Sedźo tule we cyrkwi nichtó zbóžnosć njezhubi Rymowane prědowanje Chróšćanskeho fararja Měrćina Deleńka na lětušej póstniskej njedźeli 1. Prolog – my smy tu! Wjesele dźensa tu we cyrkwi su wšě nory, kiž wʼ wosadźe křesćanske su. Smy z łoža so zdrěli, sej spar z wočow zmyli, sej posměwk nastajili, so do spěcha měli. Nětk česćujmy Boha a dźakujmy so, wšak znowa nam swita, zo Bóh sam w Jězusu nas tu k sebi wita! 2. Prědowanje rymʼwane? Haj, kóžde lěto znowa lóštnje smědźa słowa žórlić so za wosadu zhromadźenu njedźelsku – póstnisku. Tuž so dźensa znowa rymowane słowa z erta knjeza fararja wuronja na kemšerja. Štož přińdźe, njeje keklija, nož rymowana biblija. Matej, swjaty sćenik, sam praji raznje dźensa nam: „Wotwlakuj so mamonej, přiwobroć so paćerjej. Blišeho maš lubować žanoh druhoh zacpěwać. Žiwić chce će Bóh Knjez sam, na ptakach ći to pokazam: Te njesyja a nježněja a tola Bóh je rady ma. Krasnje drasći lilije … nic krala tajkoh było je! Samo trawu na łuce wulkotnu wuhotuje. Sprawneho Bóh lubuje, dari jom, štož trěbne je. Komʼž jeho słowa linija, tom Boži raj so wotewrja. 3. Bliski přichod Štyrceći dnjow posćenja wot srjedy wone přichadźʼja. Nikomu te nješkodźa, skerje wone pomhaja, so zanurić do ćerpjenja našoh Knjeza Jězusa, pósłaneho wot Wótca. Křižowe puće a róžowcy su paćerje wunošne, wšěm k modlenju. Póstne tež zas prědʼwanja duchowni wšěm zhotowja. Tež sami rady słuchaja na hóstnoh póstnoh prědarja. Rozmyslena maćizna wšak lěpje so nam požiwa. Póstny porjad, pokutny postaji nam jednanje. Nimo toho wuči nas, zo zdźeržeć mamy so tež raz: Hej! Popjelna srjeda a wulki pjatk wobaj njejstej žadyn swjatk! Tuž njejěs tón dźeń kołbasu, a njewisaj tež na mjasu, njepij piwa, palenca, a njenoš žan do konjenca! Jenož tón, kiž chory je, njech jě, kaž ćěłu trjeba je. Štóž pak ma mocy fyziske, zwučuje rad posćenje! Njeswjeć wulke swjedźenje, zwučuj radšo dźělenje, chudych w swěće podpěraj, jałmožnu jim swoju daj. Tři kwětki su mi zakćěli, juž moja mać mje porodźi. módra, čerwjena a běła – do kwěćela so zwija. Tež swjata spowědź njech wužiwa so, zo dopóznał kóždy, štož bytostne jo. Tak křesćan dóńdźe do njebjes, tam, hdźež Chrystus sam je Knjez. Tón kwěćel krasny dźerži kruće žołto-běły banćik, njepohnuće. Kaž mi wam wěra zmóžni serbski kćěw. Tež za přichod bych to rady za wšitkich tak měł, hdyž no by biskop to tež chcył! Što wočakuje wosady, hdyž zeznawanje podusy kóždu mału rostlinku, kiž wulkom cyłkej na puću? Njejsu naše stawizny za přichod hižo wunošne? Njejʼ róžička nam zakćěta bohata tež za biskopa? Za njebjeski kwas njech je po Božej woli šće čas, wšak sedźo tule we cyrkwi nichtó zbóžnosć njezhubi. Hačrunjež … nowa technika tež nowe brachi přinjesła! Na chórje tam so chowaja, kiž Wosadnika nimaja, na smartphony tam hladaja: Kajke to teksty čitaja? Maja tam tu prawu app, kotraž kěrlušow skići sep? By-li to tak było, by było wšo okej, wěrno to wšak bohužel njej, hišće Wosadnika digitalnoh njej! 4. Přikład druhich Kajki přikład dawaja ći, kiž su nam biskopja? Bamža wšudźe česćuja, jeho chwala skoro bjez kónca. Ale němscy biskopja křiža drje so hańbuja? W Israelu zabychu, zo Jězus wumrě na křižu. Za wšitkich dał žiwjenje a přenjesł kóžde ćerpjenje, kiž jemu napołožene za zbóžnosć wšitkich na swěće. 5. Běchmy – Smy – Budźemy „To wšitko dźe a dyrbi hić, nož čłowjek ma so nawučić.“ Tak dźe te serbske prajidmo, z tym jara dobru radu dawajo. Njech přińdźe tuž, štož wusud je, Bóh dał nam šiju njezwinje! Haj, byrnjež słowa rytmiske su a trochu žortniwe, su to słowa prědʼwanja to rěka powučowanja wo tym, kak křesćan žiwjenje z Chrystusom sej rjaduje. 6. Štóž hórši so, tež chwalić ma Tež chwalić ma so – wudać kompliment – za někotrohʼžkuli angažʼment: hač čitanje, hač słuženje, hač kolektyličenje hač słužbnych planow pisanje, hač Posoł rozličowanje, hač wjacehłósne spěwanje, hač słužba zwóńka, hač piskanje abo kwětkitykanje, hač kantorjenje na kemšach, hač pomoc tež na nyšporach, hač rjedźenje w cyrkwi tu abo wonka před faru, hač pomocnik při woprawʼnju, abo kofejwarjenje – za seniorske zetkanje. Tež na wjeskach w kapałkach njehrozy nam nihdźe strach, zo dźěłać nichtó nochcył tam – ně, wosadny farar njeje nihdźe sam! Wšudźe wšak so namaka stajnje swěrna podpěra. 7. Facit Tuž praju wam, štož widźu ja: Ju, chwalba to nega wne přesaha! Z tym na kónc dóšła rozprawa. Wam přiwołam: Haleluja! Bóh wšo je dał: Helaw!
© Copyright 2024 ExpyDoc
