Als ze een beetje
doorzetten kan hij wel 10 bunder/hectare per dag doen.
Trouwens petje af voor deze man om op 79 jarige leeftijd nog
zo mee te fietsen. Een voorbeeld voor ons, dat als je gezond
blijft, je het wel heel lang kunt volhouden.
Onderweg had ik mooi de gelegenheid om wat nieuwe leden,
die zich in de periode dat ik geen secretaris was hadden
opgegeven, te spreken.Zo trof ik naast me Rita Uulders. Een
enthousiaste dame uit Den Ham. Ze was aan het fietsen
gekomen, omdat ze in het verleden wel eens met een groepje
naar haar familie naar Zeeland was gefietst. Ze was hierdoor
zo gefascineerd, dat toen haar kinderen wat groter waren, ze
zich toch maar als lid bij onze club had opgegeven. Daarna
kwam Willem Zijlstra (met de rugzak op de rug) naast me
fietsen. De man van het mooie stukje van de pen in het vorige
clubblad. Wat een multimedia-man is dat op zijn leeftijd nog.
We gaan hem benaderen om wat hij voor onze club te kunnen
betekenen. Zo ik begreep, staat hij daar niet onwelwillend
tegenover. Voor we er erg in hadden doemde nabij het GrootOever het mooie regenriviertje de Reest al op en zagen café
Poortman te Veeningen in de verte in de bocht.
De 1e groep zat al achter een heerlijk vorstelijk oudambachtelijk appelgebak. Na ook te hebben genoten van
goede warme koffie en het inderdaad heerlijk appelgebak
hebben we de terugtocht opgepakt.Via Fort, Linde, De Vuile
Riete ging het via een landelijke route, ten noorden van
Dedemsvaart, richting het Stegerveld. Hier kwam ik aan de
praat met Hein Bos, die nog steeds geniet van de mooie
dingen des levens. Leuk om hem na lange tijd weer te
spreken. Voor de kenners “Hij had zijn broodtrommeltje niet
meegenomen”. Het blijft altijd verrassend om met deze man
aan de praat te zijn. Hij beleeft nog al eens wat.
Later kwam ik ook nog naast Arie Boertien uit Westerhaar te
fietsen. Hij was, nadat hij in de vut zat, bij onze club gekomen.
Hij genoot daar met volle teugen van. Onderweg zagen we
veel mooie in bloei staande krentenbossen en verder de licht
groene waas die al op de bomen en de uitgestrekte weiden te
zien waren. En natuurlijk weer die prachtig fluitende vogels.
Dat is pas genieten van de natuur zo richting Stegeren.
In de 1e groep hadden we een goed vrouwenniveau met Ria
Fransen, Hermien van Lochem, Antje Noeverman, Enna
Olthuis en Rita Uulders. Toch ook gezellig om hen weer te
spreken en herinneringen op te halen . Om het peloton
compleet te maken hadden we Gerrit Fransen, Hans
Hoekman (knap dat hij weer zo meefietst na zijn zware
ongeval), Herman Lindenhovius en Henk Spoor in de groep.
Via de stuw van Junne langs de mooi monumentale oude
Beerzer boerderijen ging het via de Vosseboer richting Den
Ham. Hier werd afscheid genomen van de Hammenaren
onder ons. Richting Vroomshoop aan het einde van de 2e
Blokweg kwamen we Johan Vos uit de 2e groep tegen die
bijna thuis was. De timing van de beide groepen was dus
prima. Mede vanwege geen lekke banden of ander
mechanisch malheur onderweg kunnen we terug zien op een
prachtige tocht.
Gerrit en Bert hartelijk dank daarvoor en ook vooral de
verrassende opzet van deze mooie lentetocht 2014.
Martin Lambers
Wielercafé bij Löwik Vriezenveen 01-05-2014
Verslag: Antje Noeverman
Aan de vooravond van de Ronde van Overijssel werd door
Dagblad Tubantia een wielercafé georganiseerd. Verslaggever
Tom van de Berg heeft een aantal mensen uitgenodigd om
aan tafel te komen praten over wielrennen, o.a. de wielerclub
Twenterand, WTC Vroomshoop. Omdat dit jaar het
vrouwenwielrennen in de schijnwerpers staat, lag het voor de
hand om ook een vrouw aan tafel te laten plaatsnemen. De
uitnodiging om hieraan deel te nemen, nam ik graag aan. Na
een telefoongesprek met v.d. Berg, had ik wel enig idee wat
me te wachten stond. Blijft wel spannend natuurlijk, Delta FM
maakte opnamen van deze avond. Martin Lambers had alle
leden een uitnodiging gestuurd, met verzoek om, als je ging, in
clubshirt te gaan. Mooie reclame en goed zichtbaar op tv. Wat
willen we nog meer. Om 19.45 uur werden we ontvangen met
koffie, daarna naar boven waar al veel WTC’ers aanwezig
waren (jazeker, in clubshirt, op de voorste rij). Na nog een
korte instructie over wanneer ik aan tafel werd verwacht,
begon om 20.00 uur wielerspeaker Harry Middeljans met
iedereen welkom te heten. Aan tafel zaten Bernard Kobes,
oud burgemeester en Mark Paters van GBT. Beiden wielerfan,
er werden leuke anekdotes verteld. Kobes wist te vertellen
waar de beste plekken waren om de Tour de France goed te
bekijken en Paters was bedreven in het aanreiken van bidons
aan de renners tijdens o.a. ronde van Vlaanderen. Na dit
gesprek werden Rik Nijkamp (voorzitter wielerclub
Twenterand) en ik uitgenodigd aan de praattafel. Vertellen
over onze activiteiten en aanverwante fietszaken. Mooie
reclame voor WTC Vroomshoop. Hierna verruilt Rik zijn plek
met Erna Wuite, zij is lid van de fietsclub en geeft een paar uur
per week apn (spinningles), ook aan fietsers. Profwielrenster
Marissa Otten uit Enter en wielerfotograaf Dick Soepenberg
namen ook deel aan dit gesprek. Dit jaar is er voor het eerst
een ronde voor vrouwen in Overijssel, Marissa vond het
bijzonder dat dit hier georganiseerd werd. Het
vrouwenwielrennen is n.l. nog niet zo heel erg groot in
Nederland, al krijgt het wel steeds meer aandacht.
Het gesprek ging nu wat specifieker over vrouwenwielrennen,
(geen dameswielrennen, want Soepenberg vertelde dat Gerri
Kneteman ooit had gezegd dat je moest praten over
vrouwenwielrennen, want hij had nog nooit een dame op een
racefiets gezien!). Tom vroeg aan ons hoe het zat met de
sanitaire stops onderweg, mannen gaan even aan de kant
staan plassen, maar hoe doen vrouwen dat? Nou, vrouwen
hebben best een sterke blaas en geen behoefte aan sanitaire
stops.. Het wedstrijd element bleek bij alle vrouwen hoog in
het vaandel te staan, ook al fietsen we samen met mannen,
winnen willen wij ook van hen, of het eerst boven op de
Lemelerberg aankomen.
Marissa weet als geen ander, hoe het is om in vrouwenpeloton
te rijden, niet voor elkaar onder doen en zorgen dat je vooraan
zit bij de finish. Leuk om eens een keer op deze manier het
wielrennen te bespreken. Tijdens de korte pauzes tussendoor,
zong singer/songwriter Bosch uit Den Ham haar liedjes. Het
spelletje ‘petje op, petje af’ werd gespeeld, waarbij Leo
Haanstra bijzonder lang mocht blijven staan, helaas net de
finale niet gehaald. Jammer Leo, volgende keer beter. Als
laatste werden Gerben Löwik, voormalige (Theo de Rooy) en
huidige koersdirecteur (Rik Reinerink) van de ronde van
Overijssel aan tafel genodigd. Gerben had jammer genoeg
deze ronde nooit gewonnen. Op de vraag wat een
koersdirecteur doet, was het antwoord van Theo kort maar
krachtig: niets. Als alles goed gaat tenminste, bij calamiteiten
en andere zaken die niet lopen zoals gepland, wordt de
directeur erbij geroepen.
Het was een zeer geslaagde avond, met voldoende hapjes en
drankjes, dus konden we met een voldaan gevoel weer naar
huis. Ervaring rijker en geen illusie armer. Want tegenwoordig
worden er zelfs koersen gehouden voor 40 of 50 plus
vrouwen, dus er is nog hoop voor ons. Of gewoon een keer
meedoen met de Leontien Ladies Ride, dit jaar op zondag 22
juni in Raalte. Allemaal vrouwen die van fietsen houden en er
een goed doel mee ondersteunen.
Beste WTC’ers,
Ook ik ben gevraagd iets voor de clubkrant te schrijven.
Natuurlijk wil ik dat.
Ik ben geboren in Friesland en woon nu 20 jaar in Den Ham.
In de beginperiode dat we hier kwamen wonen ben ik
ongeveer drie jaar lid geweest van de wielerclub. Door met de
groep mee te fietsen leerde ik de omgeving goed kennen.
Wat is het hier toch prachtig. Je kan naar Duitsland fietsen of
je zoekt de` bergen` op richting Holten. Super..
Elk voorjaar fiets ik de Elfstedentocht . Nu ik geen lid meer
ben maak ik ook niet zoveel kilometers meer. Gelukkig mag ik,
op maandagmiddag en op donderdagmiddag, meefietsen met
een gezellige groep, als er weer een rondje wordt gemaakt.
De meeste fietsers ken ik inmiddels of ik leer ze kennen. Zo
train ik voor de Elfstedentocht.
Ook dit seizoen ben ik weer met volle moed begonnen. In het
begin is het fietsen in de groep weer wat onwennig. Het
voorjaarsweer is dit jaar fantastisch en ik heb daardoor al heel
wat kilometers gemaakt met de wielerclub.
Inmiddels heb ik weer een deelnamekaart ontvangen en weet
ik dat ik tweede Pinksterdag kan starten om zes uur
‘s ochtends vanuit Bolsward.
Iedereen wil ik dit seizoen weer heel veel fietsplezier
toewensen.
Groet,
Klaske de Vries